medycyna praktyczna dla lekarzy
medycyna praktyczna dla lekarzy
Badaniem objęto 7200 dorosłych chorych (śr. wiek 58 lat, mężczyźni 65%) zakwalifikowanych do operacyjnego leczenia z powodu raka żołądka.
U chorych na OZT o podłożu kamiczym wczesna laparoskopowa cholecystektomia w porównaniu z cholecystektomią odroczoną wiąże się z podobnym ryzykiem rozwoju powikłań.
Chorzy poddani operacjom w obrębie jamy brzusznej są narażeni na wystąpienie istotnych powikłań związanych z wytworzeniem się pooperacyjnych zrostów w jamie otrzewnej.
Problem powikłań krwotocznych związanych ze stosowaniem rywaroksabanu ma szczególnie duże znaczenie w praktyce klinicznej z powodu braku swoistego środka znoszącego przeciwkrzepliwe działanie tego leku. Zapoznaj się z wynikami metaanalizy obejmującej ponad 23 tys. chorych ≥18 lat leczonych lekami przeciwkrzepliwymi z powodu niezastawkowego migotania przedsionków, zakrzepicy żył głębokich lub ostrej objawowej zatorowości płucnej.
U chorych na OOZN lub ZUM z sepsą antybiotykoterapia trwająca ≤7 dni, w porównaniu z dłuższym leczeniem, nie wiąże się z większym ryzykiem niewystąpienia poprawy klinicznej.
Podanie antybiotyku przed usunięciem cewnika z pęcherza moczowego należy rozważyć w każdym przypadku indywidualnie i uwzględnić ryzyko rozwoju ZUM u danego pacjenta.
U chorych operowanych z powodu pierwotnej zatoki włosowej zamknięcie ubytku płatem romboidalnym Limberga w porównaniu z prostym zszyciem wiąże się z mniejszym ryzykiem rozejścia się rany oraz zakażenia miejsca operowanego.
U chorych, którzy uczestniczyli w badaniu, po wycięciu zatoki włosowej ranę pozostawiono: 1) otwartą lub zamkniętą, ze szwami umieszczonymi w linii środkowej ciała, 2) zamkniętą, ze szwami umieszczonymi w linii środkowej ciała lub poza tą linią.
