medycyna praktyczna dla lekarzy
medycyna praktyczna dla lekarzy
Istnieje bardzo mało danych na temat zapobiegania obrzękowi chłonnemu kończyny górnej po leczeniu radykalnym raka sutka oraz terapii, która pozwoliłaby opanować to powikłanie. W niniejszej metaanalizie danych z przeglądu systematycznego wzięto pod uwagę opcje zabiegowego leczenia obrzęku chłonnego.
W wieloośrodkowym badaniu z randomizacją oceniono wpływ wczesnego żywienia doustnego zarówno na bezpieczeństwo chorych po resekcji żołądka z powodu raka, jak i na czas ich pobytu w szpitalu.
Aktualnym standardem postępowania w przypadku planowych operacji jelita grubego jest połączenie chirurgii laparoskopowej z protokołem ERAS. W przypadku zabiegów otwartych zalecane jest podawanie anestetyków do przestrzeni zewnątrzoponowej. Dootrzewnowe podawanie miejscowo działającego anestetyku jest jednym z rodzajów multimodalnego leczenia bólu zgodnego z protokołem ERAS.
Badacze próbowali znaleźć odpowiedź na pytanie, czy znieczulenie z wykorzystaniem liposomalnej bupiwakainy do TAP-block jest tak samo skuteczne jak znieczulenie zewnątrzoponowe.
Optymalny czas usunięcia cewnika z pęcherza moczowego u chorych poddanych operacjom jelita grubego obejmujących miednicę nie jest jednoznacznie zdefiniowany. Celem badania było porównanie częstości ostrego zatrzymania moczu w 2 grupach: wczesnego usunięcia cewnika (1. doba pooperacyjna) i standardowego usunięcia cewnika (3. doba pooperacyjna).
Współczesne wytyczne dotyczące leczenia martwiczego OZT zalecają drenaż i nekrosektomię po 4 tygodniach od pierwszych dolegliwości, tak aby zbiorniki płynowe uległy ograniczeniu. Tymczasem mimo optymalnego leczenia chorzy mogą wymagać wcześniejszej (<4 tyg.) interwencji z uwagi na cechy zakażenia i pogorszenie stanu ogólnego.
Zapraszamy do zapoznania się zarówno z wynikami badania, które objęło niemal 40 tysięcy chorych, jak i z komentarzem.
Niedoczynność przytarczyc jest najczęstszym powikłaniem w chirurgii tarczycy prowadzącym do hipokalcemii i wielu problemów medycznych. Badacze próbowali opowiedzieć na pytanie, czy można przewidzieć pooperacyjną niedoczynność przytarczyc, a tym samym określić zasadność kontrolnych badań krwi i doustnej suplementacji wapnia.
W ostatnich latach popularność zyskują miejscowo działające leki przeciwbólowe podawane przez cewniki umieszczone w ranie operacyjnej i dawkowanie leków kontrolowane przez pacjenta. Badacze próbowali odpowiedzieć na pytanie, czy jest to uzasadnione.
W dotychczasowych publikacjach nie porównywano bezpośrednio metody skuteczność fundoplikacji przezustnej bez nacięcia i laparoskopowej fundoplikacji sposobem Nissena u chorych na chorobę refluksową przełyku.
