medycyna praktyczna dla lekarzy
medycyna praktyczna dla lekarzy
Przeanalizowano wyniki 1657 zabiegów wykonanych w ramach 7 badań kohortowych.
Zapalenie uchyłków jest zwykle rozpoznawane w oparciu o wynik tomografii komputerowej, która wykazuje pogrubienie ściany i naciek uchyłku. Taki obraz radiologiczny wymaga różnicowania z rakiem jelita grubego, dlatego zaleca się rutynowe wykonanie kolonoskopii u wszystkich chorych po przebytym zapaleniu uchyłków.
Zakażenie miejsca operowanego rozwija się u 2–5% chorych leczonych chirurgicznie, u 8% chorych poddanych bardziej rozległym operacjom w obrębie jamy brzusznej i u 20–40% chorych po pankreatoduodenektomii. Celem niniejszego badania jest ocena skuteczności terapii podciśnieniowej w zapobieganiu zakażeniom rany operacyjnej po otwartej pankreatoduodenektomii.
Jedną z form leczenia raka odbytnicy jest jej przednia niska resekcja z całkowitym wycięciem mezorektum. Aby zapobiec ewentualnej nieszczelności zespolenia, wyłania się czasową ileostomię (zamykaną zwykle po upływie 5–6 mies.). Chociaż wczesne zamknięcie czasowej ileostomii jest bezpieczne w wybranej grupie chorych, czynnościowe skutki takiego postępowania nie zostały dotychczas zbadane. W grupach objętych badaniem wczesnego zamknięcia ileostomii dokonano po upływie 8–13 dni od zabiegu, a późnego po 12 tygodniach.
Achalazja jest zaburzeniem czynnościowym przełyku charakteryzującym się brakiem perystaltyki przełyku i upośledzeniem relaksacji dolnego zwieracza przełyku, co w konsekwencji prowadzi do przewlekłej dysfagii, ulewania i bólu w klatce piersiowej. Zastosowanie manometrii wysokiej rozdzielczości i klasyfikacji Chicago pozwoliło na dokładną diagnostykę achalazji i przewidywanie odpowiedzi na leczenie.
Aktualnie rekomendowanym sposobem zamykania powłok brzusznych po laparotomii jest zastosowanie ciągłego, wolno wchłanialnego szwu. Przepuklina w bliźnie jest częstym powikłaniem zabiegów chirurgicznych w zakresie jamy brzusznej. Profilaktyczne umieszczenie siatki w pozycji onlay lub sublay wymaga preparowania ściany powłok brzusznych, potencjalnie prowadząc do powikłań związanych z raną.
Zakażenia miejsca operowanego są częstą przyczyną powikłań po zabiegach w zakresie jelita grubego. Mimo stosowania profilaktyki antybiotykowej i aseptycznej techniki operacyjnej częstość SSI po operacjach jelita grubego wynosi 15–30%.
Polecamy lekturę opracowania opatrzonego komentarzem prof. dr. hab. n. med. Krzysztofa Bujki.
Wpływ poziomu podwiązania na czynność układu moczowo-płciowego jest niedostatecznie rozumiany. Zaburzenia w tym zakresie mogą wynikać z uszkodzenia splotu podbrzusznego górnego. Dotychczasowe badania retrospektywne nie dostarczyły przekonujących argumentów przemawiających za wysokim (przy ujściu od aorty) lub niskim (obwodowo od odejścia tętnicy okrężniczej lewej) podwiązaniem tętnicy krezkowej dolnej.
Ból przewlekły występuje ui 10–35% chorych po plastyce przepuklin pachwinowych. Przy użyciu odpowiednich formularzy dokonywano oceny nasilenia bólu pachwiny (zarówno przed leczeniem chirurgicznym jak i po upływie 12 oraz 36 miesięcy od zabiegu) oraz oceny jakości życia pacjentów.
