medycyna praktyczna dla lekarzy
medycyna praktyczna dla lekarzy
Podstawowym celem leczenia pacjentów z dużego stopnia nietrzymaniem stolca powinna być poprawa jakości życia, codziennej egzystencji, z możliwością prowadzenia aktywności i korzystania z życia towarzyskiego w stopniu zaspokajającym ich potrzeby psychosocjalne.
Zaburzenia dna miednicy (wypadanie, wgłobienie. uchyłki) stanowią problem dla pacjenta cierpiącego z powodu dolegliwości bólowych, nietrzymania stolca czy trudności z defekacją. Sytuacja jest jeszcze gorsza, gdyż obecnie nie ma uniwersalnej metody mogącej przynieść im ulgę w dolegliwościach, które nierzadko oznaczają codzienne wykonywanie złożonych rytuałów związanych z czynnością – wydawałoby się – tak prostą jak wypróżnienie.
Świąd odbytu znacznie upośledza jakość życia pacjenta. Wyzwala mechanizmy obronne z trudnymi do odwrócenia reakcjami somatycznymi i psychicznymi. Może być objawem poważnych chorób ogólnoustrojowych, także nowotworów. Wczesne rozpoznanie i ukierunkowane leczenie pozwala na eliminację przyczyny, ustąpienie objawów czy wdrożenie leczenia onkologicznego w razie rozpoznania nowotworu.
Większość ropni odbytu bierze swój początek w infekcji w obrębie gruczołów krypt odbytu. Zatkanie ujścia jednego z takich gruczołów doprowadza do zastoju treści, co sprzyja nadkażeniom bakteryjnym.
Guzki krwawnicze, popularnie zwane hemoroidami ma każdy człowiek. W swoim fizjologicznym położeniu znajdują się powyżej linii zębatej, a ich wielkość i lokalizacja w stosunku do linii zębatej i kanału odbytu stanowi podstawę klasyfikacji opracowanej przez Golighera.
