medycyna praktyczna dla lekarzy
medycyna praktyczna dla lekarzy
Wady zastawkowe serca zwiększają ryzyko operacji niekardiochirurgicznych. Znajomość patofizjologii wady i wykorzystanie dostępnych metod monitorowania hemodynamicznego pomagają w prawidłowym prowadzeniu tych chorych w okresie okołooperacyjnym i zastosowaniu optymalnych metod znieczulenia.
Zasady monitorowania procesu gojenia się rany i loży pooperacyjnej, z uwzględnieniem stanu klinicznego.
Które leki przeciwkrzepliwe należy odstawić przed planowym znieczuleniem, a kiedy można kontynuować ich stosowanie?
Choroby układu sercowo-naczyniowego istotnie zwiększają ryzyko okołooperacyjne. Prawidłowa opieka nad pacjentem kardiologicznym przed znieczuleniem może stanowić wyzwanie dla anestezjologa. Zachęcamy do zapoznania się z podsumowaniem najnowszych wytycznych.
W materiale przedstawiono zebrane w formie infografiki aktualne zagadnienia dotyczące leczenia płynami krytycznie chorych pacjentów.
Leczenie przeciwpłytkowe w okresie okołooperacyjnym z jednej strony może zmniejszać ryzyko zakrzepowe, ale z drugiej strony nasila ryzyko krwawień. Jakie powinno być prawidłowe postępowanie w oparciu o najnowsze wytyczne?
Na podstawie cech widocznych w konwencjonalnej USG, w badaniu doplerowskim, a niekiedy w sonoelastografii formułuje się wstępne rozpoznanie odczynowych węzłów chłonnych oraz zmian budzących podejrzenie przerzutów nowotworowych.
Nowotwory neuroendokrynne żołądka – postępowanie zgodne z aktualnymi wytycznymi.
Prawidłowe przytarczyce mają kształt ziarna soi lub spłaszczonego dysku o wymiarach 3–4 mm w płaszczyźnie poprzecznej i 6 mm w płaszczyźnie podłużnej. Są izoechogeniczne w stosunku do prawidłowej tkanki tarczycy, a zatem praktycznie niemożliwe do uwidocznienia w USG.
Wykorzystanie badania USG do obrazowania zmian rozwijających się w tarczycy m.in na skutek leczenia amiodaronem, interferonem, a także zmian po wcześniejszej ekspozycji na promieniowanie jonizujące - po leczeniu radiojodem lub po radioterapii zewnętrznej.
