medycyna praktyczna dla lekarzy
medycyna praktyczna dla lekarzy
Nagroda Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny w 2014 roku została przyznana za prace, które bezpośrednio nie przyczyniły się do postępu praktycznej medycyny, mają natomiast olbrzymie znaczenie poznawcze i pozwalają na lepsze rozumienie mechanizmów działania mózgu.
Laureatami Nagrody Nobla w dziedzinie medycyny lub fizjologii w roku 2013 zostali profesorowie James E. Rothman, Randy W. Schekman i Thomas C. Südhof. Wspólną nagrodę przyznano za ich odkrycia mechanizmów regulujących ruch pęcherzyków – głównego układu transportowego w naszych komórkach.
Toupet projektował narzędzia chirurgicznie (łącznie >20) oraz rozwijał nowe techniki operacyjne (>40 własnych metod i modyfikacji).
W 1931 roku jako pierwszy wykonał cholangiografię śródoperacyjną, co pozwoliło na ocenę anatomii dróg żółciowych, upewnienie się, że chory nie ma kamicy resztkowej w przewodzie żółciowym wspólnym i bezpieczne wycięcie pęcherzyka żółciowego.
Jednym z najważniejszych dokonań Bella było wykazanie, że brzuszne korzenie nerwów rdzeniowych zawierają wyłącznie włókna ruchowe, a korzenie grzbietowe – wyłącznie włókna czuciowe. Odkrycie to, potwierdzone wspólnie przez Bella i francuskiego fizjologa François Magendiego, znane jest do dziś jako prawo Bella i Magendiego.
Jednen z pionierów sigmoidoskopii oraz techniki zespolenia rzepki po jej złamaniu. Opracowany przez Rutherforda Morrisona opatrunek zawierający bizmut, jodoform oraz parafinę był jednym z najpopularniejszych opatrunków stosowanych podczas I wojny światowej i pozostaje w użyciu w niektórych krajach do dziś.
Adriaan van den Spiegel urodził się w 1578 roku, w Brukseli, w zamożnej rodzinie z tradycjami chirurgicznymi (jego ojciec i dziadek byli chirurgami; ojciec piastował stanowisko naczelnego chirurga na dworze Wilhelma I Orańskiego).
