medycyna praktyczna dla lekarzy
medycyna praktyczna dla lekarzy
Przerzuty w wątrobie są częstą przyczyną zgonów chorych na nowotwory złośliwe. Około 2/3 chorych na raka jelita grubego z przerzutami w wątrobie umiera z ich powodu.
Powikłania były, są i będą. Jak często, i kiedy się pojawią, zależy od wielu czynników, które nierzadko można wyeliminować, choćby poprzez odroczenie zabiegu czy odpowiedni dobór metody rekonstrukcji do uwarunkowań anatomicznych i sytuacji zdrowotnej pacjentki, nie mówiąc już o doświadczeniu operatora.
W ostatnich latach coraz więcej chorych na raka sutka (RS) ma szansę na trwałe wyleczenie, przy coraz mniejszym stopniu okaleczenia i mniejszej liczbie powikłań. Wczesne wykrycie RS stwarza nadzieję nie tylko na uratowanie sutka, ale często wiąże się z możliwością zaoszczędzenia układu chłonnego pachy.
Silna motywacja kobiety do leczenia odtwórczego i uzyskania jak najlepszego efektu zabiegu bez wątpienia sprzyja szybkiemu powrotowi do pełnej sprawności. Z drugiej jednak strony, brak jednolitych schematów opieki i stosunkowo uboga literatura fachowa, zmuszają ośrodki rekonstrukcyjne do wypracowania własnych metod postępowania.
U pacjenta z objawami dyspeptycznymi wykonano gastroskopię. Stwierdzono guz podśluzówkowy okolicy podwpustowej żołądka. W badaniu histologicznym wycinków z powierzchni guza stwierdzono prawidłową błonę śluzową żołądka. Pacjent nie ma dysfagii.
Badanie piersi, która została zrekonstruowana przy użyciu implantu wykonuje się przede wszystkim w celu wykrycia patologii tkanek otaczających oraz oceny stanu wszczepionego implantu i ewentualnych powikłań po zabiegu.
U mężczyzny od 2 lat leczonego z powodu ostrej białaczki szpikowej stwierdzono pancytopenię i lekooporność. W trakcie hospitalizacji w ciągu 2 dni rozwinęła się duszność, a następnie niewydolność oddechowa. W badaniu przedmiotowym stwierdzono nad płucami dość liczne furczenia i ściszenie szmerów oddechowych.
Niniejsza publikacja zawiera syntetyczne podsumowanie aktualnego stanu wiedzy na temat terapii raka żołądka miejscowo zaawansowanego, które zostało dokonane przez autorów pochodzących z jednego z najlepszych ośrodków onkologicznych na świecie z Anderson Cancer Center w Houston w Teksasie.
W artykule przedstawiliśmy patogenezę obrzęku limfatycznego, metody diagnostyczne i przebiegu naturalny w przypadku zajęcia kończyny. Głównym tematem jest występowanie obrzęku limfatycznego kończyny górnej u chorych leczonych z powodu raka piersi oraz obrzęku limfatycznego kończyny dolnej w przebiegu nowotworów ginekologicznych. Dokonaliśmy też przeglądu dotychczas stosowanych sposobów leczenia obrzęku limfatycznego oraz nowych metod leczenia chirurgicznego, będących obecnie przedmiotem zaawansowanych badań klinicznych.
Wydaje się celowe ciągłe szkolenie ginekologów przynajmniej w zakresie podstawowych zaburzeń proktologicznych wobec częstości ich występowania, tym bardziej że to właśnie lekarz ginekolog stale opiekuje się ciężarną i położnicą i może wcześnie zauważyć objawy.
