Specjalnie dla Medycyny Praktycznej – Chirurgii i portalu mp.pl autorytet w dziedzinie leczenia żywieniowego prof. Bruno Szczygieł komentuje ubiegłoroczne wydarzenia i najważniejsze doniesienia naukowe.
Wynik badania histologicznego materiału uzyskanego w wyniku biopsji stanowi podstawę rozpoznania, oceny rokowania i zaplanowania leczenia. Niestety, etap ten w wielu polskich ośrodkach jest realizowany nieprawidłowo lub jest pomijany, co przekłada się na gorsze wyniki terapii. Biopsję trzeba przeprowadzić w sposób, który nie wpływa negatywnie na radykalne leczenie miejscowe. Biopsja powinna być poprzedzona wykonaniem badań obrazowych, gdyż biopsja wykonana przed badaniem obrazowym może spowodować znaczne zniekształcenie obrazu radiologicznego, zmniejszając użyteczność oceny miejscowej nowotworu.
W celu oceny ryzyka niecałkowitego wycięcia mezorektum dokonano przeglądu baz Cochrane Central Register of Controlled Trials, Medline (poprzez PubMed), Embase i Scopus oraz clinicaltrials.gov i metaanalizy danych klinicznych 4034 chorych.
Odpowiedzi na pytanie udziela prof. dr hab. n. med. Andrzej Budzyński.
Odpowiedzi na pytanie udziela dr n. med. Jakub Kenig.
Odpowiedzi na pytanie udziela dr n. med. Jakub Kenig.
Odpowiedzi na pytanie udziela prof. dr hab. n. med. Krzysztof Paśnik.
Celem badania, w którym uczestniczyło 5323 chorych, było ustalenie optymalnego postępowania u osób obciążonych dużym ryzykiem rozwoju przetoki trzustkowej.
Opracowanie redakcyjne przygotowane w oparciu o dwa dokumenty stanowi zwięzłe praktyczne podsumowanie obowiązujących zaleceń. Uwzględnia wskazania, kwestię wyboru stentu i wyniki.
Poszukiwano odpowiedzi na pytania, czy próba całkowitego endoskopowego usunięcia (en-bloc) raka jelita grubego T1 bez głębokiego naciekania jest uzasadnionym sposobem postępowania i czy zwiększa się w jego następstwie ryzyko przerzutów w węzłach chłonnych bądź nawrotu nowotworu po operacji wtórnej w porównaniu z operacją pierwotną.