medycyna praktyczna dla lekarzy
medycyna praktyczna dla lekarzy
W badaniu uczestniczyło 1050 chorych na raka gruczołowego żołądka w stopniu cT2–T4a i N0–N1, poddanych obwodowej resekcji żołądka z limfadenektomią D2 w południowokoreańskich ośrodkach.
Procedura jest technicznie wymagająca, a dla właściwego jej stosowania konieczna jest dogłębna znajomość i rozumienie anatomii układu nazyniowego. W publikacji oprócz anatomi naczyń omówiono technikę chirurgiczną, z rozgraniczeniem dla operacji z powodu raka prawej połowy okrężnicy oraz dla operacji z powodu raka lewej połowy okrężnicy, jak również wyniki onkologiczne.
Całkowite wycięcie krezki okrężnicy (complete mesocolic excision – CME) to procedura obejmująca precyzyjne preparowanie w płaszczyźnie krezki okrężnicy, wycięcie jelita z ≥10 cm marginesem oraz centralne podwiązanie naczyń, tak aby możliwe było usunięcie węzłów chłonnych położonych wokół naczyń krezkowych górnych.
W niniejszym artykule przedstawiono nowoczesne podejście do opieki okołooperacyjnej według aktualnych wytycznych ERAS Society na przykładzie chorego na nowotwór jelita grubego.
W niniejszym opracowaniu omówiono nowatorskie techniki śródoperacyjnej oceny czynności przytarczyc, ich wizualizacji oraz oceny ukrwienia, z którymi wiąże się nadzieje na dalszą poprawę wyników leczenia operacyjnego różnych chorób tarczycy w aspekcie minimalizacji ryzyka wystąpienia pooperacyjnej niedoczynności przytarczyc.
Gastrektomia jest operacją o znacznej rozległości, która wiąże się z powikłaniami. Jednym z nich jest nieszczelność zespolenia. Niniejszy artykuł jest poświęcony najczęściej stosowanemu zespoleniu z pętlą Roux-Y jelita czczego.
Prof. dr hab. n. med. Bruno Szczygieł podsumowuje i komentuje najważniejsze tematy badań naukowych i doniesień zjazdowych. Tym razem skupia się głównie na kwestiach niewydolności jelit i otyłości sarkopenicznej.
Płynoterapia to niezwykle istotny element całościowego postępowania z pacjentem w okresie okołooperacyjnym. Jednak wiele interwencji z zakresu okołooperacyjnego stosowania płynów jest zbędnych i szkodliwych, ponieważ zaburzają homeostazę i mogą prowadzić do zwiększenia chorobowości i śmiertelności.
Autorzy przeglądu Cochrane ocenili ryzyko powstania przepukliny okołostomijnej oraz innych powikłań miejscowych w zależności od umiejscowienia otworu stomii odbarczającej w stosunku do mięśnia prostego brzucha.
Czy aktualnie istnieją przesłanki (podstawy naukowe) pozwalające stwierdzić przewagę którejś ze stomii?
