medycyna praktyczna dla lekarzy
medycyna praktyczna dla lekarzy
W oparciu o publikacje z lat 1950–2017 nt. leczenia kamicy żółciowej porównano strategie terapeutyczne: 1. przedoperacyjną endoskopową cholangiopankreatografię wsteczną i laparoskopową cholecystektomię; 2. laparoskopową cholecystektomię z laparoskopową eksploracją przewodu żółciowego wspólnego; 3. laparoskopową cholecystektomię ze śródoperacyjną endoskopową cholangiopankreatografię wsteczną; 4. laparoskopową cholecystektomię z pooperacyjną endoskopową cholangiopankreatografię wsteczną.
Badacze próbowali znaleźć odpowiedź na pytanie, czy stosować przedłużoną terapię antybiotykową u osób po laparoskopowej cholecystektomii z powodu łagodnej lub umiarkowanie ciężkiej postaci kamiczego zapalenia pęcherzyka żółciowego.
Nadal niepewna jest rola triklosanu jako substancji służącej do nasączania szwów chirurgicznych, a kolejne badania przynoszą wyniki sprzeczne względem wcześniej przeprowadzonych.
Podczas operacji przepuklin brzusznych należy się liczyć z ryzykiem niezamierzonego uszkodzenia jelita, które powoduje kontaminację pola operacyjnego i stanowi problem decyzyjny dla operatora.
Poszczególne typy tkanek mają zróżnicowane właściwości biomechaniczne i grubość, mogą więc wymagać użycia różnej wysokości zszywek albo różnych typów staplerów w celu uzyskania stabilnego zespolenia. Chirurg często opiera się na swoim doświadczeniu, własnym osądzie czy na przypadkowych danych, co niekoniecznie przekłada się na stabilny szew mechaniczny i dalej na optymalny wynik leczenia, nawet jeśli instrument zadziała prawidłowo.
Czy długotrwałe stosowanie IPP wpływa na ryzyko rozwoju raka żołądka? Czy jest błędem skierowanie na endoskopię młodego pacjenta z objawami dyspeptycznymi, bez objawów alarmowych? Kiedy rozważyć operacyjne leczenie refluksu żołądkowo-przełykowego u pacjenta niereagującego na leczenie IPP, z utrzymującą się uciążliwą zgagą w godzinach nocnych? Na te i inne pytania odpowiada prof. dr hab. n. med. Andrzej Dąbrowski.
Autorzy dokonali metaanalizy w sumie 14 badań klinicznych z randomizacją lub quasi-randomizacją, obejmujących łącznie 6466 chorych.
Autorzy artykułu przeglądowego omawiają spektrum diagnostyczno-terapeutyczne ostrego zapalenia uchyłków okrężnicy, w tym metody postępowania w przypadku powikłanego przebiegu choroby.
Omówienie aktualnych (2018) wytycznych obejmuje oprócz zagadnień ogólnych również te szczegółowe z zakresu diagnostyki, leczenia zachowawczego oraz interwencji zabiegowych, w tym endoskopowych, z uwzględnieniem szczególnych postaci ostrego zapalenia trzustki.
Na podstawie wyników badania z randomizacją próbowano odpowiedzieć na pytanie, czy protokół ERAS jest bezpieczny dla chorych kwalifikowanych do operacji z powodu zapalenia wyrostka robaczkowego.
