medycyna praktyczna dla lekarzy
medycyna praktyczna dla lekarzy
Pandemia choroby koronawirusowej 2019, czyli COVID-19, skutkuje daleko idącymi zmianami w funkcjonowaniu ochrony zdrowia i nakłada na personel medyczny obowiązek wypracowania reguł zapewniających maksimum bezpieczeństwa, zarówno pacjentów wymagających interwencji zabiegowej, w tym endoskopowej, jak i personelu medycznego.
Zapraszamy do wysłuchania wypowiedzi dr. hab. n. med. Mirosława Szury prof. nadzw.
Komentator niniejszego doniesienia zauważa: „Przez wiele dekad uważano, że ból pleców, szyi czy barków jest immanentną cechą naszego zawodu i jeśli ktoś chce zostać chirurgiem, to po prostu musi się z tym pogodzić. (...). Czy tak rzeczywiście musi być, a w każdym razie czy musi tak być aż do tego stopnia?”.
Na podstawie przeglądu systematycznego obejmującego 70 badań i 166 404 chorych wyosobniono 5 praktycznych zagadnień dotyczących stosowania NOAC w okresie okołooperacyjnym: wskazania i przeciwskazania do ich stosowania; czas zaprzestania leczenia NOAC przed operacją; postępowanie w przypadku doraźnych interwencji u chorych przyjmujących NOAC; konieczność zastąpienia NOAC innymi lekami, terapia pomostowa; czas ponownego włączenia NOAC po leczeniu operacyjnym.
W niniejszym badaniu oceniono wyniki 2 sposobów leczenia operacyjnego po 10 latach obserwacji.
Leczenie operacyjne jest poważnym czynnikiem ryzyka rozwoju żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (ŻChZZ), zarówno zakrzepicy żył głębokich jak i zatorowości płucnej. Zaleca się szacowanie ryzyka zakrzepicy. Niniejsze badanie objęło 3741 chorych z ŻChZZ w wywiadzie; mediana czasu trwania obserwacji wyniosła 5,7 roku.
Dotychczasowe zasady postępowania w raku tarczycy w Polsce z 2016 roku zaktualizowano i opublikowano w 2018 roku w formie Rekomendacji Polskich Towarzystw Naukowych. Jednak poglądy na wiele aspektów leczenia raka tarczycy stale ewoluują w miarę pojawiania się nowych danych kształtujących podejście terapeutyczne według zasad medycyny opartej na wynikach badań naukowych (evidence-based medicine).
Zapraszamy do lektury artykułu oraz komentarza prof. dr hab. med. Małgorzaty Kołodziejczak, w którym pisze m.in.: „Jestem pod wrażeniem dokładnego opisania budowy anatomicznej hemoroidów, w tym ich unaczynienia. (...) polecam przeczytanie powyższego opracowania przede wszystkim ze względu na świetnie opracowaną część dotyczącą patofizjologii”.
Celem leczenia zwężeń w układzie tętniczym jest przywrócenie perfuzji obwodowej bez rozwarstwienia ściany ani wynaczynienia krwi. Celem leczenia utrudnienia odpływu krwi żylnej jest natomiast wyeliminowanie obwodowego nadciśnienia żylnego. Idealny stent żylny musi zapewniać odpowiednią elastyczność, siłę oraz precyzję implantacji w warunkach anatomicznych i patofizjologicznych charakterystycznych dla przewlekłej choroby żylnej.
Badacze postawili pytanie, czy wprowadzanie programu szkoleń dla lekarzy wykonujących już badania kolonoskopwe może poprawić ich jakość, co znalazłoby odzwierciedlenie w podwyższeniu wskaźnika wykrywalności gruczolaków.
