medycyna praktyczna dla lekarzy
medycyna praktyczna dla lekarzy
Odpowiedzi udziela dr hab. n. med. Andrzej Białek.
Na podstawie przeglądu systematycznego i metaanalizy 27 badań (6 z randomizacją i 21 kohortowych; lata 2008–2019) porównano wyniki stosowania protokołu ERAS z wynikami tradycyjnąej opieki okołooperacyjnej.
Prof. dr hab. n. med. Andrzej Budzyński zadaje fundamentalne pytania: Czym jest dzisiaj chirurgia? Czy podział na tzw. chirurgię klasyczną i małoinwazyjną jest zasadny? Czy czeka nas zmierzch chirurgii i rozwój subspecjalności? Wypowiedź wzbogacają implementowane materiały wideo – fragmenty nagrań z operacji.
American College of Cardiology i American Heart Association klasyfikują NT jako umiarkowany niezależny czynnik ryzyka powikłań sercowo-naczyniowych w okresie okołooperacyjnym. Nie ma dowodów, że opóźnianie zabiegu do czasu wyrównania ciśnienia tętniczego (jeżeli tylko nie przekracza ono wartości krytycznych) prowadzi do istotnego zmniejszenia ryzyka powikłań w okresie okołooperacyjnym.
Omówienie wytycznych British Society of Gastroenterology 2019.
Prof. dr hab. n. med. Andrzej Budzyński mówi o sposobach odsłaniania pola operacyjnego.
Leczenie zgagi opornej na farmakoterapię blokerami pompy protonowej koncentruje się na kontrolowaniu zarzucania żołądkowo-przełykowego za pomocą leków zmniejszających refluks (np. baklofen), operacji antyrefluksowych, neuromodulatorów tłumiących nadreaktywność trzewną (np. dezypramina). Czy którąś ścieżkę postępowanie można uznać za skuteczniejszą od innych, a jeśli tak to w przypadku jakich uwarunkowań?
Celem niniejszego badania była ocena równoważności przezustnej endoskopowej miotomii i laparoskopowej miotomii sposobem Hellera z fundoplikacją sposobem Dora.
Dotychczas nie ustalono, czy leczenie zachowawcze niepowikłanej samoistnej odmy opłucnowej (średniej lub dużej) jest akceptowalną alternatywą dla leczenia interwencyjnego.
W niniejszym eksperckim podsumowaniu doniesień i wydarzeń zjazdowych omówiono m.in. perspektywy rozwoju i znaczenie kształcenia w dziedzinie leczenia żywieniowego, kwestie niedożywienia chorych w wieku podeszłym oraz wytyczne ESPEN dotyczące oceny stanu odżywienia i nawadniania osób starszych.
