medycyna praktyczna dla lekarzy
medycyna praktyczna dla lekarzy
Zapraszamy do wysłuchania wykładu, który prof. dr hab. n. med. Mirosław Szura wygłosił podczas XIII Konferencji Chirurgicznej Medycyny Praktycznej w 2021 r.
Omówienie wyników badania PICCOLINO z komentarzem autorów.
Wskazania do operacyjnego leczenia przepukliny rozworu przełykowego.
Potwierdzono związek majaczenia z większą śmiertelnością, pogorszeniem czynności poznawczych i utratą autonomii. Częstość majaczenia w okresie pooperacyjnym wynosi w różnych badaniach 11–65%. Ryzyko jest największe u osób starszych. Nie zbadano dotychczas, które sposoby zapobiegania majaczeniu są odpowiednie w przypadku poszczególnych operacji chirurgicznych.
Dysfagia po zabiegach antyrefluksowych jest częstym działaniem niepożądanym. Zwykle ustępuje samoistnie w ciągu kilku tygodni, jednak u niektórych chorych uporczywa dysfagia utrzymuje się dłużej. Dotychczas nie uzyskano wiarygodnych danych z dobrze zaprojektowanych badań (EBM) dotyczących leczenia.
Punktami końcowymi badania były: zmniejszenie wymiarów rany oraz częstość zakażenia miejsca operowanego, czas trwania hospitalizacji i czas gojenia rany.
Porównano systemy obrazowania 3D i 4K w 3 procedurach laparoskopowych o wzrastającym stopniu złożoności: laparoskopowej cholecystektomii, hernioplastyki sposobem TAPP oraz laparoskopowej kardiomiotomii sposobem Hellera z zabiegiem antyrefluksowym. Uwzględniono parametry takie jak czas do wykonania kluczowych elementów zabiegów oraz przebieg pooperacyjny, a także obciążenie psychiczne i fizyczne chirurga (bezpośrednio po zabiegu operator wypełniał m.in. formularz oceniający jego satysfakcję z wykonanej procedury).
Współczesnym standardem w diagnostyce litych zmian ogniskowych w trzustce jest biopsja cienkoigłowa pod kontrolą endoskopowej ultrasonografii. Ostatnio dostępne są igły umożliwiające wykonanie biopsji gruboigłowej zmian w trzustce.
Celem publikacji było przedstawienie odległych wyników badania BIOPEX w aspekcie występowania objawowej przepukliny kroczowej.
Wyniki badania CODA w dłuższym okresie obserwacji. Zbieranie danych zakończono po 12 miesiącach od włączenia do badania ostatniego pacjenta. Obserwacja trwała od >2 lat do >4 lat.
