medycyna praktyczna dla lekarzy
medycyna praktyczna dla lekarzy
Uwagę lekarza zwrócił wygląd okolicy lędźwiowo-krzyżowej u diagnozowanej 2,5-letniej dziewczynki z dolegliwościami bólowymi brzucha i badalnym oporem w podbrzuszu, z powodu których trafiła na szpitalny oddział ratunkowy.
W ciągu lat dokonał się ogromny postęp w chirurgicznym leczeniu choroby Hirschsprunga. Początkowo u wszystkich dzieci wykonywano rekonstrukcję trzyetapową z czasowym wyłonieniem przetoki jelitowej. Obecnie większość chorych może być leczona jednoetapowo przezodbytowo lub z dostępu przezodbytowego wspomaganego laparoskopowo. Celem opracowania jest próba oceny zarówno wyników odległych (gł. czynności jelita) u osób, które wchodzą w wiek dorosły, jak i wskaźników jakości ich życia.
W artykule omówiono nowe doniesienia kliniczne dotyczące leczenia ostrego zapalenia wyrostka robaczkowego, stosowania metod inżynierii tkankowej oraz postępowania diagnostycznego i terapeutycznego we wrodzonych wadach układu oddechowego.
Artykuł autorstwa ekspertów z łódzkiego ośrodka uniwersyteckiego: dr. n. med. Wojciecha Kuzańskiego i prof. dr hab. n. med. Ewy Andrzejewskiej.
Opóźnione oddanie smółki, wzdęcie brzucha, przewlekłe zaparcia – takie objawy zazwyczaj skłaniają chirurga dziecięcego do wdrożenia diagnostyki w kierunku choroby Hirschsprunga.
Autorzy badania z randomizacją zadali pytanie, czy zastosowanie u dzieci szwów nasączonych triklosanem zmniejsza częstość występowania zakażeń ran pooperacyjnych, niezależnie od rodzaju operacji.
Obecnie standardem postępowania w przypadku ostrego zapalenia wyrostka robaczkowego jest jego wycięcie. Trwają badania oceniające wyniki leczenia zachowawczego i jego zasadność w wybranych przypadkach. Artykuł jest poświęcony roli postępowania nieoperacyjnego w leczeniu zapalenia wyrostka robaczkowego u dzieci.
Jeżeli pozwala na to czas, w przypadku noworodków, niemowląt i małych dzieci dren do jamy opłucnej należy wprowadzać w znieczuleniu ogólnym. Starszym dzieciom trzeba wyjaśnić istotę zabiegu i uwzględnić ich opinię przy wyborze sposobu wprowadzenia drenu.
Wraz z coraz większą liczbą obrazowych badań prenatalnych zwiększa się również liczba wykrywanych malformacji płucnych. Częstość rozpoznawania tego rodzaju zmian w badaniach prenatalnych szacuje się na 0,81/10 000 przebadanych płodów. Obecnie w krajach rozwiniętych około 90% malformacji płucnych wykrywa się prenatalnie.
Terapia prenatalna stanowi temat burzliwych dyskusji. Nadal spotykamy się z oskarżeniami pacjentek, że lekarze nie rozpoznali wady u płodu albo że wadę zdiagnozowali, ale nie poinformowali ciężarnej o możliwości leczenia dziecka przed urodzeniem – zauważa dr hab. Małgorzata Świątkowska-Freund.
