medycyna praktyczna dla lekarzy
medycyna praktyczna dla lekarzy
Rak tarczycy jako choroba gruczołu dokrewnego o złożonej patogenezie i przebiegu powinien być konsultowany na każdym etapie diagnostyki i leczenia przez doświadczonego lekarza o dobrym przygotowaniu endokrynologicznym i onkologicznym. Diagnostyka i terapia raka tarczycy wymaga współpracy specjalistów z różnych dziedzin medycyny.
W artykule przedstawiono najważniejsze informacje dotyczące programu szczepień obowiązkowych i zalecanych w 2007 roku oraz zapobiegania tężcowi i wściekliźnie po ekspozycji.
Lekarze często poszukują podstawowych informacji o szczepionkach, takich jak minimalny wiek szczepienia, odstęp między szczepieniami, skuteczność szczepionek. Co zrobić, jeżeli szczepionkę poda się zbyt małemu dziecku, z zachowaniem zbyt krótkiego odstępu pomiędzy dawkami tej samej szczepionki lub pomiędzy dwoma szczepionkami "żywymi"? Jakie są zasady stosowania szczepionek skojarzonych i jakie odstępy należy pomiędzy nimi zachować? Czy można kontynuować szczepienie preparatami pochodzącymi od różnych producentów? Co zrobić, jeżeli stwierdzi się opóźnienie w realizacji kalendarza szczepień? Odpowiedzi na te oraz inne pytania znajdzie Czytelnik w opracowaniu zaleceń ACIP.
III część opracowania GINA 2006 dotyczy leków stosowanych w leczeniu astmy u dzieci. Z artykułu Czytelnik dowie się, jakie są preferowane drogi podawania leków, jakie leki i w jakich dawkach zaleca się u dzieci w różnym wieku i z różną ciężkością astmy, oraz jakie są ich działania niepożądane. Szczególnie wartościowe jest zestawienie leków zarejestrowanych do leczenia astmy u dzieci w Polsce. W połączeniu z poprzednimi odcinkami artykuł ten stanowi doskonałe podręczne kompendium wiedzy, pozwalające podjąć optymalną decyzję terapeutyczną.
Artykuł zawiera wybrane informacje z pełnej wersji wytycznych opracowanych wspólnie przez amerykańskie i europejskie towarzystwa kardiologiczne. Przedstawiono w nim: 1) klasyfikację arytmii komorowych; 2) czynniki ryzyka i mechanizmy nagłej śmierci sercowej; 3) zalecenia dotyczące rozpoznawania komorowych zaburzeń rytmu; 4) zalecenia dotyczące stosowania wszczepialnych i zewnętrznych urządzeń do kardiowersji, ablacji przezkórnej, chirurgii antyarytmicznej oraz rewaskularyzacji mięśnia sercowego; 5) zalecenia dotyczące doraźnego postępowanie w określonych zaburzeniach rytmu, takich jak zatrzymanie czynności serca, trwały jednokształtny częstoskurcz komorowy, wielokształtny częstoskurcz komorowy, częstoskurcz torsades de pointes, ustawiczny częstoskurcz komorowy; 6) zalecenia dotyczące postępowania profilaktycznego i leczniczego w arytmiach komorowych związanych z pozawałową dysfunkcją lewej komory, wrodzonymi wadami serca, chorobami zapalnymi serca, kardiomiopatiami, niewydolnością serca, zespołem długiego QT, zespołem Brugadów, jak również w przypadku katecholaminergicznego wielokształtnego częstoskurczu komorowego, zaburzeniach rytmu w sercach anatomicznie prawidłowych i u chorych z wszczepionym kardiowerterem-defibrylatorem.
Autorzy komentowanych rekomendacji zwracają uwagę, że konsumpcja alkoholu przez kobiety łączy się z udokumentowanym i w badaniach naukowych niekorzystnymi skutkami zarówno dla matki (niekontrolowane zachowania seksualne, nieplanowana ciąża, choroby przenoszone drogą płciową), jak i płodu (poronienia, wady wrodzone, ograniczenie wzrostu).
Przedstawiamy drugie opracowanie z cyklu poświęconego najnowszej wersji wytycznych GINA, tym razem poświęcone rozpoznawaniu i leczeniu zaostrzenia astmy u dzieci i młodzieży. Najważniejsze w leczeniu zaostrzenia astmy są: regularnie powtarzane inhalacje szybko działającego beta2-mimetyku, wczesne zastosowanie glikokortykosteroidu ogólnoustrojowo (najczęściej doustnie) oraz suplementacja tlenu (aby utrzymać SaO2 >95%). Ciężkie zaostrzenia astmy stanowią potencjalne zagrożenie życia, a ich leczenie wymaga ścisłego nadzoru, dlatego większość chorych z ciężkim zaostrzeniem należy leczyć na oddziałach intensywnej terapii. Chorzy z grupy ryzyka zgonu z powodu astmy również wymagają pilnej pomocy lekarskiej. Lżejsze zaostrzenia, definiowane jako zmniejszenie PEF o <20%, przebudzenia w nocy z powodu astmy i zwiększenie zużycia krótko działających beta2-mimetyków, zwykle można leczyć ambulatoryjnie. Oprócz objawów klinicznych duże znaczenie w ocenie ciężkości zaostrzenia oraz monitorowaniu skuteczności leczenia mają okresowe pomiary PEF (lub FEV1) oraz wysycenia hemoglobiny tlenem (pulsoksymetria).
W artykule przedstawiono zaktualizowane zalecenia Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego dotyczące: 1) zasad prowadzenia badań przesiewowych w kierunku cukrzycy; 2) zasad prewencji i opóźniania rozwoju cukrzycy typu 1 i typu 2; 3) kryteriów wyrównania cukrzycy; 4) ogólnych zasad opieki medycznej nad chorymi na cukrzycę; 5) żywienia, wysiłku fizycznego, edukacji i innych interwencji niefarmakologicznych; 6) stosowania doustnych leków hipoglikemizujących i insuliny; 7) postępowania w hipoglikemii i ostrej hiperglikemii; 8) postępowania przy współistnieniu innych chorób i powikłań cukrzycy; 9) cukrzycy u dzieci i młodzieży, kobiet w ciąży i osób w wieku podeszłym; 10) postępowania w okresie okołooperacyjnym; 11) aktywności zawodowej chorych na cukrzycę.
Artykuł zawiera szczegółowe zasady nowoczesnego leczenia przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu B.
Stosowanie fluorochinolonów w pediatrii jest bardzo kontrowersyjne ze względu na opisywane u zwierząt uszkodzenia chrząstki wzrostowej. Jednak jak dotąd nie opisano takiego działania u człowieka. W niektórych przypadkach, takich jak zakażenie bakteriami opornymi na wiele antybiotyków, gdy brak bezpiecznych i skutecznych leków alternatywnych oraz możliwości leczenia pozajelitowego, gdy nie ma innych skutecznych leków w postaci doustnej, stosowanie fluorochinolonów może być konieczne. Zapraszamy Czytelników do zapoznania się z oficjalnym stanowiskiem AAP dotyczącym stosowania tej grupy leków oraz z komentarzem dostosowującym je do polskich warunków.
W poniższym opracowaniu dokonano przeglądu aktualnych informacji na temat rozpoznania i postępowania klinicznego w przypadku straty wczesnej ciąży, zdefiniowanej jako strata ciąży w okresie pierwszych 12 tygodni jej trwania.
Artykuł zawiera zalecenia Europejskiej Ligi do Walki z Chorobami Reumatycznymi (EULAR) dotyczące postępowania diagnostycznego i leczniczego we wczesnym zapaleniu stawów.
Z powodu braku jednolitego postępowania w zapaleniu oskrzelików AAP opracowała wytyczne postępowania diagnostycznego i terapeutycznego. Zapalenie oskrzelików jest najczęstszym zakażeniem dolnych dróg oddechowych u niemowląt o etiologii wirusowej. W opracowaniu Czytelnik znajdzie dane dotyczące często stosowanych metod leczniczych i diagnostycznych. Okazuje się, że na podstawie aktualnie dostępnych danych nie zaleca się rutynowego stosowania ogólnych i wziewnych glikokortykosteroidów, leków rozszerzających oskrzela, rybawiryny, antybiotyków i fizjoterapii oddechowej. Przedstawiono także grupy dzieci, które mogą odnieść korzyść z profilaktycznego podawania paliwizumabu. Wytyczne podkreślają także, że przestrzeganie higieny, unikanie narażenia na dym tytoniowy i karmienie piersią mogą w dużym stopniu ograniczyć zachorowania.
Artykuł zawiera wybrane informacje z pełnej wersji Raportu GOLD 2006, istotne dla codziennej praktyki lekarskiej. Przedstawiono: 1) ogólną charakterystykę przewleklej obturacyjnej choroby płuc (POChP) – definicję, przebieg naturalny i klasyfikację oraz czynniki ryzyka zachorowania; 2) zasady oceny i monitorowania choroby; 3) zalecenia dotyczące ograniczenia czynników ryzyka, w tym zaprzestania palenia tytoniu; 4) zalecenia dotyczące leczenia stabilnej POChP; 5) zalecenia dotyczące leczenia zaostrzeń.
Artykuł zawiera wybrane informacje z pełnej wersji zaktualizowanych wytycznych GINA 2006 dotyczące wyłącznie leczenia astmy u dorosłych. Przedstawiono w nim nową klasyfikację astmy oraz poszczególne składowe programu leczenia:
1) wypracowanie partnerskiej relacji między pacjentem a lekarzem,
2) identyfikację i zmniejszenie narażenia na czynniki ryzyka;
3) ocenę kontroli astmy, stopniowane leczenie przewlekłe w celu jej osiągnięcia i monitorowanie;
4) leczenie zaostrzeń astmy;
5) odmienności postępowania w sytuacjach szczególnych, takich jak ciąża, operacje, współistnienie nieżytu nosa, zapalenia zatok przynosowych i polipów nosa, astma zawodowa, refluks żołądkowo-przełykowy oraz astma aspirynowa.
Artykuł zawiera wybrane informacje z pełnej wersji zaktualizowanych wytycznych. Przedstawiono w nim: definicję i nową klasyfikację migotania przedsionków, epidemiologię i rokowanie, mechanizmy patofizjologiczne, czynniki predysponujące, postępowanie diagnostyczne oraz zalecenia dotyczące leczenia.
Przedstawiamy wybrane informacje dotyczące postępowania w astmie u dzieci i młodzieży opracowane na podstawie aktualizacji wytycznych GINA 2006. Autorzy opracowania skupili się na elementach zmienionych w stosunku do poprzedniej wersji wytycznych. Eksperci dokonali istotnej zmiany w zakresie postępowania z chorymi na astmę. Podkreśla się konieczność wypracowania partnerskiej relacji pomiędzy pacjentem (rodzicem) a lekarzem. Zmieniono zasady klasyfikacji ciężkości astmy oraz stopniowania intensywności leczenia. Zasady farmakoterapii w zależności od ciężkości astmy przedstawiono w postaci czytelnego schematu.
Dzieci często zgłaszają się do lekarzy z wzdęciem brzucha, oddawaniem nadmiernej ilości gazów, kurczowym bólem brzucha oraz biegunką, które mogą nasuwać podejrzenie nietolerancji pokarmowej, także nietolerancji laktozy – powszechnie występującego węglowodanu. Rozpoznanie takiej nietolerancji nie jest łatwe, a zbyt pochopne jej leczenie może doprowadzić do niekorzystnych następstw dla wzrastania dziecka, tym bardziej, że pełna eliminacja laktozy z diety rzadko jest konieczna. W artykule przedstawiono dane epidemiologiczne i patofizjologiczne, sposób zbierania wywiadu oraz wykonywania badań laboratoryjnych, które mają zoptymalizować proces diagnostyczny.
Artykuł jest drugim z serii przedstawiającej aktualne wytyczne Europejskiego Towarzystwa Żywienia i Metabolizmu poświęcone żywieniu przez przewód pokarmowy. Zawiera odpowiedzi na klinicznie istotne pytania dotyczące żywienia chorych na nowotwory złośliwe:
1) nowotwór a stan odżywienia;
2) wskazania i cele żywienia enteralnego;
3) żywienie enteralne w sytuacjach szczególnych;
4) ryzyko związane z żywieniem enteralnym w tej grupie chorych.
Artykuł zawiera zalecenia Europejskiej Ligi do Walki z Chorobami Reumatycznymi (EULAR) dotyczące leczenia niefarmakologicznego i farmakoterapii choroby zwyrodnieniowej stawów rąk.
