Celem niniejszych wytycznych jest przegląd metod diagnostycznych i terapeutycznych stosowanych w leczeniu zespołu napięcia przedmiesiączkowego (premenstrual syndrome – PMS), a w szczególności przedstawienie dostępnych metod farmakoterapii i leczenia niefarmakologicznego.
W artykule przedstawiono najważniejsze praktyczne informacje z aktualnych wytycznych Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego dotyczących niewydolności serca, w tym następujące aspekty niewydolności przewlekłej: 1) definicja i klasyfikacja; 2) etiologia; 3) postępowanie diagnostyczne; 4) leczenie niefarmakologiczne; 5) leczenie farmakologiczne; 6) leczenie inwazyjne; 7) postępowanie w zaburzeniach rytmu i przewodzenia w niewydolności serca; 8) postępowanie w sytuacjach szczególnych, takich jak nadciśnienie tętnicze, cukrzyca, upośledzenie czynności nerek, przewlekła obturacyjna choroba płuc, niedokrwistość, wyniszczenie, dna moczanowa, wrodzona wada serca, podeszły wiek; oraz niewydolności ostrej – 9) definicja, etiologia i klasyfikacja; 10) rozpoznanie i ocena wstępna; 11) monitorowanie nieinwazyjne i inwazyjne; 12) leczenie; a także wskazania do rozważenia opieki paliatywnej.
Osteoporoza jest stanem chorobowym, który występuje z podobną częstością w większości populacji na całym świecie. W dużych badaniach prowadzonych w obu Amerykach, Europie, Azji i Australii wykazano znacznie więcej podobieństw niż różnic w zakresie epidemiologii, patofizjologii oraz klinicznych i społecznych następstw osteoporozy.
Dziesięć lat temu European Foundation for Osteoporosis and Bone Disease (późniejsza International Osteoporosis Foundation – IOF) opublikowała wytyczne rozpoznawania i leczenia osteoporozy.
Artykuł zawiera wybrane praktyczne informacje i zalecenia z aktualnych wytycznych opracowanych przez amerykańskie towarzystwa kardiologiczne, dotyczące: 1) oceny ryzyka sercowego, 2) badań diagnostycznych i monitorowania; 3) leczenia farmakologicznego; 4) rewaskularyzacji wieńcowej przed operacją pozasercową.
Artykuł zawiera wybrane praktyczne informacje i zalecenia z aktualnych europejskich wytycznych postępowania w pokrzywce, dotyczące następujących zagadnień: 1) obraz kliniczny, klasyfikacja i ocena aktywności choroby; 2) diagnostyka; 3) leczenie.
W 1991 roku grupa badawcza Royal College of Physicians (RCP) w Wielkiej Brytanii opracowała wytyczne postępowania, które miały ułatwić lekarzom pierwszego kontaktu i pediatrom diagnostykę i leczenie dzieci chorych na ZUM, jedno cześnie umożliwiając identyfikację kontrowersyjnych zagadnień i monitorowanie przydatności wytycznych w praktyce.
Wirusowe zapalenie wątroby typu A, B i C - rozpoznanie, leczenie i zapobieganie. Szczególne sytuacje kliniczne.
Polipowatość rodzinna (familial adenomatous polyposis – FAP) to uwarunkowana genetycznie choroba, która odpowiada za mniej niż 1% zachorowań na raka jelita grubego. Klasyczna postać choroby manifestuje się klinicznie obecnością co najmniej 100 polipów jelita grubego oraz szczególnymi objawami pozajelitowymi. Wyróżnia się także postać atypową (odznaczającą się m.in. mniejszą liczbą polipów i ich odmiennym umiejscowieniem; AFAP) oraz postać związaną z mutacją genu MUTYH (MAP). W opracowaniu zwięźle przedstawiono zalecenia ekspertów odnoszące się do sposobu postępowania z chorymi na FAP, AFAP i MAP.
Artykuł zawiera wybrane, praktyczne informacje z uzgodnionego stanowiska grupy ekspertów alergologów europejskich i amerykańskich dotyczącego postępowania w atopowym zapaleniu skóry, w tym następujące zagadnienia: 1) definicja i obraz kliniczny, 2) czynniki ryzyka zachorowania i czynniki wywołujące zaostrzenia choroby, 3) patofizjologia i histopatologia, 4) podstawowe zasady rozpoznania, 5) leczenie miejscowe i ogólnoustrojowe.
Duszność jest objawem często występującym u chorych na zaawansowane nowotwory. Zespół ekspertów z Cancer Care Ontario opracował, opierając się na zasadach evidencebased medicine (EBM), wytyczne farmakologicznego leczenia duszności. Artykuł jest podsumowaniem pełnej wersji tych wytycznych.
Cel niniejszych wytycznych stanowi przedstawienie aktualnych danych dotyczących sposobów prowadzenia porodu w przypadku położenia miednicowego płodu. Zakres tematów obejmuje podejmowanie decyzji odnośnie do sposobu oraz technik stosowanych podczas porodu. Wytyczne nie omawiają opieki przed- i poporodowej.
Mimo że co trzeciego raka piersi rozpoznaje się obecnie u kobiety po 65. roku życia, to nie ma powszechnie uznanych zaleceń odnoszących się w szczególności do postępowania w tej grupie wiekowej. Na przeszkodzie w ich ustaleniu stoi przede wszystkim brak danych z badań klinicznych, w których z różnych względów osoby starsze nie są reprezentowane w stopniu uwzględniającym ich rzeczywisty udział w populacji chorych. Zadania opracowania wytycznych odnoszących się do leczenia tej grupy chorych podjęło się International Society of Geriatric Oncology (ISGO), które przygotowało niniejsze zalecenia odnośnie do diagnostyki i leczenia raka piersi u osób starszych.
Z ponad 100 poznanych typów ludzkiego wirusa brodawczaka (human papilloma virus – HPV) więcej niż 30 może stanowić przyczynę zakażeń narządów płciowych, w większości przebiegających bezobjawowo, a przez to niediagnozowanych.
Mianem obrotu zewnętrznego do położenia główkowego (external cephalic version – ECV) określa się przemieszczenie płodu do położenia główkowego dokonane przez powłokę brzuszną matki. W niniejszych wytycznych zebrano dane dotyczące rutynowego stosowania ECV w przypadku położenia miednicowego. ECV wykonuje się w celu zmniejszenia częstości występowania w terminie porodu położenia miednicowego oraz związanego z nim ryzyka, zwłaszcza dotyczącego cięcia cesarskiego, którego można uniknąć.
Artykuł zawiera praktyczne informacje wybrane z aktualnego stanowiska American Heart Association dotyczącego nadciśnienia tętniczego opornego. Przedstawiono w nim: 1) definicję, częstość występowania i rokowanie, 2) przyczyny oporności rzekomej, 3) czynniki odpowiedzialne za oporność nadciśnienia tętniczego na leczenie, w tym przyczyny nadciśnienia tętniczego wtórnego, 4) ocenę pacjenta z nadciśnieniem tętniczym opornym, 5) zasady leczenia.
Nadciśnienie tętnicze oporne jest częstym problemem klinicznym zarówno w praktyce lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej, jak i specjalistów.
VI część opracowania zaleceń ACIP dotyczy wykonywania szczepień w szczególnych sytuacjach. Czytelnik dowie się z tego artykułu, czy można szczepić w trakcie podawania leków przeciwdrobnoustrojowych, czy wykonywać próbę tuberkulinową w okresie szczepienia, jak postępować z pacjentami uczulonymi na jaja kurze, żelatynę i lateks, czy aktualnie stosowane szczepionki zawierają tiomersal, jak należy szczepić dzieci urodzone przedwcześnie, czy można szczepić kobiety karmiące piersią i będące w ciąży oraz jak szczepić osoby z zaburzeniami krzepnięcia.
Artykuł zawiera aktualne zalecenia Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego dotyczące stymulacji elektrycznej serca u chorych z: 1) chorobą węzła zatokowego; 2) zaburzeniami przewodzenia przedsionkowo-komorowego; 3) przewlekłym blokiem dwuwiązkowym i trójwiązkowym; 4) zespołem długiego QT; 5) omdleniem odruchowym; 5) zawałem serca; 6) kardiomiopatią przerostową; 7) sercem przeszczepionym; 8) niewydolnością serca (stymulacja resynchronizująca).