W artykule podsumowano wytyczne ACCP dotyczące leczenia chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca w IV stopniu zaawansowania oraz chorych na drobnokomórkowego raka płuca. Poza tym przedstawiono podsumowanie zaleceń na temat postępowania w szczególnych sytuacjach, takich jak obecność synchronicznych pojedynczych przerzutów w mózgu lub nadnerczu czy guzków w innych płatach płuca. Dodatkowo podsumowano metody leczenia wspomagającego u chorych na raka płuca.
W tym artykule przedstawiono podsumowanie wytycznych ACCP dotyczących oceny stopnia zaawansowania oraz metod leczenia chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca (NDRP) w stopniu zaawansowania I–III. U tych chorych podstawą postępowania pozostaje operacja (zwłaszcza oszczędzająca płuco).
Rak stercza jest jednym z najczęściej diagnozowanych nowotworów złośliwych u mężczyzn. Według danych epidemiologicznych, w krajach wysoko uprzemysłowionych 1 z 6 mężczyzn zachoruje na raka stercza (RS). W tym artykule podsumowano aktualne zalecenia wymienionych Towarzystw dotyczące pooperacyjnej radioterapii u chorych na raka stercza.
W opracowaniu podsumowano uzgodnione stanowisko ekspertów i przedstawiono klasyfikacje stopnia dowodów oraz siły zaleceń, a także robocze algorytmy postępowania w przypadku rozpoznania sporadycznej włókniakowatości typu desmoidu.
W oryginalnym artykule, który został podsumowany w tym opracowaniu, zebrano wytyczne dotyczące leczenia starszych chorych na RJG. Stwierdzono, że gorsze wyniki leczenia operacyjnego chorych na RJG w wieku podeszłym (w porównaniu z grupą młodszych chorych) są związane przede wszystkim ze zwiększoną chorobowością i śmiertelnością w pierwszym roku leczenia.
W niniejszym artykule podsumowano aktualny konsensus, zwracając uwagę na zmiany w stosunku do wersji z 2013 roku. Ponadto przedstawiono nowe zagadnienia, które po raz pierwszy zostały ujęte w wytycznych.
Rak płuca jest najczęstszym nowotworem w wielu krajach, w tym w USA i Polsce. W ostatnich latach obserwuje się stopniowe zmniejszenie umieralności na raka płuca wśród mężczyzn, ale rosnącą tendencję u kobiet, u których rak płuca jest najczęstszą przyczyną zgonu (na podstawie danych Krajowego Rejestru Nowotworów).
W artykule zwięźle podsumowano aktualizację zaleceń European Society for Medical Oncology (ESMO) z 2014 roku, dotyczących leczenia chorych na raka żołądka. Tekst stanowi podsumowanie dotychczasowej wiedzy na temat diagnostyki i leczenia chorych na raka żołądka. Artykuł przedstawia tę problematykę w postaci skrótowych zaleceń, które może wykorzystać w pracy każdy onkolog zajmujący się leczeniem chorych na ten nowotwór.
Mięsaki tkanek miękkich (MTM) dorosłych – z wyłączeniem nowotworów podścieliskowych przewodu pokarmowego (gastrointestinal stromal tumor - GIST) – są bardzo heterogeniczną, rzadko występującą grupą nowotworów (zapadalność w Europie: 4-5/100 000/rok). W tym podsumowaniu omówiono w skrócie najważniejsze elementy bieżącej aktualizacji zaleceń ESMO dotyczących diagnostyki i leczenia MTM.
Eksperci EANO sformułowali zalecenia dotyczące zapobiegania, wczesnego rozpoznawania oraz użyteczności badań przesiewowych, leczenia i reguł obserwacji po jego zakończeniu, a także rehabilitacji chorych na złośliwe glejaki.
Osoby starsze nie były i nie są dostatecznie szeroko reprezentowane w badaniach klinicznych, co pociąga za sobą ograniczenie liczby dostępnych danych, a także zmniejszenie dostępności dowodów pierwszego poziomu wiarygodności odnoszących się do postępowania w tej grupie wiekowej.
We wrześniu 2014 r. opublikowano konsensus dotyczący postępowania w przypadku zaawansowanego raka piersi opracowany przez European School of Oncology i European Society for Medical Oncology. W tym artykule podsumowano najważniejsze zmiany, jakie zaszły w porównaniu z zaleceniami ABC1.
Istotną przyczyną powikłań i dolegliwości u chorych na szpiczaka plazmocytowego są osteolityczne zmiany w kościach, złamania kości oraz postępująca osteoporoza. Nowe dane naukowe podkreślają przydatność obrazowania techniką rezonansu magnetycznego, co powinno pociągnąć za sobą zmianę aktualnych zasad diagnostyki i leczenia.
Podczas 12th International Conference on Malignant Lymphoma w Lugano w 2013 roku przedstawiono zalecenia dotyczące rozpoznawania i oceny skuteczności leczenia chorych na chłoniaki. Stanowią one aktualizację wytycznych opracowanych przez International Working Group w 2007 roku. Jedną z najważniejszych zmian było uznanie pozytonowej tomografii emisyjnej sprzężonej z tomografią komputerową (PET-TK) z użyciem fluorodeoksyglukozy (FDG) znakowanej izotopem fluoru (18F) za standardowe badanie w ocenie FDG-awidnych chłoniaków (chłoniaków wychwytujących FDG). W artykule podsumowano zalecenia ekspertów.
Około 5-6% wszystkich raków jelita grubego (RJG) ma podłoże dziedziczne. Odpowiednio wczesna identyfikacja osób z grupy dziedzicznie uwarunkowanego wysokiego ryzyka zachorowania na RJG umożliwia podjęcie działań, które mogą zmniejszyć prawdopodobieństwo zachorowania w przyszłości na ten nowotwór. W tym opracowaniu podsumowano najważniejsze zalecenia.
Osoby z niedoborem odporności w przebiegu nowotworów złośliwych i ich leczenia należą do grupy zwiększonego ryzyka ciężkiego przebiegu (w tym zgonu) chorób zakaźnych, którym można zapobiegać poprzez szczepienia. Ze względu na częsty kontakt z placówkami opieki zdrowotnej większe jest również ryzyko ekspozycji na zakażenie.
Nie udało się dotychczas wypracować powszechnie akceptowanych standardów postępowania w przypadku trudnego do opanowania bólu i wystąpienia innych objawów w okresie bezpośrednio poprzedzającym śmierć. Aby ułatwić lekarzom podejmowanie decyzji klinicznych, European Society for Medical Oncology opublikowało wytyczne omawiające postępowanie w takich sytuacjach.
Przeczytaj podsumowanie stanowiska międzynarodowej grupy ekspertów.
Wytyczne omawiają postępowanie w zmianach nowotworowych, nienowotworowych oraz torbielach watroby, kładąc główny nacisk na wykorzystanie w diagnostyce zmian ogniskowych w wątrobie TK i MR.
Radioterapia jest składową schematów terapeutycznych stosowanych w leczeniu wielu nowotworów litych, jednak zasób danych uzasadniających możliwość i bezpieczeństwo użycia tej metody u osób starszych jest ograniczony. Odsetek chorych na nowotwory złośliwe w wieku ≥70 lat stale się zwiększa, ale chorzy ci rzadko uczestniczą w badaniach klinicznych. International Society of Geriatric Oncology (SIOG) zgromadziło dostępne dane na temat możliwości zastosowania radioterapii u starszych chorych oraz wskazało obszary wymagające dalszych badań w tym zakresie.