Podawanie wcześniakom urodzonym przed ukończeniem 30. tygodnia ciąży pasteryzowanego mleka kobiecego pochodzącego z banku mleka w porównaniu z podawaniem mieszanki dla wcześniaków nie zmniejszyło ryzyka wystąpienia późnej posocznicy i(lub) martwiczego zapalenia jelit ani nie wpłynęło na inne krótkoterminowe powikłania wcześniactwa.
Stosowanie 0,5% roztworu chloramfenikolu w postaci kropli do oczu w ostrym infekcyjnym zapaleniu spojówek u dzieci w wieku od 6 miesięcy do 12 lat nie zwiększa w porównaniu z placebo szansy na ustąpienie objawów choroby.
Założenie dreników tympanostomijnych u dzieci chorych na wysiękowe zapalenie ucha środkowego w porównaniu z wnikliwą obserwacją dziecka skraca czas zalegania wysięku w uchu środkowym i przynosi niewielką poprawę słuchu w pierwszym półroczu po interwencji, jednak nie wpływa na rozwój mowy i poziom słuchu w dalszych miesiącach. Większą korzyść z założenia dreników tympanostomijnych mogą odnieść dzieci uczęszczające do żłobka lub przedszkola oraz dzieci z wyjściowym progiem słuchu >25 dB.
Cefalosporyny są skuteczniejsze w leczeniu dzieci chorych na zapalenie gardła i migdałków podniebiennych wywołane zakażeniem paciorkowcem beta-hemolizującym grupy A niż antybiotyki z tej grupy penicyliny.
Według autorów metaanalizy skuteczność przeciwbólowa i bezpieczeństwo jednorazowej dawki ibuprofenu w porównaniu z jednorazową dawką paracetamolu u dzieci do 18. roku życia są podobne, jednak ibuprofen skuteczniej niż paracetamol obniża temperaturę gorączkującego dziecka.
Antybiotyki stosowane u dzieci, u których co najmniej od 10 dni utrzymuje się wydzielina w nosie (objawy nieżytu błony śluzowej nosa i zatok obocznych), są skuteczniejsze klinicznie niż placebo lub leki zmniejszające przekrwienie i obrzęk błony śluzowej. Jednak krótki czas obserwacji w analizowanych badaniach nie pozwala wyciągać wniosków dotyczących odległych efektów takiego leczenia.
Niewiele badań o złej jakości nie pozwala na wiarygodne stwierdzenie, czy długotrwałe stosowanie leków przeciwbakteryjnych zapobiega nawrotowi zakażeń układu moczowego u dzieci. Nitrofurantoina stosowana w tym celu może być skuteczniejsza niż trimetoprim, ale ryzyko wystąpienia działań niepożądanych i przerwania terapii jest większe niż uzyskiwane korzyści.
Według autorów przeglądu leczenie dzieci chorych na OOZN cefalosporyną III generacji podawaną doustnie przez 14 dni jest równie skuteczne i bezpieczne, jak trzydniowe leczenie dożylne z następowym (do 14 dni) leczeniem doustnym. Leczenie dożylne trwające 7-14 dni jest równie skuteczne, jak wstępne leczenie dożylne trwające 3-4 dni z następowym leczeniem doustnym prowadzonym przez 10-21 dni. W przypadku wyboru leczenia dożylnego podawanie aminoglikozydu 1 raz na dobę (u dzieci po 1. mż.) jest równie skuteczne i bezpieczne, jak stosowanie leku 3 razy na dobę. Ze względu na małą liczbę wiarygodnych badań przedstawiony przegląd nie pozwala na jednoznaczne określenie optymalnego sposobu leczenia dzieci chorych na ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek.
Stosowanie podczas napadu astmy oskrzelowej u dorosłych i dzieci wziewnych beta-mimetyków za pomocą MDI przez komorę przedłużającą jest co najmniej tak samo skuteczne, jak stosowanie w nebulizacji. U dzieci podawanie beta-mimetyków za pomocą MDI przez komorę przedłużającą w porównaniu z nebulizacją skraca czas pobytu w ambulatorium pomocy doraźnej i powoduje mniejsze zwiększenie częstotliwości rytmu serca.
U dzieci do 2. roku życia zgłaszających się do ambulatorium pomocy doraźnej z powodu wirusowego zapalenia oskrzelików o ostrym przebiegu epinefryna skuteczniej niż salbutamol lub placebo poprawiała stan kliniczny, nie ograniczała jednak konieczności hospitalizacji. Nie stwierdzono istotnych korzyści ze stosowania epinefryny u dzieci hospitalizowanych w porównaniu z podawaniem salbutamolu lub placebo.
Amnioinfuzja śródporodowa zastosowana w przypadku stwierdzenia smółki w płynie owodniowym nie zmniejszała ryzyka zgonu okołoporodowego, umiarkowanego lub ciężkiego MAS oraz innych poważnych powikłań u noworodka, a także zgonów i ciężkich powikłań u matki.
Dodatkowe stosowanie napoju jogurtowego zawierającego Lactobacillus casei przez 14 dni u dzieci z objawami dyspeptycznymi wywołanymi zakażeniem H. pylori, u których zastosowano trójlekowy schemat eradykacji (omeprazol + amoksycylina + klarytromycyna), zwiększyło skuteczność leczenia w porównaniu ze stosowaniem samego schematu trójlekowego.
Miejscowe stosowanie pimekrolimusu lub takrolimusu zwiększa szansę na ustąpienie zmian skórnych u chorych na AZS w porównaniu z placebo. Pimekrolimus jest mniej skuteczny niż silne miejscowo działające GKS. Takrolimus jest natomiast skuteczniejszy niż łagodnie działający GKS i podobnie skuteczny jak GKS o silnym działaniu. Ryzyko wystąpienia działań niepożądanych, powodujących wykluczenie z badania, było podobne w grupach otrzymujących pimekrolimus lub takrolimus i GKS. Jedynie pieczenie skóry częściej obserwowano u osób leczonych pimekrolimusem lub takrolimusem niż u chorych otrzymujących placebo lub GKS. Według Autorów analizy, obecnie pimekrolimusu lub takrolimusu nie należy stosować w pierwszej kolejności, ponieważ jak dotąd nie przeprowadzono badań oceniających odległe następstwa ich przewlekłego stosowania.
Montelukast, podawany doustnie raz dziennie dzieciom w wieku 6-14 lat chorym na astmę przewlekłą lekką, nie mniej skutecznie niż flutikazon, podawany wziewnie 2 razy dziennie, zwiększał odsetek dni bez objawów astmy podczas 12 miesięcy leczenia. W odniesieniu do pozostałych ocenianych w badaniu punktów końcowych skuteczność montelukastu była mniejsza niż skuteczność flutikazonu.
Stosowanie doustne Saccharomyces boulardii podczas leczenia antybiotykiem zmniejsza w porównaniu z placebo o ponad 80% ryzyko wystąpienia biegunki związanej z podawaniem antybiotyków u dzieci w wieku od 6 miesięcy do 14 lat.
Według autorów metaanalizy, stosowanie podczas przeziębienia leków przeciwhistaminowych w monoterapii zarówno u dzieci, jak i u dorosłych nie zmniejsza nasilenia i nie skraca czasu utrzymywania się objawów ostrego wirusowego zapalenia górnych dróg oddechowych, zwiększa natomiast ryzyko wystąpienia działań niepożądanych, szczególnie sedacji (leki przeciwhistaminowe I generacji). Łączne stosowanie leków przeciwhistaminowych i leków zmniejszających przekrwienie błon śluzowych nosa zmniejsza nasilenie objawów przeziębienia u starszych dzieci i dorosłych, trudno jednak dokładnie określić, czy efekt ten jest istotny klinicznie.
Wstrzymanie się od niezwłocznego podania antybiotyku oraz rozpoczęcie leczenia objawowego wraz z wnikliwą obserwacją u dzieci w wieku od 6 miesięcy do 12 lat chorych na ostre zapalenie ucha środkowego o łagodnym nasileniu pozwoliło ograniczyć ryzyko niepotrzebnego podania antybiotyku (w 66% przypadków) i zmniejszyć ryzyko powstania szczepów wieloantybiotykoopornych. Postępowanie takie zwiększa jednak ryzyko niepowodzenia leczenia w porównaniu z natychmiastowym rozpoczęciem antybiotykoterapii.
Szczepienie niemowląt w 2., 4., 6. i 12. miesiącu życia 7-walentną skoniugowaną szczepionką przeciwko S. pneumoniae zmniejszyło ryzyko występowania WZUŚ oraz założenia dreniku tympanostomijnego z powodu zapalenia ucha środkowego w okresie 2.-5. roku życia dziecka.
U małych dzieci chorujących na nawracające infekcyjne zapalenia dróg oddechowych (ZDO) istotnie częściej stwierdza się zakażenia bakteriami nietypowymi niż u dzieci zdrowych.
Stosowanie doustne Saccharomyces boulardii podczas leczenia antybiotykiem zmniejsza, w porównaniu z placebo, o około połowę ryzyko wystąpienia biegunki związanej ze stosowaniem antybiotyków u dzieci i dorosłych.
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć