Opóźnione zaciśnięcie pępowiny u wcześniaków z bardzo małą urodzeniową masą ciała zmniejszyło w porównaniu z jej wczesnym zaciśnięciem ryzyko wystąpienia krwawienia dokomorowego i późnej sepsy.
Stan odżywienia i wzrastanie dzieci z alergią na białka mleka krowiego karmionych preparatami sojowymi i hydrolizatami serwatkowymi o znacznym stopniu hydrolizy białka nie różnił się istotnie. Według Autorów badania wybór konkretnego preparatu należy oprzeć na jego indywidualnej tolerancji przez dziecko.
Okresowe stosowanie wziewnych glikokortykosteroidów u niemowląt z epizodami świszczącego oddechu nie zmniejszyło nasilenia objawów ze strony układu oddechowego w ciągu pierwszych 3 lat życia dziecka i nie zapobiegło rozwojowi astmy przewlekłej.
Profilaktyczne zastosowanie paracetamolu lub ibuprofenu u dzieci w 4.-6. roku życia przed podaniem piątej dawki szczepionki DTaP nie zmniejszyło, w porównaniu z placebo, częstości występowania i stopnia nasilenia miejscowych niepożądanych odczynów poszczepiennych.
Naprzemienne podawanie parcetamolu i ibuprofenu co 4 godziny jest skuteczniejsze w leczeniu gorączki u dzieci w wieku 6-36 miesięcy niż monoterepia tymi lekami.
Według autorów przeglądu jakość analizowanych badań jest niska, a ich wyniki niejednorodne, dlatego nie można jednoznacznie wnioskować o przydatności badania USG stawów biodrowych wykonywanego u wszystkich noworodków jako badania przesiewowego w kierunku dysplazji stawu biodrowego.
Zastosowanie u chorych na astmę przewlekłą podczas zaostrzenia wziewnego leku przeciwcholinergicznego (zwłaszcza w powtarzanej dawce) łącznie z wziewnym krótko działającym beta2-mimetykiem jest bezpieczne i skuteczniejsze niż podanie samego wziewnego krótko działającego beta2-mimetyku.
Doustne podanie dzieciom w wieku od 6 miesięcy do 10 lat chorym na ostry nieżyt żołądkowo-jelitowy przebiegający z odwodnieniem niewielkiego lub umiarkowanego stopnia pojedynczej dawki ondansetronu przed rozpoczęciem nawadniania doustnego skuteczniej w porównaniu z placebo zmniejszyło ryzyko i liczbę wymiotów, ułatwiło nawadnianie doustne i skróciło czas pobytu na oddziale ratunkowym, jednak nie zmniejszyło ryzyka hospitalizacji i zwiększyło liczbę biegunkowych stolców.
Podawanie wziewnych glikokortykosteroidów dzieciom w 2. i 3. roku życia należącym do grupy ryzyka rozwoju astmy nie zmieniło w porównaniu z placebo ryzyka rozwoju choroby u dzieci w wieku przedszkolnym (po zaprzestaniu leczenia).
Zastosowanie uodpornienia czynno-biernego (szczepionka przeciwko HBV + immunoglobulina anty-HBs) u noworodków matek, u których we krwi wykazano antygen HBs, zmniejsza w porównaniu z samym szczepieniem ryzyko zakażenia noworodka wirusem zapalenia wątroby typu B.
Smektyn dwuoktanościenny stosowany u dzieci do 18. roku życia chorych na ostrą biegunkę infekcyjną oprócz standardowego leczenia skraca czas trwania biegunki i zwiększa szansę na wyleczenie w 3. dniu leczenia.
U dzieci w wieku 3,3-18 lat z objawami dyspeptycznymi i zakażeniem H. pylori 10-dniowe sekwencyjne leczenie eradykacyjne było tak samo bezpieczne i dobrze tolerowane jak standardowa terapia 3 lekami, ale skuteczniejsze.
U dzieci w wieku 2-16 lat cierpiących na przewlekłe zaparcie czynnościowe stosowanie przez 12 tygodni Lactobacillus GG łącznie z laktulozą nie zwiększyło skuteczności leczenia zaparcia w porównaniu ze stosowaniem samej laktulozy.
U dzieci w wieku 2-15 lat chorych na mukowiscydozę, u których występują objawy niedożywienia lub wczesne oznaki pogorszenia stanu odżywienia, stosowanie oprócz standardowego poradnictwa dietetycznego białkowo-energetycznych suplementów pokarmowych nie poprawiało stanu odżywienia i tempa wzrastania w porównanie z samym poradnictwem dietetycznym.
Program przesiewowych badań noworodków w celu wczesnego rozpoznania mukowiscydozy umożliwiającego wczesne rozpoczęcie leczenia wpłynął na poprawę wzrastania i stanu odżywienia chorych dzieci z niewydolnością wewnątrzwydzielniczą trzustki w porównaniu z grupą, w której rozpoznanie ustalano dopiero po wystąpieniu objawów klinicznych. Badania przesiewowe nie wpłynęły natomiast w sposób istotny na stopień uszkodzeniu układu oddechowego.
Makrogole (PEG 3350) stosowane przez 8 tygodni u dzieci w wieku od 6 miesięcy do 15 lat cierpiących na zaparcie czynnościowe w porównaniu z laktulozą zwiększają szansę na wyleczenie i powodują mniej działań niepożądanych.
Dotchawicze podanie egzogennego surfaktantu (kalfaktantu) u chorych w wieku od 7 dni do 21 lat zmniejsza w porównaniu z placebo śmiertelność, a w grupie niemowląt skraca również czas stosowania wentylacji mechanicznej.
Dzieci należące do grupy zwiększonego ryzyka rozwoju celiakii, którym gluten podano przed ukończeniem 3. miesiąca życia lub po 7. miesiącu życia, są dodatkowo obarczone większym ryzykiem zachorowania na celiakię w porównaniu z dziećmi, którym gluten zaczęto podawać między 4. a 6. miesiącem życia.
Stosowanie nikotynowej terapii zastępczej w formie plastra uwalniającego nikotynę wraz z grupową terapią poznawczo-behawioralną u nastolatków z zespołem uzależnienia od tytoniu jest w porównaniu z placebo skuteczną i bezpieczną metodą leczenia. Skuteczność gumy do żucia zawierającej nikotynę jest natomiast podobna do skuteczności placebo.
7-walentna skoniugowana szczepionka przeciwko S. pneumoniae jest bezpieczna i skuteczna w zapobieganiu inwazyjnej chorobie pneumokokowej u dzieci urodzonych przedwcześnie lub z małą urodzeniową masą ciała.
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć