Rifaksymina jest doustnym lekiem przeciwdrobnoustrojowym aktywnym wobec jelitowych bakterii Gram-dodatnich oraz Gram-ujemnych bakterii tlenowych i beztlenowych. Praktycznie nie wchłania się z przewodu pokarmowego, dzięki czemu ryzyko rozwoju lekooporności jest niewielkie.
W tym przeglądzie systematycznym 25 RCT autorzy zadali pytanie, czy u chorych z nadciśnieniem tętniczym leczonych BK W dołączenie blokera układu RAA zmniejsza ryzyko wystąpienia obrzęków obwodowych i odstawienia BK W z tego powodu.
U chorych ze skurczową PNS w II klasie NYHA i LVEF =<35% eplerenon, w porównaniu z placebo, zmniejszył ryzyko zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych lub hospitalizacji z powodu PNS. Zaobserwowano zwiększone ryzyko wystąpienia hiperkaliemii, bez zwiększenia ryzyka hospitalizacji lub odstawienia leku z tego powodu.
Zolmitryptan i sumatryptan stosowane doraźnie skutecznie zmniejszają natężenie klasterowego bólu głowy i przyspieszają jego ustąpienie.
Autorzy metaanalizy szacują, że zmniejszenie stężenia LDL-C o każdy 1 mmol/l obniża ryzyko poważnych zdarzeń sercowo-naczyniowych o około 20%.
Udar mózgu jest w większości krajów jedną z głównych przyczyn zgonów oraz główną przyczyną niesprawności. Badanie INTERHEART wykazało, że za ryzyko zawału serca odpowiada głównie 9 czynników poddających się modyfikacji.
Najczęstszą przyczyną bólu barku jest zespół ciasnoty przestrzeni podbarkowej. Nieoperacyjne metody leczenia obejmują kinezyterapię (ćwiczenia i terapię manualną) oraz miejscowe wstrzyknięcie glikokortykosteroidu (GKS).
W tym przeglądzie systematycznym autorzy zadali pytanie, jaka jest skuteczność poszczególnych leków przeciwwirusowych względem innych leków przeciwwirusowych i placebo u chorych na przewlekłe WZW typu B.
U chorych z zakażeniem H. pylori poddawanych standardowej potrójnej terapii eradykacyjnej podawanie S. boulardii, w porównaniu z podawaniem placebo lub z niestosowaniem żadnej dodatkowej interwencji, zwiększa prawdopodobieństwo eradykacji zakażenia i zmniejsza ryzyko objawów niepożądanych związanych z leczeniem eradykacyjnym.
W tym badaniu z randomizacją autorzy zadali pytanie, jaka jest skuteczność i bezpieczeństwo stosowania indakaterolu 1 × dz. w porównaniu z placebo albo z formoterolem 2 × dz. u chorych na umiarkowaną lub ciężką POChP.
W tym badaniu z randomizacją autorzy zadali pytanie, czy u chorych na umiarkowaną lub ciężką POChP stosowanie indakaterolu w dawce 150 µg albo 300 µg raz dziennie, w porównaniu z placebo albo tiotropium 18 µg/d, poprawia czynność płuc i jakość życia oraz zmniejsza nasilenie objawów.
W tym przeglądzie systematycznym z metaanalizą 18 badań z randomizacją autorzy zadali pytanie, czy stosowanie fibratów w prewencji pierwotnej lub wtórnej zmniejsza ryzyko poważnych zdarzeń sercowo-naczyniowych.
W tym badaniu z randomizacją autorzy zadali pytanie, czy u chorych z migotaniem przedsionków obciążonych zwiększonym ryzykiem udaru mózgu wpływ dabigatranu, w porównaniu z warfaryną, na ryzyko powikłań zatorowych lub krwotocznych zależy od stopnia kontroli INR w danym ośrodku.
U chorych na ChSN lub obciążonych zwiększonym ryzykiem ChSN zmniejszenie stężenia homocysteiny w osoczu poprzez suplementację witamin z grupy B nie wpływa na ryzyko zgonu ani na ryzyko wystąpienia zdarzeń sercowo-naczyniowych i nowotworów złośliwych w ciągu 5 lat obserwacji.
U dorosłych chorych na astmę, u których beklometazon przyjmowany wziewnie w dawce 80 µg 2 × dz. nie zapewniał kontroli choroby, dołączenie tiotropium, w porównaniu z podwojeniem dawki beklometazonu, skuteczniej poprawiło czynność płuc i zmniejszyło nasilenie objawów astmy.
U chorych z ciężkim ARDS wczesne zastosowanie leków zwiotczających mięśnie szkieletowe zmniejszyło ryzyko zgonu i urazu ciśnieniowego płuc.
U osób z nadwagą lub z otyłością, obciążonych zwiększonym ryzykiem sercowo-naczyniowym, przyjmowanie sibutraminy zwiększyło ryzyko zawału serca i udaru mózgu niezakończonych zgonem.
W tym badaniu z randomizacją autorzy zadali pytanie, czy u chorych z PChN w stadium 5 (schyłkowa niewydolność nerek) wczesne rozpoczęcie dializ (przy GFR 10–14 ml/min/1,73 m2), w porównaniu z późnym rozpoczęciem (przy GFR 5–7 ml/min/1,73 m2) zmniejsza ryzyko zgonu i powikłań sercowo-naczyniowych.
U dorosłych chorych z OZW zakwalifikowanych do leczenia inwazyjnego stosowanie klopidogrelu w podwójnej dawce, w porównaniu z dawką standardową, a także większej dawki ASA, w porównaniu z dawką mniejszą, nie zmniejszyło ryzyka wystąpienia zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych, zawału serca oraz udaru mózgu w okresie 30 dni.
U chorych z objawową PNS i LVEF =<35% przyjmowanie iwabradyny, w porównaniu z placebo, zmniejszyło ryzyko zgonu z powodu PNS i hospitalizacji, przy częstszym występowaniu objawowej bradykardii i zaburzeń widzenia.
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć