U dzieci i dorosłych z zaostrzeniem astmy, leczonych na oddziale ratunkowym lub w warunkach pozaszpitalnych, podawanie beta2-mimetyku za pomocą MDI przez komorę inhalacyjną jest co najmniej tak samo skuteczne i bezpieczne, jak stosowanie leku w nebulizacji, a u dzieci może być nawet korzystniejsze.
Żywienie niemowląt zagęszczonym mlekiem modyfikowanym jest bezpieczne, jednak tylko nieznacznie wpływa na zmniejszenie objawów refluksu żołądkowo-przełykowego.
U dzieci chorych na anginę paciorkowcową leczenie doustne antybiotykiem przez 2–6 dni jest bezpieczne i podobnie skuteczne jak standardowe leczenie doustne penicyliną przez 10 dni. Według autorów metaanalizy, w krajach o małej częstości występowania gorączki reumatycznej można stosować antybiotykoterapię skróconą.
Stosowanie żelu zawierającego 1,2% fosforan klindamycyny i 2,5% nadtlenku benzoilu było bezpieczne i bardziej skuteczne w leczeniu trądziku pospolitego niż każdy z tych składników podawany osobno.
Podanie dzieciom przed zabiegiem wycięcia migdałków podniebiennych jednorazowej dawki deksametazonu (zwłaszcza w dawce 0,5 mg/kg mc.) zmniejszyło częstość występowania nudności i wymiotów w okresie pooperacyjnym, jednak istotnie zwiększyło ryzyko krwawienia z loży po usunięciu migdałka.
Stosowanie fizjoterapii klatki piersiowej jako postępowania wspomagającego standardowe leczenie zapalenia płuc u dzieci nie przyśpieszyło ustępowania objawów klinicznych i nie skróciło czasu hospitalizacji w porównaniu z samym leczeniem standardowym.
Azytromycyna lub montelukast podawane jako leki wspomagające u dzieci chorych na astmę przewlekłą o umiarkowanym lub ciężkim nasileniu nie umożliwiły zmniejszenia dawki wziewnego glikokortykosteroidu bez utraty dostatecznej kontroli astmy.
U niemowląt i dzieci do 2. roku życia, które wymagały hospitalizacji z powodu zapalenia oskrzelików, montelukast, podany na początku choroby, nie zmniejszał, w porównaniu z placebo, nasilenia objawów, nie skracał czasu hospitalizacji i nie wpływał na stężenie cytokin
Według autorów przeglądu u chorych na astmę lekką nieprzyjmujących regularnie glikokortykosteroidu wziewnego stosowanie w leczeniu doraźnym budezonidu z formoterolem (B+F) nie ma wyraźnej przewagi nad stosowaniem samego formoterolu lub samej terbutaliny. U dorosłych i dzieci chorych na astmę umiarkowaną lub ciężką, którzy przyjmują B+F regularnie, stosowanie B+F również doraźnie wiąże się z poprawą niektórych parametrów klinicznych i fizjologicznych.
Szczepienie wcześniaków w 2. miesiącu życia standardową dawką skojarzonej szczepionki przeciwko błonicy, tężcowi i krztuścowi (bezkomórkowej [DTaP]) jest, w porównaniu z placebo, bezpieczne i nie zwiększa częstości bezdechów i bradykardii.
Karmienie piersią noworodków urodzonych w terminie porodu podczas nakłuwania pięty i pobierania krwi do badań przesiewowych skutecznie zmniejszało nasilenie bólu, w porównaniu z podaniem przed zabiegiem roztworu 25% glukozy.
Zastosowanie pojedynczej doustnej dawki albendazolu, mebendazolu lub pyrantelu wiąże się z dużym odsetkiem wyleczeń zarażeń glistą ludzką. W zarażeniach tęgoryjcami skuteczny jest albendazol, a w zarażeniach włosogłówką wszystkie 3 ww. leki są mało skuteczne. Dane na temat skuteczności lewamizolu są niewystarczające do wyciągnięcia wniosków. Autorzy podkreślają potrzebę opracowania nowych leków przeciwpasożytniczych.
Żywienie niemowląt zagęszczonym ryżem mlekiem modyfikowanym lub modyfikowaną mieszanką zagęszczoną mączką z chlebowca świętojańskiego nie przyśpiesza ustępowania regurgitacji w porównaniu z karmieniem standardowym mlekiem modyfikowanym dla niemowląt. Według autorów badania odpowiednie postępowanie rodziców jest najlepszą metodą wspomagającą proces samoistnego ustępowania regurgitacji u niemowląt.
Podanie pojedynczej dawki ondansetronu wymiotującym dzieciom chorym na ostry nieżyt żołądkowo-jelitowy jest bezpieczne i skuteczniej, w porównaniu z placebo, zmniejsza ryzyko utrzymywania się wymiotów, a także ogranicza konieczność nawadniania dożylnego i ryzyko hospitalizacji.
U dzieci i dorosłych z zaostrzeniem astmy, leczonych na oddziale ratunkowym lub w warunkach pozaszpitalnych, podawanie beta2-mimetyków wziewnych z MDI ze spejserem, w porównaniu ze stosowaniem tych leków za pomocą nebulizatora, wiąże się z podobnym ryzykiem konieczności hospitalizacji.
U dzieci chorych na astmę przewlekłą lekką stosowanie budezonidu codziennie przez 18 miesięcy umożliwiło lepszą kontrolę astmy niż leczenie budezonidem codziennie przez 6 miesięcy, a następnie stosowanie leku tylko podczas zaostrzeń. Zaobserwowano jednak, że takie postępowanie wiąże się z nieznacznie mniejszym przyrostem wysokości ciała.
Płukanie nosa izotonicznym roztworem soli, stosowane jako uzupełnienie leczenia standardowego, przyśpiesza ustępowanie niektórych objawów przeziębienia i grypy u dzieci oraz zmniejsza ryzyko powtórnego zachorowania w okresie zimowym.
U chorych na świeżo rozpoznaną, trwającą krócej niż 2 lata astmę przewlekłą lekką, niewymagających według lekarza prowadzącego stosowania GKS wziewnych, wcześnie rozpoczęte i kontynuowane przez 5 lat stosowanie budezonidu wziewnie w małej dawce w porównaniu z regularnym stosowaniem budezonidu tylko w ciągu ostatnich 2 lat obserwacji wiązało się z nieco lepszą kontrolą astmy (w pierwszych 3 latach, w porównaniu z placebo) i rzadszym stosowaniem dodatkowych leków przeciwastmatycznych w ciągu ostatnich 2 lat obserwacji, podczas których wszyscy pacjenci przyjmowali budezonid.
Szczepienie kobiet w ciąży 3-walentną, inaktywowaną szczepionką przeciwko grypie jest bezpieczne i zmniejsza ryzyko zachorowania na grypę u ich dzieci w ciągu pierwszych 6 miesięcy życia.
U dzieci chorych na padaczkę niepoddającą się leczeniu wprowadzenie, obok dotychczasowego leczenia przeciwpadaczkowego, diety ketogennej zmniejszyło liczbę napadów.
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć