Agresywna fototerapia prowadzona u noworodków ze skrajnie małą urodzeniową masą ciała nie zmniejszyła ryzyka zgonu i upośledzenia rozwoju psychoneurologicznego w porównaniu z fototerapią zachowawczą.
U dzieci zgłaszających się do ambulatorium z powodu epizodu świszczącego oddechu rzadko występuje zapalenie płuc (rozpoznane radiologicznie). Wysoka gorączka i zmniejszone wysycenie hemoglobiny tlenem są objawami, których występowanie zwiększa prawdopodobieństwo takiego rozpoznania. Według autorów badania nie ma podstaw do wykonywania RTG klatki piersiowej u wszystkich dzieci ze świszczącym oddechem, jeżeli nie towarzyszą mu inne objawy mogące sugerować zapalenie płuc.
Amoksycylina z kwasem klawulanowym była skuteczna w leczeniu ostrego bakteryjnego zapalenia zatok przynosowych u dzieci w wieku 1–10 lat, ale w porównaniu z placebo zwiększała ryzyko wystąpienia działań niepożądanych.
Dimenhydrynat podawany doodbytniczo wymiotującym dzieciom chorym na ostry nieżyt żołądkowo-jelitowy o niewielkim nasileniu jest bezpieczny i zmniejsza liczbę epizodów wymiotów, jednak nie wpływa na przebieg choroby ani na objętość przyjmowanych doustnie płynów nawadniających.
Cztery lata po zakończeniu przewlekłego stosowania budezonidu lub nedokromilu sodu wziewnie u dzieci chorych na astmę przewleką lekką lub umiarkowaną nie zaobserwowano utrzymywania się różnic w przebiegu choroby stwierdzonych podczas stosowania leczenia.
Leczenie skojarzone epinefryną w nebulizacji oraz deksametazonem doustnie może zmniejszyć konieczność hospitalizacji z powodu zapalenia oskrzelików o umiarkowanym nasileniu u niemowląt skuteczniej (w porównaniu z placebo) niż stosowanie tych leków oddzielnie.
Leczenie amoksycyliną ostrego zapalenia ucha środkowego u dzieci w wieku 6–24 miesięcy zwiększyło, w porównaniu z podaniem placebo, ryzyko nawrotu choroby w ciągu 3,5 roku po leczeniu. Według autorów badania uzyskany wynik stanowi dodatkowy argument potwierdzający zasadność ograniczenia antybiotykoterapii w OZUŚ.
Stosowanie probiotyków przez 6 miesięcy w okresie zimowo-wiosennym zmniejszyło częstość i czas utrzymywania się objawów przeziębienia oraz chorób grypopodobnych u dzieci w wieku 3–5 lat.
Lactobacillus rhamnosus GG podawany dzieciom chorym na ostrą wodnistą biegunkę równolegle ze standardowym postępowaniem (nawadnianiem doustnym) zmniejszył, w porównaniu z samym nawadnianiem, nasilenie i czas trwania biegunki. Uzyskany efekt nie zależał od dawki probiotyku.
Inhibitory neuraminidazy nieznacznie skracają czas utrzymywania się objawów grypy u dzieci i zapobiegają zachorowaniom wśród dzieci z kontaktu domowego z chorym na grypę.
Wiele tanich i prostych fizycznych metod ochrony indywidualnej (np. częste i staranne mycie rąk, używanie maseczek ochronnych) pozwala zmniejszyć ryzyko szerzenia się epidemicznych wirusowych zakażeń dróg oddechowych na osoby z bliskiego otoczenia chorego.
Podanie domięśniowo szczepionki skojarzonej przeciwko błonicy, tężcowi, krztuścowi (bezkomórkowej), poliomyelitis (inaktywowanej) i Haemophilus influenzae typu b, a następnie 7-walentnej skoniugowanej szczepionki przeciwko pneumokokom wywołuje mniejszą reakcję bólową u niemowlęcia niż podanie tych szczepionek w odwrotnej kolejności.
Żywienie niemowląt pokarmem o zwiększonej zawartości białka spowodowało większy przyrost masy ciała w 2. roku życia, a nie wpłynęło na długość ciała. Według autorów badania zmniejszenie podaży białka w pokarmie dla niemowląt żywionych sztucznie może mieć korzystny wpływ na ograniczenie ryzyka wystąpienia nadwagi i otyłości w późniejszych latach życia dziecka.
Wczesne (w ciągu 36 h od pierwszego zachorowania na grypę) zastosowanie przez wszystkich domowników higieny rąk oraz maseczki chirurgicznej na twarz zmniejszyło w ciągu tygodnia ryzyko szerzenia się zakażenia wirusem grypy wśród współmieszkańców.
Podanie młodym kobietom 3 dawek dwuwalentnej szczepionki przeciwko HPV (typów 16 i 18) z systemem adiuwantowym AS04 było bezpieczne i zmniejszyło – w porównaniu z placebo – ryzyko wystąpienia w ciągu średnio 3 lat śródnabłonkowej neoplazji szyjki macicy co najmniej średniego stopnia (CIN2+), w tym związanej z HPV-16 i/lub HPV-18 oraz innych onkogennych typów. Skuteczność ochronna była bardzo duża u kobiet, które nie przeszły zakażenia HPV przed szczepieniem, a ogólny efekt ochronny był istotny w grupach kwalifikujących się do programu szczepień powszechnych i wyrównawczych.
Według autorów przeglądu dostępne dane są niewystarczające do sformułowania jednoznacznych wniosków, ale raczej nie ma podstaw do stwierdzenia, że stosowanie u niemowląt smoczka "uspokajacza" wpływa na karmienie piersią.
Profilaktyczne stosowanie topiramatu w dawce 100 mg/dobę (ale nie w dawce 50 mg/dobę) jest bezpieczne i skutecznie zapobiega napadom migrenowym u dzieci w wieku 12–17 lat.
Smektyn dwuoktanościenny podawany doustnie, równolegle ze standardowym postępowaniem (nawadnianiem doustnym), dzieciom chorym na ostrą biegunkę o umiarkowanym nasileniu, zmniejszył, w porównaniu z samym nawadnianiem doustnym, objętość biegunkowych stolców i skrócił czas trwania choroby.
Zwiększona dawka tiomersalu zawartego w szczepionkach podawanych dzieciom w pierwszych miesiącach życia może nieznacznie wpłynąć na sprawność manualną dominującej ręki u dziewczynek, jednak – co podkreślają autorzy badania – różnica ta jest niewielka i nie wiadomo, czy ma znaczenie kliniczne. Nie wykazano związku między dawką tiomersalu a występowaniem autyzmu, tików i innych zaburzeń rozwoju neuropsychologicznego.
U noworodków z bardzo małą urodzeniową masą ciała wczesna (od 1. do 7. doby życia) insulinoterapia, w porównaniu z opieką standardową, zmniejszyła ryzyko hiperglikemii, ale zwiększyła nieco ryzyko hipoglikemii i nie wpłynęła w sposób istotny na oceniane parametry kliniczne.
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć