Profilaktyczne podanie antybiotyku przed operacją zmniejsza ryzyko zakażenia rany po operacji gruczołu sutkowego i nie zwiększa ryzyka działań niepożądanych.
Stosowanie maści z mupirocyną w porównaniu ze stosowaniem parafiny lub zaniechaniem stosowania jakiejkolwiek maści po wycięciu zmiany skórnej i pierwotnym zszyciu rany oraz zabezpieczeniu jej szczelnym opatrunkiem nie wiązało się ze zmniejszeniem ryzyka zakażenia miejsca operowanego i wszystkich powikłań pooperacyjnych ogółem.
Profilaktyczne stosowanie antybiotyków w przebiegu ostrego martwiczego zapalenia trzustki nie zmniejsza w sposób statystycznie istotny ryzyka zakażenia ogniska martwicy, zgonu, zakażenia pozatrzustkowego lub konieczności podjęcia leczenia operacyjnego w przebiegu ostrego martwiczego zapalenia trzustki. Stosowanie antybiotyków wiąże się ze skróceniem czasu pobytu w szpitalu.
Zmniejszenie przestrzeni martwych i zamknięcie dołu pachowego bez drenażu ssącego, w porównaniu z samym zamknięciem dołu pachowego i pooperacyjnym drenażem ssącym, skróciło czas pobytu w szpitalu bez wpływu na nasilenie bólu i ruchomość w stawie barkowym po usunięciu węzłów chłonnych pachowych z powodu raka sutka u kobiet poddanych leczeniu oszczędzającemu.
Zastosowanie opioidów u osób zgłaszających się do oddziałów pomocy doraźnej z powodu ostrego bólu brzucha może zwiększyć, w porównaniu z podaniem placebo, ryzyko zmiany wyniku badania fizykalnego (przede wszystkim wówczas, gdy analgezja jest skuteczna). Nie stwierdzono jednak wpływu stosowania opioidów na ryzyko błędnego postępowania (tj. niepotrzebna operacja lub błędna decyzja o opóźnieniu interwencji operacyjnej).
Wycięcie nerwu biodrowo-pachwinowego podczas otwartej operacji naprawczej przepukliny pachwinowej sposobem Lichtensteina zmniejszyło ryzyko bólu przewlekłego w okolicy pachwinowej zarówno w spoczynku, jak podczas aktywności fizycznej.
Zastosowanie roztworu fosforanu sodu, w porównaniu z roztworem PEG lub pikosiarczanu sodu, zwiększa prawdopodobieństwo dobrego lub bardzo dobrego przygotowania jelita grubego do kolonoskopii. Roztwór PEG ma więcej działań niepożądanych w porównaniu z roztworem pikosiarczanu sodu.
Profilaktyczne stosowanie antybiotyku, w porównaniu z podaniem placebo podczas operacji naprawczej sposobem otwartym przepukliny pachwinowej lub udowej (z wszczepieniem siatki z tworzywa sztucznego) prawdopodobnie zmniejsza ryzyko zakażenia rany chirurgicznej, ale dostępne dane nie pozwalają wykluczyć, że postępowanie to nie ma wpływu na ryzyko zakażenia. Konieczne jest przeprowadzenie kolejnych badań, aby ocenić przydatność profilaktycznego stosowania antybiotyku w tym celu. W analizowanych doniesieniach częstość występowania głębokich zakażeń ran chirurgicznych była tak mała, że zasadność profilaktycznego stosowanie antybiotyku w celu zapobiegania takim zakażeniom jest wątpliwa.
Obecność chromania przestankowego jest objawem podmiotowym ważnym w ocenie prawdopodobieństwa niedokrwienia kończyn dolnych. Nieprawidłowości w badaniu przedmiotowym (zmiany skórne, szmer nad tętnicą kończyny i nieprawidłowości w badaniu tętna) zwiększają prawdopodobieństwo obecności niedokrwienia zarówno u chorych z objawami niedokrwienia kończyny, jak i u osób badanych w ramach badań przesiewowych. Prawidłowy wynik badania przedmiotowego zmniejsza prawdopodobieństwo niedokrwienia tylko w niewielkim lub umiarkowanym stopniu. W badaniu przedmiotowym przeprowadzanym przez różne osoby stwierdzenie obecności lub braku tętna jest powtarzalne, natomiast powtarzalność oceny osłabienia tętna jest mała.
U chorych poddanych planowej laparoskopowej cholecystektomii podanie 8 mg deksametazonu i.v. 90 minut przed operacją - w porównaniu z placebo - wiązało się ze zmniejszeniem ryzyka pooperacyjnych nudności i wymiotów, bez znamiennego wpływu na wczesne pooperacyjne dolegliwości bólowe.
Marsupializacja po fistulotomii/fistulektomii w porównaniu z pozostawieniem otwartej rany wiązała się ze zmniejszeniem ryzyka krwawienia w okresie pooperacyjnym oraz z mniejszym polem powierzchni rany po 4 tygodniach, nie wpływając na zwiększenie częstości zakażenia rany.
U chorych na nieoperacyjnego raka trzustki z żółtaczką endoskopowe wprowadzenie stentu do zwężonych dróg żółciowych w porównaniu z operacyjnym wytworzeniem żółciowego zespolenia omijającego wiąże się z większym ryzykiem nawrotu zwężenia dróg żółciowych, lecz z mniejszym ryzykiem powikłań. Prawdopodobieństwo osiągnięcia leczniczego celu interwencji jest podobne w obu grupach. Nie stwierdzono istotnych różnic pomiędzy grupami, w których stosowano stent metalowy lub wykonany z tworzywa sztucznego (z wyjątkiem mniejszego ryzyka nawrotu zwężenia w przypadku stentu metalowego).
U chorych z częściową niedrożnością jelita cienkiego postępowanie polegające na nawodnieniu i.v., wprowadzeniu zgłębnika nosowo-żołądkowego oraz doustnym stosowaniu tlenku magnezu, Lactobacillus acidophilus oraz simetykonu w porównaniu ze wstrzymaniem doustnej podaży jakichkolwiek substancji wiązało się z większym odsetkiem powodzenia leczenia zachowawczego oraz krótszym czasem pobytu w szpitalu.
Baczna obserwacja w porównaniu z planową operacją naprawczą u mężczyzn z przepukliną pachwinową, której obecność nie powoduje żadnych dolegliwości lub wywołuje jedynie niewielkie dolegliwości kliniczne, wiązała się z podobnym ryzykiem występowania bólu i dolegliwości po dwóch latach obserwacji.
U chorych w stanie ciężkim bez neutropenii, leczonych na oddziałach intensywnej terapii lub poddawanych zabiegom chirurgicznym profilaktyczne leczenie przeciwgrzybicze, w porównaniu z placebo, zmniejsza ryzyko zgonu i zapobiega inwazyjnym zakażeniom grzybiczym (IZG). Korzyści z profilaktyki zależą od ryzyka wystąpienia IZG. Według autorów przeglądu powinno się rozważyć leczenie profilaktyczne u chorych obciążonych dużym ryzykiem IZG, np. z klinicznymi czynnikami ryzyka lub z kolonizacją Candida.
U chorych z rozlanym zapaleniem otrzewnej obejmującym >=2 kwadranty jamy brzusznej otrzymujących antybiotyki dodatkowe zastosowanie GM-CSF w porównaniu z placebo wiązało się z przyspieszeniem poprawy stanu klinicznego, skróceniem pobytu w szpitalu i czasu trwania antybiotykoterapii, zmniejszeniem ryzyka powikłań zakaźnych oraz zwiększeniem liczby leukocytów.
Wczesne usunięcie (lub zaniechanie stosowania) cewnika nosowo-żołądkowego po chirurgicznych operacjach brzusznych w porównaniu z opóźnionym usunięciem tego cewnika wiąże się z krótszym czasem do rozpoczęcia stosowania diety płynnej, podobnym ryzykiem wystąpienia powikłań pooperacyjnych, mniejszym ryzykiem odczuwania dyskomfortu przez chorego oraz podobnym ryzykiem innych powikłań.
Leczenie chorych na raka wątrobowokomórkowego o średnicy =<5 cm za pomocą przezskórnej ablacji promieniowaniem o częstotliwości radiowej w porównaniu z wycięciem ogniska nowotworu z marginesem >=1 cm wiązało się z podobnym odsetkiem przeżyć całkowitych i przeżyć bez objawów choroby, mniejszym ryzykiem poważnych powikłań oraz umiarkowanych lub poważnych dolegliwości bólowych, a także z krótszym czasem pobytu w szpitalu.
Zastosowanie nowej siatki polipropylenowej (tj. wyjętej wprost z fabrycznego opakowania) podczas operacji naprawczej przepukliny pachwinowej wykonywanej sposobem Lichtensteina - w porównaniu z użyciem resterylizowanej, lecz nieużywanej siatki - wiązało się z podobnym ryzykiem zakażenia miejsca operowanego, powikłań ogółem i nawrotu przepukliny oraz z podobnym czasem pobytu w szpitalu.
Unieruchomienie syntetycznej siatki podczas laparoskopowej operacji naprawczej obustronnej przepukliny pachwinowej sposobem całkowicie zewnątrzotrzewnowym za pomocą kleju tkankowego - w porównaniu z unieruchomieniem za pomocą metalowych zszywek - nie wiązało się ze zmniejszeniem pooperacyjnych dolegliwości bólowych (przy mniejszym zużyciu leków przeciwbólowych) ani ze skróceniem czasu pobytu w szpitalu czy też czasu powrotu do codziennej aktywności.
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć