U chorych skarżących się na ostry nieurazowy ból brzucha zastosowanie opioidowych leków przeciwbólowych w porównaniu z placebo nie zwiększa ryzyka ustalenia błędnego rozpoznania i podjęcia niewłaściwego leczenia oraz nie zmienia objawów przedmiotowych. Użycie leków opioidowych wiąże się natomiast ze zmniejszeniem nasilenia dolegliwości bólowych.
Zastosowanie Ligasure w porównaniu z użyciem diatermii podczas hemoroidektomii wykonywanej z powodu objawowych żylaków III i IV stopnia wiązało się z mniejszym natężeniem bólu, krótszym czasem operacji i krótszym pobytem w szpitalu. Ryzyko wczesnych i późnych powikłań pooperacyjnych było w obu badanych grupach podobne.
U chorych, u których za pomocą wenografii lub ultrasonografii techniką podwójnego obrazowania rozpoznano ZŻG, przeciwkrzepliwe leczenie domowe w porównaniu ze standardowym leczeniem szpitalnym wiąże się z mniejszym ryzykiem nawrotu ZŻG. Tryb leczenia nie wpływa na ryzyko krwawienia i zgonu.
U osób po niedawno przebytym złamaniu bliższego odcinka kości udowej leczonym chirurgicznie kwas zoledronowy podawany dożylnie raz na rok przez 2 lata zmniejszył, w porównaniu z placebo, ryzyko zgonu, klinicznie jawnego złamania kości, złamania kręgu oraz złamania innych kości niż kręgi, nie wpłynął znamiennie na ryzyko złamania bliższego odcinka kości udowej i nie zwiększył częstości poważnych zdarzeń niepożądanych.
U chorych z przewlekłą szczeliną odbytu wstrzyknięcie toksyny botulinowej do zwieracza wewnętrznego odbytu w porównaniu z miejscowym zastosowaniem 2% maści nitroglicerynowej wiązało się z większym prawdopodobieństwem wygojenia szczeliny w ciągu 1 i 2 miesięcy. Użycie toksyny botulinowej wiązało się ponadto z mniejszym ryzykiem działań niepożądanych.
Zastosowanie jednorazowej dawki cefmetazolu 1 g i.v. bezpośrednio przed wykonaniem cięcia skórnego u chorych na raka jelita grubego operowanych w trybie planowym, którzy nie otrzymywali żadnych innych antybiotyków w okresie okołooperacyjnym, w porównaniu z trzema dawkami tego leku i.v. bezpośrednio przed cięciem skórnym oraz po 8 i 16 godzinach, wiązało się z większym ryzykiem wystąpienia powierzchownego zakażenia miejsca operowanego i wszystkich zakaźnych powikłań pooperacyjnych łącznie.
Profilaktyczne podanie penicyliny lub cefalosporyny i.v. bezpośrednio przed zabiegiem w porównaniu z placebo albo brakiem jakiegokolwiek leczenia wiązało się ze zmniejszeniem ryzyka zakażeń okołostomijnych w krótkim okresie po endoskopowym wytworzeniu przezskórnej gastrostomii.
Stosowanie drenażu ssącego w porównaniu z zaniechaniem takiego postępowania u chorych operowanych z powodu niezłośliwych i złośliwych chorób tarczycy wiązało się z podobnym ryzykiem powstania krwiaka lub zbiornika płynu surowiczego w loży po gruczole tarczowym. Ponadto u chorych, u których rutynowo stosowano drenaż ssący, czas pobytu w szpitalu był dłuższy o około 1,5 dnia.
U chorych z krwawieniem z górnego odcinka przewodu pokarmowego stosowanie przed endoskopią omeprazolu dożylnie w dużej dawce w porównaniu z placebo zmniejszyło potrzebę (częstość) endoskopowego tamowania krwawienia w czasie tej samej endoskopii i skróciło czas hospitalizacji. U chorych z wrzodem trawiennym zmniejszyło ponadto częstość czynnego krwawienia i zwiększyło odsetek chorych z białym dnem owrzodzenia w endoskopii.
Częściowe wycięcie paznokcia oraz wycięcie macierzy w porównaniu z częściowym wycięciem paznokcia oraz miejscowym zastosowaniem przymoczków z roztworu fenolu u chorych, u których rozpoznano wrastający paznokieć stopy, wiązało się z większym ryzykiem nawrotu choroby, ale nie miało wpływu na ryzyko zakażenia.
Jednorazowe podanie ampicyliny z sulbaktamtem podczas wprowadzania do znieczulenia ogólnego w porównaniu z cefuroksymem u chorych planowo operowanych z powodu kamicy żółciowej sposobem otwartym lub laparoskopowym wiązało się z mniejszym ryzykiem zakażenia rany chirurgicznej.
Współczesne poglądy na temat leczenia zakrzepowego zapalenia żył powierzchownych (ZZŻP) są bardzo rozbieżne.
Zastosowanie gastrografiny w porównaniu z placebo lub standardowym postępowaniem u chorych, u których rozpoznano zrostową niedrożność jelita cienkiego, nie różni się znamiennie pod względem ryzyka konieczności operacji, powikłań i zgonu.
Zaniechanie drenażu jamy otrzewnej w porównaniu z umieszczeniem drenu pod wątrobą po otwartej niepowikłanej cholecystektomii nie zwiększa ryzyka powikłań pooperacyjnych. Pozostawienie drenu zwiększa prawdopodobieństwo zakażenia rany chirurgicznej oraz zakaźnych powikłań płucnych.
Przedłużone przed- i pooperacyjne ogrzewanie chorych poddawanych rozległym planowym operacjom brzusznym w porównaniu z ogrzewaniem wyłącznie podczas operacji wiązało się ze zmniejszeniem ryzyka powikłań pooperacyjnych, nie wpływając na czas pobytu w szpitalu.
U chorych na zakrzepowe zapalenie żył powierzchownych (ZZŻP) kończyn dolnych następujące metody leczenia zmniejszyły ryzyko nawrotu lub progresji ZZŻP: heparyna drobnocząsteczkowa ą pończochy elastyczne, heparyna niefrakcjonowana s.c. + pończochy elastyczne, niesteroidowe leki przeciwzapalne p.o., całkowita resekcja zajętej żyły + pończochy elastyczne (w grupach kontrolnych stosowano placebo lub same pończochy elastyczne). Znamienne wyniki pochodzą jednak tylko z 2 badań z randomizacją, a poszczególne porównania są oparte na pojedynczych badaniach. Żadna z badanych metod nie zmniejszyła ryzyka zapalenia żył głębokich i zatorowości płucnej.
Pierwotne zszycie PŻW bez wprowadzania stentu w porównaniu z umieszczeniem w PŻW drenu T po otwartej eksploracji PŻW z powodu kamicy przewodowej wiąże się z podobnym ryzykiem zgonu w okresie okołooperacyjnym oraz podobnym ryzykiem powikłań pooperacyjnych, ale z mniejszym ryzykiem powikłań zakaźnych. Pierwotne zszycie PŻW z wprowadzeniem stentu w porównaniu z umieszczeniem w PŻ drenu T oceniano w 1 badaniu i nie stwierdzono znamiennych różnic pomiędzy grupami jeśli chodzi o ryzyko jakichkolwiek punktów końcowych.
Przedoperacyjne mycie ciała 4% roztworem chlorheksydyny nie zmniejsza ryzyka zakażenia rany operacyjnej w porównaniu ze stosowaniem placebo, zwykłego mydła lub zaniechaniem mycia.
U chorobliwe otyłych osób poddawanych otwartym operacjom bariatrycznym zastosowanie siatki polipropylenowej podczas zamykania jamy brzusznej w porównaniu z zamknięciem jamy brzusznej bez użycia siatki zmniejszyło ryzyko powstania przepukliny w bliźnie po laparotomii nie wpływając na czas pobytu w szpitalu i nie zwiększający ryzyka powikłań.
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć