Naprawa przepukliny w bliźnie po laparotomii sposobem otwartym z użyciem siatki w porównaniu z operacją bez użycia siatki wiąże się z mniejszym ryzykiem nawrotu, ale większym ryzykiem zakażenia miejsca opracowanego.
Zastosowanie acetaminofenu z ibuprofenem u chorych poddawanych operacjom naprawczym przepukliny pachwinowej, niewielkich przepuklin w bliźnie lub laparoskopowej cholecystektomii (w trybie jednodniowym), w porównaniu z użyciem acetaminofenu z kofeiną i kodeiną wiąże się z mniejszym średnim nasileniem pooperacyjnych dolegliwości bólowych, mniejszym ryzykiem działań niepożądanych i większym zadowoleniem chorych.
Rutynowe stosowanie zgłębnika nosowo-jelitowego lub nosowo-żołądkowego po wycięciu żołądka w porównaniu z zaniechaniem rutynowego stosowania zgłębnika nie wiąże się z korzyścią wyrażoną zmniejszeniem ryzyka powikłań i zgonu oraz ze skróceniem czasu pobytu w szpitalu.
Nakłucie jamy opłucnej w porównaniu z drenażem jamy opłucnej jest równie skutecznym sposobem leczenia samoistnej odmy opłucnej, a ponadto rzadziej wiąże się z koniecznością pobytu w szpitalu.
Zastosowanie wspomagania oddychania za pomocą ciągłego dodatniego ciśnienia w drogach oddechowych (CPAP) po operacjach brzusznych wiąże się ze zmniejszeniem ryzyka pooperacyjnych powikłań płucnych, w tym niedodmy i zapalenia płuc.
Zastosowanie szczelnych opatrunków z podciśnieniem wytwarzanym za pomocą specjalnego urządzenia w leczeniu owrzodzeń stopy w przebiegu cukrzycy – w porównaniu z użyciem standardowych, wilgotnych opatrunków – wiązało się z większym prawdopodobieństwem zagojenia owrzodzenia i podobnym profilem bezpieczeństwa.
Zalecenie nasiadówek po operacji żylaków odbytu sposobem Milligana i Morgana nie wiązało się ze zmniejszeniem nasilenia dolegliwości bólowych, liczby zużywanych tabletek przeciwbólowych i prawdopodobieństwem zagojenia rany.
Operacja guzków krwawniczych metodą Longo w porównaniu z operacją konwencjonalną wiąże się z krótszym czasem operacji, pobytu w szpitalu i powrotu do normalnej aktywności oraz mniejszym nasileniem pooperacyjnych dolegliwości bólowych, podobnym ryzykiem powikłań ogółem i większym ryzykiem nawrotu choroby.
Kaniulacja dróg żółciowych z użyciem prowadnika zaopatrzonego w miękką końcówkę wiązała się z mniejszym ryzykiem wystąpienia zapalenia trzustki związanego z ECPW.
U chorych poddanych niskiej resekcji przedniej z powodu raka odbytnicy wykonanie zabezpieczającej ileostomii "pętlowej" lub kolostomii w porównaniu z zaniechaniem wykonania takiej przetoki wiązało się z mniejszym ryzykiem objawowej nieszczelności zespolenia.
Zastosowanie wody wodociągowej (przegotowanej lub nie) do płukania rany nie zwiększa ryzyka jej zakażenia, a w przypadku ran ostrych u osób dorosłych może to ryzyko zmniejszyć.
Wybiórcze i krótkookresowe stosowanie zgłębnika żołądkowego po doraźnych i planowych operacjach brzusznych w porównaniu z rutynowym stosowaniem takiego zgłębnika wiąże się ze zmniejszeniem ryzyka powikłań płucnych, skróceniem czasu do pojawienia się gazów i pobytu w szpitalu, a ponadto nie wpływa na ryzyko zakażenia rany, nieszczelności zespolenia lub powstania przepukliny w bliźnie pooperacyjnej.
Ryzyko powikłań ogółem i powikłań występujących po wypisaniu ze szpitala w grupie osób poddanych planowej laparoskopowej cholecystektomii i wypisanych ze szpitala w dobie operacji w porównaniu z grupą pozostających w szpitalu na całą dobę jest podobne.
Pozostawienie drenu pod wątrobą po planowej niepowikłanej laparoskopowej cholecystektomii wiąże się z większym ryzykiem powstania okołowątrobowego zbiornika płynu i zakażenia rany chirurgicznej oraz opóźnia wypisanie ze szpitala.
Profilaktyczne stosowanie antybiotyków podczas planowej otwartej operacji naprawczej przepukliny pachwinowej lub udowej (z wszczepieniem materiału syntetycznego lub bez wszczepienia) wiąże się z mniejszym ryzykiem zakażenia rany operacyjnej.
Mechaniczne zespolenie krętniczo-okrężnicze w porównaniu z zespoleniem ręcznym wiąże się z mniejszym ryzykiem nieszczelności i krótszym czasem niezbędnym do wykonania zespolenia.
U chorych z owrzodzeniami żylnymi goleni leczenie uciskowe skojarzone z leczeniem operacyjnym, w porównaniu z samym leczeniem uciskowym, nie ma wpływu na prawdopodobieństwo zagojenia się owrzodzenia, natomiast zmniejsza ryzyko nawrotu owrzodzenia w ciągu 4 lat obserwacji oraz wydłuża czas do wystąpienia nawrotu owrzodzeń w obserwacji 3-letniej.
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć