Stosowanie u noworodków wymagających dokarmiania w pierwszych dniach po urodzeniu pasteryzowanego mleka kobiecego z banku mleka lub hydrolizatu białek serwatkowych o znacznym stopniu hydrolizy zamiast standardowego mleka początkowego zmniejszyło ryzyko wystąpienia objawów alergii na białko mleka krowiego w wieku 18-34 miesięcy, a według wyliczeń autorów streszczenia efekt był największy po zastosowaniu hydrolizatu białek serwatkowych o znacznym stopniu hydrolizy u dzieci z rodzinnym obciążeniem alergią. Karmienie noworodka w pierwszych dniach po urodzeniu wyłącznie piersią nie eliminuje jednak ryzyka rozwoju alergii na białka mleka krowiego.
Niewiele badań o złej jakości nie pozwala na wiarygodne stwierdzenie, czy długotrwałe stosowanie leków przeciwbakteryjnych zapobiega nawrotowi zakażeń układu moczowego u dzieci. Nitrofurantoina stosowana w tym celu może być skuteczniejsza niż trimetoprim, ale ryzyko wystąpienia działań niepożądanych i przerwania terapii jest większe niż uzyskiwane korzyści.
Większość przypadków ostrego niepowikłanego zapalenia ucha środkowego u dzieci ustępuje bez leczenia przeciwbakteryjnego, a ryzyko wystąpienia ropnych powikłań w przypadku wstrzymania się od podawania antybiotyku jest małe. Rutynowe stosowanie antybiotyku bezpośrednio po rozpoznaniu ostrego zapalenia ucha środkowego tylko nieznacznie zmniejsza ryzyko dłuższego utrzymywania się ostrych objawów. Nie ma danych świadczących o większej skuteczności któregokolwiek z leków przeciwbakteryjnych stosowanych zwykle w leczeniu tej choroby, schematu dawkowania lub długość terapii w zapobieganiu niepowodzeniom klinicznym w pierwszych dwóch tygodniach po rozpoznaniu. Stosowanie cefiksymu lub amoksycykliny z klawulanianem związane jest z większym ryzykiem wystąpienia działań niepożądanych, przede wszystkim biegunki.
U osób w średnim lub podeszłym wieku z nadciśnieniem tętniczym i ł1 dodatkowym czynnikiem ryzyka choroby wieńcowej zastosowanie amlodypiny albo lizynoprylu, w porównaniu z chlortalidonem, miało podobny wpływ na ryzyko zgonu i incydentów wieńcowych. Stosowanie chlortalidonu wiązało się z nieco mniejszym ryzykiem niewydolności serca, w porównaniu z amlodypiną lub lizynoprylem, oraz mniejszym ryzykiem udaru mózgu i incydentów sercowo-naczyniowych, w porównaniu z lizynoprylem.
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć