U dzieci do 2. roku życia zgłaszających się do ambulatorium pomocy doraźnej z powodu wirusowego zapalenia oskrzelików o ostrym przebiegu epinefryna skuteczniej niż salbutamol lub placebo poprawiała stan kliniczny, nie ograniczała jednak konieczności hospitalizacji. Nie stwierdzono istotnych korzyści ze stosowania epinefryny u dzieci hospitalizowanych w porównaniu z podawaniem salbutamolu lub placebo.
Amnioinfuzja śródporodowa zastosowana w przypadku stwierdzenia smółki w płynie owodniowym nie zmniejszała ryzyka zgonu okołoporodowego, umiarkowanego lub ciężkiego MAS oraz innych poważnych powikłań u noworodka, a także zgonów i ciężkich powikłań u matki.
U chorych na cukrzycę typu 2 fenofibrat (postać mikronizowana, 200 mg 1 x dz.) przyjmowany przez 5 lat, w porównaniu z placebo, nie zmniejszył ryzyka głównego, złożonego punktu końcowego (zgonu z powodu choroby wieńcowej lub zawału serca niezakończonego zgonem), zmniejszył natomiast ryzyko zawału serca niezakończonego zgonem, jakichkolwiek incydentów sercowo-naczyniowych oraz rewaskularyzacji wieńcowej i jakiejkolwiek rewaskularyzacji, przy zwiększonym ryzyku zapalenia trzustki i zatorowości płucnej.
U chorych z przetrwałym migotaniem przedsionków leczenie zmierzające do przywrócenia i utrzymania rytmu zatokowego (kolejne kardiowersje elektryczne oraz przewlekłe stosowanie leków antyarytmicznych) - w porównaniu z leczeniem, którego celem jest wyłącznie kontrola częstotliwości rytmu komór - nie zmniejsza ryzyka zgonu ani udaru niedokrwiennego mózgu.
Dodatkowe stosowanie napoju jogurtowego zawierającego Lactobacillus casei przez 14 dni u dzieci z objawami dyspeptycznymi wywołanymi zakażeniem H. pylori, u których zastosowano trójlekowy schemat eradykacji (omeprazol + amoksycylina + klarytromycyna), zwiększyło skuteczność leczenia w porównaniu ze stosowaniem samego schematu trójlekowego.
U chorych z ostrymi zespołami wieńcowymi rutynowa strategia inwazyjna, w porównaniu z selektywną strategią inwazyjną, zmniejsza ryzyko zawału serca niezakończonego zgonem, nasilenia dławicy piersiowej oraz ponownych hospitalizacji w długotrwałej obserwacji, wiąże się natomiast z większym ryzykiem zgonu w okresie pierwszej hospitalizacji.
Miejscowe stosowanie pimekrolimusu lub takrolimusu zwiększa szansę na ustąpienie zmian skórnych u chorych na AZS w porównaniu z placebo. Pimekrolimus jest mniej skuteczny niż silne miejscowo działające GKS. Takrolimus jest natomiast skuteczniejszy niż łagodnie działający GKS i podobnie skuteczny jak GKS o silnym działaniu. Ryzyko wystąpienia działań niepożądanych, powodujących wykluczenie z badania, było podobne w grupach otrzymujących pimekrolimus lub takrolimus i GKS. Jedynie pieczenie skóry częściej obserwowano u osób leczonych pimekrolimusem lub takrolimusem niż u chorych otrzymujących placebo lub GKS. Według Autorów analizy, obecnie pimekrolimusu lub takrolimusu nie należy stosować w pierwszej kolejności, ponieważ jak dotąd nie przeprowadzono badań oceniających odległe następstwa ich przewlekłego stosowania.
Montelukast, podawany doustnie raz dziennie dzieciom w wieku 6-14 lat chorym na astmę przewlekłą lekką, nie mniej skutecznie niż flutikazon, podawany wziewnie 2 razy dziennie, zwiększał odsetek dni bez objawów astmy podczas 12 miesięcy leczenia. W odniesieniu do pozostałych ocenianych w badaniu punktów końcowych skuteczność montelukastu była mniejsza niż skuteczność flutikazonu.
Stosowanie doustne Saccharomyces boulardii podczas leczenia antybiotykiem zmniejsza w porównaniu z placebo o ponad 80% ryzyko wystąpienia biegunki związanej z podawaniem antybiotyków u dzieci w wieku od 6 miesięcy do 14 lat.
Według autorów metaanalizy, stosowanie podczas przeziębienia leków przeciwhistaminowych w monoterapii zarówno u dzieci, jak i u dorosłych nie zmniejsza nasilenia i nie skraca czasu utrzymywania się objawów ostrego wirusowego zapalenia górnych dróg oddechowych, zwiększa natomiast ryzyko wystąpienia działań niepożądanych, szczególnie sedacji (leki przeciwhistaminowe I generacji). Łączne stosowanie leków przeciwhistaminowych i leków zmniejszających przekrwienie błon śluzowych nosa zmniejsza nasilenie objawów przeziębienia u starszych dzieci i dorosłych, trudno jednak dokładnie określić, czy efekt ten jest istotny klinicznie.
U kobiet w wieku 65-80 lat, chorych na raka sutka w stopniu T1N0 usunięcie układu chłonnego pachy w uzupełnieniu kwadrantektomii oraz napromieniania, w porównaniu z samą kwadrantektomią i napromienianem, nie zmniejszyło ryzyka: zgonu, nawrotu raka w tym samym gruczole sutkowym lub powstania przerzutów odległych.
Wstrzymanie się od niezwłocznego podania antybiotyku oraz rozpoczęcie leczenia objawowego wraz z wnikliwą obserwacją u dzieci w wieku od 6 miesięcy do 12 lat chorych na ostre zapalenie ucha środkowego o łagodnym nasileniu pozwoliło ograniczyć ryzyko niepotrzebnego podania antybiotyku (w 66% przypadków) i zmniejszyć ryzyko powstania szczepów wieloantybiotykoopornych. Postępowanie takie zwiększa jednak ryzyko niepowodzenia leczenia w porównaniu z natychmiastowym rozpoczęciem antybiotykoterapii.
Zastosowanie wchłanialnej tkaniny z kopolimeru glikolidu wzmacniającej linię szwu mechanicznego podczas laparoskopowego zespolenia omijającego żołądek wykonywanego z powodu chorobliwej otyłości wiązało się ze zmniejszeniem liczby krwawiących punktów w linii szwu mechanicznego oraz skróceniem całkowitego czasu trwania operacji.
Szczepienie niemowląt w 2., 4., 6. i 12. miesiącu życia 7-walentną skoniugowaną szczepionką przeciwko S. pneumoniae zmniejszyło ryzyko występowania WZUŚ oraz założenia dreniku tympanostomijnego z powodu zapalenia ucha środkowego w okresie 2.-5. roku życia dziecka.
Szerokie wycięcie torbieli włosowej i pokrycie ubytku płatem Limberga w porównaniu z wycięciem i prostym zamknięciem rany wiązało się z mniejszym ryzykiem nawrotu torbieli i wystąpienia powikłań pooperacyjnych, mniejszym nasileniem bólu w 1. dniu po operacji, krótszym czasem do uruchomienia chorych oraz krótszym pobytem w szpitalu - ale z dłuższym czasem trwania operacji.
Względna korzyść związana ze stosowaniem statyn (czyli względne zmniejszenie ryzyka [RRR]) jest proporcjonalna do bezwzględnego zmniejszenia stężenia cholesterolu LDL w osoczu, natomiast korzyść (NNT) jest proporcjonalna do ryzyka sercowo-naczyniowego w danej populacji.
U chorych na ostre zapalenie wyrostka robaczkowego operacja laparoskopowa, w porównaniu z operacją otwartą, wydłużyła czas zabiegu oraz nie wpłynęła na ryzyko powikłań, pooperacyjne nasilenie bólu, czas do rozpoczęcia żywienia doustnego i czas pobytu w szpitalu.
U małych dzieci chorujących na nawracające infekcyjne zapalenia dróg oddechowych (ZDO) istotnie częściej stwierdza się zakażenia bakteriami nietypowymi niż u dzieci zdrowych.
Stosowanie doustne Saccharomyces boulardii podczas leczenia antybiotykiem zmniejsza, w porównaniu z placebo, o około połowę ryzyko wystąpienia biegunki związanej ze stosowaniem antybiotyków u dzieci i dorosłych.
U chorych poddanych operacji trzustki zastosowanie w okresie okołooperacyjnym somatostatyny lub jej syntetycznych analogów nie zmniejsza ryzyka zgonu, lecz wiąże się ze znamiennym zmniejszeniem ryzyka jakichkolwiek powikłań pooperacyjnych lub powikłań związanych z trzustką.
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć