Leczenie uzupełniające – chemioterapia, tamoksyfen, ablacja lub supresja jajników – u kobiet po operacyjnym usunięciu niezaawansowanego raka sutka zmniejsza ryzyko wznowy raka lub zgonu w ciągu 15 lat.
Radioterapia pooperacyjna zmniejsza ryzyko wznowy w ciągu 5 lat i zgonu w ciągu 15 lat u kobiet chorych na niezaawansowanego raka sutka, pomimo zwiększenia ryzyka zgonu z przyczyn innych niż rak sutka u kobiet otrzymujących radioterapię.
U dorosłych i dzieci chorych na astmę przewlekłą lekką lub umiarkowaną stosowanie budezonidu i formoterolu z jednego inhalatora regularnie i doraźnie – w porównaniu ze stosowaniem budezonidu z formoterolem regularnie i terbutaliny doraźnie oraz ze stosowaniem samego budezonidu w większej dawce regularnie i terbutaliny doraźnie – zmniejszyło ryzyko zaostrzeń astmy wymagających stosowania GKS doustnie i poprawiło kontrolę astmy.
Dopochwowe podanie 400 µg mizoprostolu zwiększało skuteczność postępowania wyczekującego w przypadku poronienia w I trymestrze ciąży, ale wiązało się z większym nasileniem bólu i potrzebą przyjmowania leków przeciwbólowych.
Dopochwowe podanie 800 µg mizoprostolu w porównaniu z aspiracją zawartości macicy w przypadku niepowodzenia ciąży w I trymestrze umożliwiło całkowite opróżnienie jamy macicy u mniejszego odsetka kobiet, ale zdaniem autorów badania różnica ta nie była istotna klinicznie.
U chorych z zaawansowaną przewlekłą niewydolnością nerek (PNN) benazepryl w dawce 10 mg 2 x dz., w porównaniu z placebo, zmniejszył ryzyko podwojenia stężenia kreatyniny w surowicy, wystąpienia schyłkowej PNN lub zgonu, ocenianych łącznie (złożony, główny punkt końcowy badania) i ryzyko narastania białkomoczu oraz zwolnił postęp choroby nerek wyrażony stężeniem kreatyniny w surowicy, klirensem kreatyniny i GFR. Przyjmowanie benazeprylu nie wiązało się ze zwiększeniem ryzyka incydentów sercowo-naczyniowych i hiperkaliemii.
Dotchawicze podanie egzogennego surfaktantu (kalfaktantu) u chorych w wieku od 7 dni do 21 lat zmniejsza w porównaniu z placebo śmiertelność, a w grupie niemowląt skraca również czas stosowania wentylacji mechanicznej.
Dzieci należące do grupy zwiększonego ryzyka rozwoju celiakii, którym gluten podano przed ukończeniem 3. miesiąca życia lub po 7. miesiącu życia, są dodatkowo obarczone większym ryzykiem zachorowania na celiakię w porównaniu z dziećmi, którym gluten zaczęto podawać między 4. a 6. miesiącem życia.
Stosowanie nikotynowej terapii zastępczej w formie plastra uwalniającego nikotynę wraz z grupową terapią poznawczo-behawioralną u nastolatków z zespołem uzależnienia od tytoniu jest w porównaniu z placebo skuteczną i bezpieczną metodą leczenia. Skuteczność gumy do żucia zawierającej nikotynę jest natomiast podobna do skuteczności placebo.
7-walentna skoniugowana szczepionka przeciwko S. pneumoniae jest bezpieczna i skuteczna w zapobieganiu inwazyjnej chorobie pneumokokowej u dzieci urodzonych przedwcześnie lub z małą urodzeniową masą ciała.
Podawanie wcześniakom urodzonym przed ukończeniem 30. tygodnia ciąży pasteryzowanego mleka kobiecego pochodzącego z banku mleka w porównaniu z podawaniem mieszanki dla wcześniaków nie zmniejszyło ryzyka wystąpienia późnej posocznicy i(lub) martwiczego zapalenia jelit ani nie wpłynęło na inne krótkoterminowe powikłania wcześniactwa.
Stosowanie 0,5% roztworu chloramfenikolu w postaci kropli do oczu w ostrym infekcyjnym zapaleniu spojówek u dzieci w wieku od 6 miesięcy do 12 lat nie zwiększa w porównaniu z placebo szansy na ustąpienie objawów choroby.
Założenie dreników tympanostomijnych u dzieci chorych na wysiękowe zapalenie ucha środkowego w porównaniu z wnikliwą obserwacją dziecka skraca czas zalegania wysięku w uchu środkowym i przynosi niewielką poprawę słuchu w pierwszym półroczu po interwencji, jednak nie wpływa na rozwój mowy i poziom słuchu w dalszych miesiącach. Większą korzyść z założenia dreników tympanostomijnych mogą odnieść dzieci uczęszczające do żłobka lub przedszkola oraz dzieci z wyjściowym progiem słuchu >25 dB.
U osób obciążonych dużym ryzykiem sercowo-naczyniowym korzyści związane ze stosowaniem przez 4,5 roku ramiprylu, w porównaniu z placebo, utrzymywały się przez dalsze 2,6 roku, kiedy to inhibitor konwertazy angiotensyny (głównie ramipryl) przyjmowało około 70% osób (zarówno tych, którzy wcześniej przyjmowali ramipryl, jak i tych z grupy placebo). Ponadto wśród osób wcześniej przyjmujących ramipryl zmniejszyło się w dalszych obserwacji ryzyko rewaskularyzacji wieńcowej i rozwoju cukrzycy.
Cefalosporyny są skuteczniejsze w leczeniu dzieci chorych na zapalenie gardła i migdałków podniebiennych wywołane zakażeniem paciorkowcem beta-hemolizującym grupy A niż antybiotyki z tej grupy penicyliny.
Według autorów metaanalizy skuteczność przeciwbólowa i bezpieczeństwo jednorazowej dawki ibuprofenu w porównaniu z jednorazową dawką paracetamolu u dzieci do 18. roku życia są podobne, jednak ibuprofen skuteczniej niż paracetamol obniża temperaturę gorączkującego dziecka.
Antybiotyki stosowane u dzieci, u których co najmniej od 10 dni utrzymuje się wydzielina w nosie (objawy nieżytu błony śluzowej nosa i zatok obocznych), są skuteczniejsze klinicznie niż placebo lub leki zmniejszające przekrwienie i obrzęk błony śluzowej. Jednak krótki czas obserwacji w analizowanych badaniach nie pozwala wyciągać wniosków dotyczących odległych efektów takiego leczenia.
Niewiele badań o złej jakości nie pozwala na wiarygodne stwierdzenie, czy długotrwałe stosowanie leków przeciwbakteryjnych zapobiega nawrotowi zakażeń układu moczowego u dzieci. Nitrofurantoina stosowana w tym celu może być skuteczniejsza niż trimetoprim, ale ryzyko wystąpienia działań niepożądanych i przerwania terapii jest większe niż uzyskiwane korzyści.
Według autorów przeglądu leczenie dzieci chorych na OOZN cefalosporyną III generacji podawaną doustnie przez 14 dni jest równie skuteczne i bezpieczne, jak trzydniowe leczenie dożylne z następowym (do 14 dni) leczeniem doustnym. Leczenie dożylne trwające 7-14 dni jest równie skuteczne, jak wstępne leczenie dożylne trwające 3-4 dni z następowym leczeniem doustnym prowadzonym przez 10-21 dni. W przypadku wyboru leczenia dożylnego podawanie aminoglikozydu 1 raz na dobę (u dzieci po 1. mż.) jest równie skuteczne i bezpieczne, jak stosowanie leku 3 razy na dobę. Ze względu na małą liczbę wiarygodnych badań przedstawiony przegląd nie pozwala na jednoznaczne określenie optymalnego sposobu leczenia dzieci chorych na ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek.
Stosowanie podczas napadu astmy oskrzelowej u dorosłych i dzieci wziewnych beta-mimetyków za pomocą MDI przez komorę przedłużającą jest co najmniej tak samo skuteczne, jak stosowanie w nebulizacji. U dzieci podawanie beta-mimetyków za pomocą MDI przez komorę przedłużającą w porównaniu z nebulizacją skraca czas pobytu w ambulatorium pomocy doraźnej i powoduje mniejsze zwiększenie częstotliwości rytmu serca.
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć