U chorych z rozlanym zapaleniem otrzewnej obejmującym >=2 kwadranty jamy brzusznej otrzymujących antybiotyki dodatkowe zastosowanie GM-CSF w porównaniu z placebo wiązało się z przyspieszeniem poprawy stanu klinicznego, skróceniem pobytu w szpitalu i czasu trwania antybiotykoterapii, zmniejszeniem ryzyka powikłań zakaźnych oraz zwiększeniem liczby leukocytów.
U chorych leczonych na oddziałach intensywnej terapii (OIT) z przyczyn internistycznych insulinoterapia intensywna, w porównaniu z konwencjonalną, nie zmniejszyła ryzyka zgonu z jakiejkolwiek przyczyny w szpitalu, natomiast zmniejszyła ryzyko wystąpienia niewydolności nerek i przedłużonej sztucznej wentylacji. Ryzyko zgonu zmniejszyło się w podgrupie chorych przebywających na OIT >=3 dni (grupy tej nie udało się jednak zidentyfikować na początku badania). Stosowanie insulinoterapii intensywnej wiązało się z częstszym występowaniem hipoglikemii.
Wczesne usunięcie (lub zaniechanie stosowania) cewnika nosowo-żołądkowego po chirurgicznych operacjach brzusznych w porównaniu z opóźnionym usunięciem tego cewnika wiąże się z krótszym czasem do rozpoczęcia stosowania diety płynnej, podobnym ryzykiem wystąpienia powikłań pooperacyjnych, mniejszym ryzykiem odczuwania dyskomfortu przez chorego oraz podobnym ryzykiem innych powikłań.
U chorych na astmę przewlekłą cyklezonid stosowany wziewnie przez 12 tygodni raz dziennie rano w dawce 400 µg był nie mniej skuteczny niż budezonid w dawce 400 µg, i powodował większą poprawę niektórych dodatkowo ocenianych parametrów. Bezpieczeństwo stosowania obu leków były podobne.
Leczenie chorych na raka wątrobowokomórkowego o średnicy =<5 cm za pomocą przezskórnej ablacji promieniowaniem o częstotliwości radiowej w porównaniu z wycięciem ogniska nowotworu z marginesem >=1 cm wiązało się z podobnym odsetkiem przeżyć całkowitych i przeżyć bez objawów choroby, mniejszym ryzykiem poważnych powikłań oraz umiarkowanych lub poważnych dolegliwości bólowych, a także z krótszym czasem pobytu w szpitalu.
U chorych po napadzie przemijającego niedokrwienia mózgu lub niedokrwiennym udarze mózgu spowodowanym miażdżycą tętnic leczenie skojarzone kwasem acetylosalicylowym (ASA) i dipirydamolem przez średnio 3,5 roku, w porównaniu ze stosowaniem samego ASA, zmniejszyło ryzyko zgonu i powikłań naczyniowych.
Podawanie wziewnych glikokortykosteroidów dzieciom w 2. i 3. roku życia należącym do grupy ryzyka rozwoju astmy nie zmieniło w porównaniu z placebo ryzyka rozwoju choroby u dzieci w wieku przedszkolnym (po zaprzestaniu leczenia).
Zastosowanie uodpornienia czynno-biernego (szczepionka przeciwko HBV + immunoglobulina anty-HBs) u noworodków matek, u których we krwi wykazano antygen HBs, zmniejsza w porównaniu z samym szczepieniem ryzyko zakażenia noworodka wirusem zapalenia wątroby typu B.
U chorych ze świeżym zawałem serca z uniesieniem odcinka ST otrzymujących kwas acetylosalicylowy (ASA) i leczenie fibrynolityczne zastosowanie heparyny niefrakcjonowanej (HNF) nie zmniejsza ryzyka zgonu i ponownego zawału serca. Zastosowanie heparyny drobnocząsteczkowej, w porównaniu z placebo, wiąże się ze zmniejszeniem ryzyka tych zdarzeń, a w bezpośrednim porównaniu z HNF zmniejsza ryzyko zawału serca prawie o połowę. Mniejsze krwawienia były częste, a krwawienia poważne, w tym wewnątrzczaszkowe - rzadsze.
Smektyn dwuoktanościenny stosowany u dzieci do 18. roku życia chorych na ostrą biegunkę infekcyjną oprócz standardowego leczenia skraca czas trwania biegunki i zwiększa szansę na wyleczenie w 3. dniu leczenia.
U dzieci w wieku 3,3-18 lat z objawami dyspeptycznymi i zakażeniem H. pylori 10-dniowe sekwencyjne leczenie eradykacyjne było tak samo bezpieczne i dobrze tolerowane jak standardowa terapia 3 lekami, ale skuteczniejsze.
U dzieci w wieku 2-16 lat cierpiących na przewlekłe zaparcie czynnościowe stosowanie przez 12 tygodni Lactobacillus GG łącznie z laktulozą nie zwiększyło skuteczności leczenia zaparcia w porównaniu ze stosowaniem samej laktulozy.
U dzieci w wieku 2-15 lat chorych na mukowiscydozę, u których występują objawy niedożywienia lub wczesne oznaki pogorszenia stanu odżywienia, stosowanie oprócz standardowego poradnictwa dietetycznego białkowo-energetycznych suplementów pokarmowych nie poprawiało stanu odżywienia i tempa wzrastania w porównanie z samym poradnictwem dietetycznym.
Program przesiewowych badań noworodków w celu wczesnego rozpoznania mukowiscydozy umożliwiającego wczesne rozpoczęcie leczenia wpłynął na poprawę wzrastania i stanu odżywienia chorych dzieci z niewydolnością wewnątrzwydzielniczą trzustki w porównaniu z grupą, w której rozpoznanie ustalano dopiero po wystąpieniu objawów klinicznych. Badania przesiewowe nie wpłynęły natomiast w sposób istotny na stopień uszkodzeniu układu oddechowego.
Makrogole (PEG 3350) stosowane przez 8 tygodni u dzieci w wieku od 6 miesięcy do 15 lat cierpiących na zaparcie czynnościowe w porównaniu z laktulozą zwiększają szansę na wyleczenie i powodują mniej działań niepożądanych.
Zastosowanie nowej siatki polipropylenowej (tj. wyjętej wprost z fabrycznego opakowania) podczas operacji naprawczej przepukliny pachwinowej wykonywanej sposobem Lichtensteina - w porównaniu z użyciem resterylizowanej, lecz nieużywanej siatki - wiązało się z podobnym ryzykiem zakażenia miejsca operowanego, powikłań ogółem i nawrotu przepukliny oraz z podobnym czasem pobytu w szpitalu.
Unieruchomienie syntetycznej siatki podczas laparoskopowej operacji naprawczej obustronnej przepukliny pachwinowej sposobem całkowicie zewnątrzotrzewnowym za pomocą kleju tkankowego - w porównaniu z unieruchomieniem za pomocą metalowych zszywek - nie wiązało się ze zmniejszeniem pooperacyjnych dolegliwości bólowych (przy mniejszym zużyciu leków przeciwbólowych) ani ze skróceniem czasu pobytu w szpitalu czy też czasu powrotu do codziennej aktywności.
Technika przecinania miąższu wątroby za pomocą kleszczyków (przy zaciśniętym więzadle wątrobowo-dwunastniczym) w przypadku rozległej resekcji wątroby (tj. obejmującej >=2 segmenty) - w porównaniu z zastosowaniem noża ultradźwiękowego, noża wodnego lub noża elektromagnetycznego o częstotliwościach radiowych - wiązała się z mniejszą śródoperacyjną utratą krwi, większą szybkością przecinania miąższu oraz podobnym ryzykiem powikłań pooperacyjnych, porównywalnym czasem pobytu na oddziale intensywnej opieki medycznej oraz czasem pobytu w szpitalu.
Operacja naprawcza jednostronnej pierwotnej przepukliny pachwinowej u mężczyzn wykonana sposobem laparoskopowym z wszczepieniem syntetycznej siatki (metodą TAPP) w porównaniu z otwartą operacją naprawczą zmodyfikowanym sposobem Shouldice'a wiązała się z podobną liczbą nawrotów przepukliny w ciągu 5 lat obserwacji.
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć