U chorych z ostrym kardiogennym obrzękiem płuc stosowanie nieinwazyjnej wentylacji ze stale dodatnim ciśnieniem w drogach oddechowych (CPAP; ale nie wentylacji dwufazowym ciśnieniem dodatnim [BIPAP]), w porównaniu z samym leczeniem typowym, zmniejsza ryzyko zgonu. Obie metody wspomagania wentylacji zmniejszają ryzyko potrzeby zastosowania inwazyjnej wentylacji mechanicznej. Stosowanie BIPAP, w porównaniu z CPAP, prawdopodobnie umiarkowanie zwiększa ryzyko zawału serca, ale precyzyjne oszacowanie tego ryzyka wymaga dalszych badań.
Sildenafil stosowany doustnie przez 12 tygodni, w porównaniu z placebo, poprawił wydolność wysiłkową i niektóre parametry hemodynamiczne u chorych z tętniczym nadciśnieniem płucnym głównie w II i III klasie czynnościowej WHO. Nie stwierdzono różnic w skuteczności pomiędzy dawkami 20 mg, 40 mg i 80 mg 3 razy dziennie.
Opóźnione zaciśnięcie pępowiny u noworodków urodzonych o czasie było w porównaniu z jej wczesnym zaciśnięciem bezpieczne, zwiększyło hematokryt i zmniejszyło ryzyko wystąpienia niedokrwistości u dziecka.
Opóźnione zaciśnięcie pępowiny u wcześniaków z bardzo małą urodzeniową masą ciała zmniejszyło w porównaniu z jej wczesnym zaciśnięciem ryzyko wystąpienia krwawienia dokomorowego i późnej sepsy.
Obecność chromania przestankowego jest objawem podmiotowym ważnym w ocenie prawdopodobieństwa niedokrwienia kończyn dolnych. Nieprawidłowości w badaniu przedmiotowym (zmiany skórne, szmer nad tętnicą kończyny i nieprawidłowości w badaniu tętna) zwiększają prawdopodobieństwo obecności niedokrwienia zarówno u chorych z objawami niedokrwienia kończyny, jak i u osób badanych w ramach badań przesiewowych. Prawidłowy wynik badania przedmiotowego zmniejsza prawdopodobieństwo niedokrwienia tylko w niewielkim lub umiarkowanym stopniu. W badaniu przedmiotowym przeprowadzanym przez różne osoby stwierdzenie obecności lub braku tętna jest powtarzalne, natomiast powtarzalność oceny osłabienia tętna jest mała.
Stan odżywienia i wzrastanie dzieci z alergią na białka mleka krowiego karmionych preparatami sojowymi i hydrolizatami serwatkowymi o znacznym stopniu hydrolizy białka nie różnił się istotnie. Według Autorów badania wybór konkretnego preparatu należy oprzeć na jego indywidualnej tolerancji przez dziecko.
U chorych poddanych planowej laparoskopowej cholecystektomii podanie 8 mg deksametazonu i.v. 90 minut przed operacją - w porównaniu z placebo - wiązało się ze zmniejszeniem ryzyka pooperacyjnych nudności i wymiotów, bez znamiennego wpływu na wczesne pooperacyjne dolegliwości bólowe.
Okresowe stosowanie wziewnych glikokortykosteroidów u niemowląt z epizodami świszczącego oddechu nie zmniejszyło nasilenia objawów ze strony układu oddechowego w ciągu pierwszych 3 lat życia dziecka i nie zapobiegło rozwojowi astmy przewlekłej.
Marsupializacja po fistulotomii/fistulektomii w porównaniu z pozostawieniem otwartej rany wiązała się ze zmniejszeniem ryzyka krwawienia w okresie pooperacyjnym oraz z mniejszym polem powierzchni rany po 4 tygodniach, nie wpływając na zwiększenie częstości zakażenia rany.
U chorych po małym zabiegu chirurgicznym polegającym na wycięciu zmiany skórnej wczesne usunięcie opatrunku (w ciągu ok. 12 h) i kąpanie rany chirurgicznej w porównaniu z utrzymaniem suchego opatrunku przez 48 h nie wiązało się z większym ryzykiem zakażenia rany.
Profilaktyczne zastosowanie paracetamolu lub ibuprofenu u dzieci w 4.-6. roku życia przed podaniem piątej dawki szczepionki DTaP nie zmniejszyło, w porównaniu z placebo, częstości występowania i stopnia nasilenia miejscowych niepożądanych odczynów poszczepiennych.
U chorych na nieoperacyjnego raka trzustki z żółtaczką endoskopowe wprowadzenie stentu do zwężonych dróg żółciowych w porównaniu z operacyjnym wytworzeniem żółciowego zespolenia omijającego wiąże się z większym ryzykiem nawrotu zwężenia dróg żółciowych, lecz z mniejszym ryzykiem powikłań. Prawdopodobieństwo osiągnięcia leczniczego celu interwencji jest podobne w obu grupach. Nie stwierdzono istotnych różnic pomiędzy grupami, w których stosowano stent metalowy lub wykonany z tworzywa sztucznego (z wyjątkiem mniejszego ryzyka nawrotu zwężenia w przypadku stentu metalowego).
Naprzemienne podawanie parcetamolu i ibuprofenu co 4 godziny jest skuteczniejsze w leczeniu gorączki u dzieci w wieku 6-36 miesięcy niż monoterepia tymi lekami.
U chorych z częściową niedrożnością jelita cienkiego postępowanie polegające na nawodnieniu i.v., wprowadzeniu zgłębnika nosowo-żołądkowego oraz doustnym stosowaniu tlenku magnezu, Lactobacillus acidophilus oraz simetykonu w porównaniu ze wstrzymaniem doustnej podaży jakichkolwiek substancji wiązało się z większym odsetkiem powodzenia leczenia zachowawczego oraz krótszym czasem pobytu w szpitalu.
Według autorów przeglądu jakość analizowanych badań jest niska, a ich wyniki niejednorodne, dlatego nie można jednoznacznie wnioskować o przydatności badania USG stawów biodrowych wykonywanego u wszystkich noworodków jako badania przesiewowego w kierunku dysplazji stawu biodrowego.
Zastosowanie u chorych na astmę przewlekłą podczas zaostrzenia wziewnego leku przeciwcholinergicznego (zwłaszcza w powtarzanej dawce) łącznie z wziewnym krótko działającym beta2-mimetykiem jest bezpieczne i skuteczniejsze niż podanie samego wziewnego krótko działającego beta2-mimetyku.
U chorych ze świeżym zawałem serca z uniesieniem odcinka ST otrzymujących leczenie fibrynolityczne i ASA dodanie enoksaparyny przez okres hospitalizacji (do 8 dni), w porównaniu z dodaniem HNF przez okres nie krótszy niż 2 dni, zmniejszyło ryzyko zgonu z jakiejkolwiek przyczyny lub ponownego zawału serca niezakończonego zgonem, ale wiązało się ze zwiększeniem ryzyka poważnego krwawienia w ciągu 30 dni obserwacji.
Doustne podanie dzieciom w wieku od 6 miesięcy do 10 lat chorym na ostry nieżyt żołądkowo-jelitowy przebiegający z odwodnieniem niewielkiego lub umiarkowanego stopnia pojedynczej dawki ondansetronu przed rozpoczęciem nawadniania doustnego skuteczniej w porównaniu z placebo zmniejszyło ryzyko i liczbę wymiotów, ułatwiło nawadnianie doustne i skróciło czas pobytu na oddziale ratunkowym, jednak nie zmniejszyło ryzyka hospitalizacji i zwiększyło liczbę biegunkowych stolców.
Baczna obserwacja w porównaniu z planową operacją naprawczą u mężczyzn z przepukliną pachwinową, której obecność nie powoduje żadnych dolegliwości lub wywołuje jedynie niewielkie dolegliwości kliniczne, wiązała się z podobnym ryzykiem występowania bólu i dolegliwości po dwóch latach obserwacji.
U chorych w stanie ciężkim bez neutropenii, leczonych na oddziałach intensywnej terapii lub poddawanych zabiegom chirurgicznym profilaktyczne leczenie przeciwgrzybicze, w porównaniu z placebo, zmniejsza ryzyko zgonu i zapobiega inwazyjnym zakażeniom grzybiczym (IZG). Korzyści z profilaktyki zależą od ryzyka wystąpienia IZG. Według autorów przeglądu powinno się rozważyć leczenie profilaktyczne u chorych obciążonych dużym ryzykiem IZG, np. z klinicznymi czynnikami ryzyka lub z kolonizacją Candida.
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć