Suplementacja witaminy D3 i wapnia, w porównaniu z placebo, zmniejszyła ryzyko upadku u kobiet w podeszłym wieku, zwłaszcza mało aktywnych fizycznie, natomiast nie miała takiego wpływu u mężczyzn, niezależnie od poziomu aktywności fizycznej.
Szczepienie kobiet w wieku 16–23 lat, seronegatywnych wobec HPV typu 6, 11, 16 i 18, 4-walentną rekombinowaną szczepionką przeciwko HPV zapobiegało, w porównaniu z placebo, przewlekłemu zakażeniu lub związanym z nim zmianom patologicznym wywołanym przez typy HPV zawarte w szczepionce, w tym śródbłonkowej neoplazji szyjki macicy. Szczepienie było dobrze tolerowane i nie powodowało poważnych ani ciężkich niepożądanych odczynów poszczepiennych.
U osób ze stanami przedcukrzycowymi (IFG lub IGT) rozyglitazon, w porównaniu z placebo, zmniejszył ryzyko wystąpienia cukrzycy oraz zwiększył szansę ustąpienia stanu przedcukrzycowego. Stosowanie rozyglitazonu wiązało się z niewielkim zwiększeniem ryzyka wystąpienia niewydolności serca.
U osób ze stanem przedcukrzycowym (IFG lub IGT) ramipryl, w porównaniu z placebo, nie wpłynął na ryzyko wystąpienia cukrzycy, zgonu i incydentów sercowo-naczyniowych, natomiast zwiększył szansę ustąpienia stanu przedcukrzycowego oraz zmniejszył glikemię w doustnym teście tolerancji glukozy.
U kobiet z osteoporozą pomenopauzalną przyjmowanie ranelinianu strontu w dawce 2 g/d zmniejsza, w porównaniu z placebo, ryzyko złamań kręgów i w mniejszym stopniu także ryzyko złamań innych kości. U kobiet po menopauzie (z osteoporozą lub bez) ranelinian strontu powoduje przyrost gęstości mineralnej kości odcinka lędźwiowego kręgosłupa, szyjki kości udowej i bliższego odcinka kości udowej. Przyjmowanie tego leku wiąże się z częstszym występowaniem biegunki. Potencjalne zwiększenie ryzyka powikłań naczyniowych i neurologicznych wymaga dalszych badań.
Doustne podanie pojedynczej dawki prednizolonu dzieciom z objawami krupu wirusowego o łagodnym lub umiarkowanym przebiegu było mniej skuteczne niż podanie deksametazonu w zapobieganiu ponownym wizytom w ambulatorium podczas tej samej choroby.
Szczepienie niemowląt w wieku 6.–13. tygodnia życia doustną, monowalentną szczepionką przeciwrotawirusową zawierającą atenuowany szczep ludzki RIX4414 jest wysoce skuteczne w zapobieganiu biegunce rotawirusowej o ciężkim przebiegu i nie zwiększa ryzyka wystąpienia niepożądanych odczynów poszczepiennych, w tym wgłobienia jelita.
Szczepienie niemowląt w wieku 6.–12. tygodnia życia doustną, 5-walentną szczepionką przeciwrotawirusową, zawierającą resegregowane szczepy bydlęco-ludzkie rotawirusów, jest wysoce skuteczne w zapobieganiu biegunce rotawirusowej, zwłaszcza o ciężkim przebiegu, i nie zwiększa ryzyka wystąpienia niepożądanych odczynów poszczepiennych, w tym wgłobienia jelita.
Wziewne podanie pojedynczej dawki formoterolu za pomocą inhalatora proszkowego u dzieci z napadem astmy powysiłkowej jest co najmniej tak samo skuteczne jak wziewne podanie pojedynczej dawki terbutaliny.
U dorosłych z zagrażającą lub rozwiniętą ostrą niewydolnością nerek stosowanie furosemidu, w porównaniu z placebo, nie przynosi klinicznie istotnych korzyści, w szczególności nie zmniejsza ryzyka zgonu i konieczności leczenia nerkozastępczego, natomiast jest związane z wydłużeniem pobytu w szpitalu, a w przypadku dużych dawek furosemidu (1–3,4 g/d) – ze zwiększeniem ryzyka ototoksyczności.
Wzbogacenie hydrolizatu serwatkowego o znacznym stopniu hydrolizy w oligosacharydy prebiotyczne zmniejszyło częstość występowania atopowego zapalenia skóry w pierwszych 6 miesiącach życia u dzieci z grupy zwiększonego ryzyka rozwoju chorób alergicznych.
U chorych ze stabilną dławicą piersiową lub po ostrym zespole wieńcowym stosowanie statyny w dużej dawce, w porównaniu z dawką standardową, zmniejsza ryzyko zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych, ryzyko udaru mózgu, a także ryzyko incydentów sercowo-naczyniowych ocenianych łącznie.
Program regularnego wsparcia udzielanego matkom przez przeszkolone doradczynie laktacyjne posiadające doświadczenie w karmieniu piersią zwiększył szansę na rozpoczęcie i kontynuowanie karmienia naturalnego wcześniaków leczonych na oddziale intensywnej opieki neonatologicznej.
Regularne stosowanie doustnego leku mukolitycznego u chorych na przewlekłe zapalenie oskrzeli lub przewlekłą obturacyjną chorobę płuc (POChP) nieco zmniejsza częstość i czas trwania zaostrzeń choroby. Autorzy przeglądu zwrócili uwagę, że korzyść ze stosowania mukolityków może być większa u chorych z częstymi i ciężkimi zaostrzeniami oraz u osób hospitalizowanych z powodu zaostrzenia POChP.
U chorych na ARDS utrzymujący się przez >=7 dni zastosowanie metyloprednizolonu, w porównaniu z placebo, nie wpłynęło na ryzyko zgonu, chociaż skróciło czas inwazyjnej wentylacji mechanicznej. W podgrupie chorych, u których stosowanie GKS rozpoczęto po >=14 dniach od rozpoznania ARDS, zastosowanie metyloprednizolonu zwiększyło ryzyko zgonu.
U osób bez choroby wieńcowej w wywiadach, u których stężenie cholesterolu LDL w surowicy wynosi 2,6-4,9 mmol/l, a w ciągu ostatnich 6 miesięcy wystąpił udar lub napad przemijającego niedokrwienia mózgu niezwiązany z zatorem pochodzenia sercowego, stosowanie atorwastatyny w dawce 80 mg/d przez 5 lat, w porównaniu z placebo, zmniejszyło ryzyko ponownego udaru przy niewielkim zwiększeniu ryzyka udaru krwotocznego.
U chorych na chorobę wieńcową z zachowaną czynnością skurczową lewej komory serca stosowanie inhibitora konwertazy angiotensyny, w porównaniu z placebo, umiarkowanie zmniejsza ryzyko zgonu, zawału serca i potrzeby rewaskularyzacji wieńcowej.
Według autorów przeglądu jego wyniki uzasadniają stosowanie metforminy jako leku pierwszego wyboru u chorych na cukrzycę typu 2 z nadwagą lub otyłością, u których lek ten zmniejsza ryzyko zgonu i powikłań cukrzycy. Metformina wpływa korzystnie na glikemię, do pewnego stopnia także na masę ciała, profil lipidowy osocza, stężenie insuliny we krwi oraz ciśnienie tętnicze rozkurczowe. Autorzy nie znaleźli przekonujących dowodów na przewagę innych leków stosowanych w monoterapii oraz zwrócili uwagę na fakt, że nie ma długoterminowych badań bezpośrednio porównujących efekty metforminy i innych leków przeciwcukrzycowych, takich jak nowe leki z grupy pochodnych sulfonylomocznika, tiazolidynodionu, meglitynidu i inhibitorów alfa-glukozydazy, na klinicznie istotne punkty końcowe.
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć