U chorobliwe otyłych osób poddawanych otwartym operacjom bariatrycznym zastosowanie siatki polipropylenowej podczas zamykania jamy brzusznej w porównaniu z zamknięciem jamy brzusznej bez użycia siatki zmniejszyło ryzyko powstania przepukliny w bliźnie po laparotomii nie wpływając na czas pobytu w szpitalu i nie zwiększający ryzyka powikłań.
Profilaktyczne podanie antybiotyku przed operacją zmniejsza ryzyko zakażenia rany po operacji gruczołu sutkowego i nie zwiększa ryzyka działań niepożądanych.
U chorych z ostrymi zespołami wieńcowymi bez uniesienia odcinków ST stosowanie przez około 5 dni fondaparynuksu s.c. w dawce 2,5 mg raz dziennie, w porównaniu z enoksaparyną s.c. 1 mg/kg 2 razy dziennie, wiązało się z podobnym ryzykiem zgonu, zawału serca i opornego na leczenie niedokrwienia mięśnia sercowego w ciągu 9 dni oraz z mniejszym ryzykiem poważnego krwawienia. Stosowanie fondaparynuksu zmniejszyło ryzyko zgonu w ciągu 30 i 180 dni.
Leczenie przewlekłe flutikazonem w połączeniu z salmeterolem przyjmowanymi wziewnie, w porównaniu ze stosowaniem samego flutikazonu, pozwoliło osiągnąć dobrą lub pełną kontrolę astmy u większego odsetka chorych. Poprawa kontroli astmy wiązała się z istotną poprawą jakości życia chorych. U prawie połowy chorych, u których mierzono jakość życia, uzyskano wynik zbliżony do maksymalnego.
U chorych z niedokrwistością w przebiegu przewlekłej choroby nerek uzyskanie większego docelowego stężenia hemoglobiny, w porównaniu z mniejszym stężeniem, za pomocą erytropoetyny stosowanej przez 12–48 miesięcy zwiększa ryzyko zgonu z jakiejkolwiek przyczyny, ryzyko źle kontrolowanego nadciśnienia tętniczego oraz ryzyko zakrzepicy przetoki tętniczo-żylnej.
U kobiet w wieku 16–23 lat seronegatywnych i PCR-negatywnych wobec HPV typów 6, 11, 16 i 18 podanie 3 dawek 4-walentnej rekombinowanej szczepionki zawierającej wirusopodobne cząsteczki HPV (typów 6, 11, 16 i 18) zapobiega, w porównaniu z placebo, przewlekłemu zakażeniu lub wystąpieniu związanych z nim zmian patologicznych wywołanych przez HPV tych typów w ciągu 5 lat obserwacji.
U chorych na ciężką lub bardzo ciężką przewlekłą obturacyjną chorobę płuc (POChP) regularne stosowanie salmeterolu i flutikazonu łącznie (z jednego inhalatora), w porównaniu z samym salmeterolem, zapobiegało zaostrzeniom POChP i wiązało się z poprawą czynności płuc. Zaobserwowane zmniejszenie ryzyka zgonu było na granicy istotności statystycznej.
Wskaźnik ryzyka GRACE jest prostym i wiarygodnym narzędziem oceny ryzyka zgonu i zawału serca, mającym zastosowanie u wszystkich chorych z ostrym zespołem wieńcowym.
U osób bez choroby tętnic wieńcowych, tętnic obwodowych i choroby naczyniowej mózgu w wywiadach stosowanie statyny, w porównaniu z placebo, zmniejsza ryzyko zawału serca, udaru mózgu i potrzeby rewaskularyzacji wieńcowej.
U chorych na ciężką lub bardzo ciężką przewlekłą obturacyjną chorobę płuc z często nawracającymi zaostrzeniami (>=2 umiarkowane lub ciężkie zaostrzenia w ciągu roku) stosowanie jednocześnie salmeterolu i flutikazonu z jednego inhalatora, w porównaniu z samym salmeterolem, zmniejszyło częstość zaostrzeń choroby. Leczenie skojarzone wiązało się również z poprawą jakości życia i zmniejszeniem nasilenia duszności.
U chorych na astmę przewlekłą z objawami występującymi pomimo stosowania glikokortykosteroidu wziewnego, dołączenie długo działającego beta2-mimetyku wziewnego, w porównaniu z antagonistą receptora leukotrienowego, zmniejsza ryzyko zaostrzeń wymagających zastosowania glikokortykosteroidu doustnego oraz nasilenie objawów.
U chorych ze złogiem moczowym w dalszym odcinku moczowodu zastosowanie blokera kanału wapniowego lub alfa-blokera zwiększa prawdopodobieństwo samoistnego wydalenia złogu. Zdaniem autorów uzyskane wyniki sugerują, że większy efekt można uzyskać, stosując równocześnie glikokortykosteroid.
Stosowanie maści z mupirocyną w porównaniu ze stosowaniem parafiny lub zaniechaniem stosowania jakiejkolwiek maści po wycięciu zmiany skórnej i pierwotnym zszyciu rany oraz zabezpieczeniu jej szczelnym opatrunkiem nie wiązało się ze zmniejszeniem ryzyka zakażenia miejsca operowanego i wszystkich powikłań pooperacyjnych ogółem.
Profilaktyczne stosowanie antybiotyków w przebiegu ostrego martwiczego zapalenia trzustki nie zmniejsza w sposób statystycznie istotny ryzyka zakażenia ogniska martwicy, zgonu, zakażenia pozatrzustkowego lub konieczności podjęcia leczenia operacyjnego w przebiegu ostrego martwiczego zapalenia trzustki. Stosowanie antybiotyków wiąże się ze skróceniem czasu pobytu w szpitalu.
Zmniejszenie przestrzeni martwych i zamknięcie dołu pachowego bez drenażu ssącego, w porównaniu z samym zamknięciem dołu pachowego i pooperacyjnym drenażem ssącym, skróciło czas pobytu w szpitalu bez wpływu na nasilenie bólu i ruchomość w stawie barkowym po usunięciu węzłów chłonnych pachowych z powodu raka sutka u kobiet poddanych leczeniu oszczędzającemu.
U chorych ze stabilną dławicą piersiową po zawale serca, z przetrwałym zamknięciem tętnicy odpowiedzialnej za zawał stwierdzonym w okresie między 3. a 28. dniem po zawale, otrzymujących optymalne leczenie farmakologiczne, wykonanie przezskórnej interwencji wieńcowej, w porównaniu z samym optymalnym leczeniem farmakologicznym, nie zmniejsza częstości zgonu, ponownego zawału i niewydolności serca IV klasy NYHA wymagającej hospitalizacji, zarówno rozpatrywanych łącznie, jak i osobno, oraz wiąże się z tendencją do częstszego występowania ponownego zawału serca.
Zaprzestanie przyjmowania kwasu acetylosalicylowego (ASA), w porównaniu ze stałym i regularnym przyjmowaniem tego leku przez chorych na chorobę wieńcową (ChW) albo obciążonych umiarkowanym lub dużym ryzykiem rozwoju tej choroby, około 2-krotnie zwiększa ryzyko poważnego zdarzenia niepożądanego. Autorzy przeglądu podkreślili, że pomimo ograniczonej wiarygodności wniosków płynących z badań obserwacyjnych, ich wyniki wskazują na konieczność starannego rozważenia korzyści i ryzyka związanego z przejściowym albo stałym zaprzestaniem stosowania ASA u chorych obciążonych ryzykiem ChW.
Zastosowanie opioidów u osób zgłaszających się do oddziałów pomocy doraźnej z powodu ostrego bólu brzucha może zwiększyć, w porównaniu z podaniem placebo, ryzyko zmiany wyniku badania fizykalnego (przede wszystkim wówczas, gdy analgezja jest skuteczna). Nie stwierdzono jednak wpływu stosowania opioidów na ryzyko błędnego postępowania (tj. niepotrzebna operacja lub błędna decyzja o opóźnieniu interwencji operacyjnej).
U kobiet bez raka piersi w wywiadach badanie przesiewowe za pomocą mammografii, w porównaniu z niewykonywaniem tego badania, prawdopodobnie zmniejsza ryzyko zgonu z powodu raka piersi, ale jednocześnie zwiększa ryzyko niepotrzebnego leczenia zdrowych kobiet.
Stosowanie długiej szerokiej igły do domięśniowego podania szczepionek u niemowląt zmniejszyło, w porównaniu ze stosowaniem igły krótkiej, ryzyko wystąpienia miejscowych niepożądanych odczynów poszczepiennych i pozwoliło na uzyskanie podobnej immunogenności.
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć