U kobiet bez raka sutka w wywiadach badanie przesiewowe za pomocą mammografii, w porównaniu z niewykonywaniem tego badania, prawdopodobnie zmniejsza ryzyko zgonu z powodu raka sutka, ale jednocześnie zwiększa ryzyko niepotrzebnego leczenia zdrowych kobiet.
Ryfampicyna, cyprofloksacyna i ceftriakson najskuteczniej zapobiegają zakażeniom meningokokowym u osób z grupy zwiększonego ryzyka zakażenia, jednak stosowanie ryfampicyny zwiększa ryzyko wytworzenia szczepów opornych na antybiotyki.
Karmienie niemowląt wyłącznie piersią zmniejszyło ryzyko hospitalizacji z powodu biegunki lub zapalenia dolnych dróg oddechowych u niemowląt do 8. miesiąca życia, jednak efekt ten zanikał szybko po zaprzestaniu karmienia piersią.
Biopsja ssąca odbytnicy z oceną aktywności acetylocholinesterazy oraz badanie manometryczne odbytnicy mają największą wartość diagnostyczną w rozpoznawaniu choroby Hirschsprunga u dzieci.
U chorych ze złogiem moczowym w dalszym odcinku moczowodu zastosowanie blokera kanału wapniowego lub alfa-blokera zwiększa prawdopodobieństwo samoistnego wydalenia złogu. Zdaniem autorów uzyskane wyniki sugerują, że lepszy efekt można uzyskać, stosując równocześnie glikokortykosteroid.
Zaniechanie drenażu jamy otrzewnej w porównaniu z umieszczeniem drenu pod wątrobą po otwartej niepowikłanej cholecystektomii nie zwiększa ryzyka powikłań pooperacyjnych. Pozostawienie drenu zwiększa prawdopodobieństwo zakażenia rany chirurgicznej oraz zakaźnych powikłań płucnych.
Przedłużone przed- i pooperacyjne ogrzewanie chorych poddawanych rozległym planowym operacjom brzusznym w porównaniu z ogrzewaniem wyłącznie podczas operacji wiązało się ze zmniejszeniem ryzyka powikłań pooperacyjnych, nie wpływając na czas pobytu w szpitalu.
U chorych ze STEMI stosowanie przez średnio 8 dni fondaparynuksu s.c. w dawce 2,5 mg raz dziennie, w porównaniu z postępowaniem standardowym (obejmującym w razie wskazań podawanie heparyny niefrakcjonowanej), zmniejszyło ryzyko zgonu lub ponownego zawału serca w okresie 9 dni, 30 dni oraz całej obserwacji (3 lub 6 miesięcy), a jednocześnie nie zwiększyło ryzyka krwawienia.
U chorych na zakrzepowe zapalenie żył powierzchownych (ZZŻP) kończyn dolnych następujące metody leczenia zmniejszyły ryzyko nawrotu lub progresji ZZŻP: heparyna drobnocząsteczkowa ą pończochy elastyczne, heparyna niefrakcjonowana s.c. + pończochy elastyczne, niesteroidowe leki przeciwzapalne p.o., całkowita resekcja zajętej żyły + pończochy elastyczne (w grupach kontrolnych stosowano placebo lub same pończochy elastyczne). Znamienne wyniki pochodzą jednak tylko z 2 badań z randomizacją, a poszczególne porównania są oparte na pojedynczych badaniach. Żadna z badanych metod nie zmniejszyła ryzyka zapalenia żył głębokich i zatorowości płucnej.
U chorych z ostrymi zespołami wieńcowymi bez uniesienia odcinka ST i ze zwiększonym stężeniem troponiny T wczesna strategia inwazyjna, w porównaniu z selektywną strategią inwazyjną, nie zmniejsza ryzyka zgonu, zawału serca lub ponownej hospitalizacji z powodu nawrotu dolegliwości dławicowych w ciągu 3 lat obserwacji; nie zmniejsza też ryzyka zgonu z jakiejkolwiek przyczyny i z przyczyn sercowo-naczyniowych w ciągu 4 lat obserwacji.
U chorych na reumatoidalne zapalenie stawów stosowanie glikokortykosteroidów doustnie w małych dawkach, w porównaniu z placebo lub z innym leczeniem, hamuje progresję choroby ocenianą radiologicznie.
Lactobacillus reuteri stosowany doustnie był bezpieczny i skrócił czas utrzymywania się kolki niemowlęcej w porównaniu z symetykonem.
Wareniklina zwiększa szansę zaprzestania palenia i trwałej abstynencji przez rok, w porównaniu z placebo i z bupropionem, przy częstszych objawach niepożądanych, głównie nudnościach. Skuteczność cytyzyny wykazano w jednym badaniu o niskiej jakości.
Stosowanie opatrunku okluzyjnego w postaci plastra nie zwiększyło szansy na ustąpienie brodawek zwykłych u dzieci w wieku szkolnym w porównaniu z placebo.
Według autorów analizy, zwiększone stężenie prokalcytoniny w surowicy u dzieci z pierwszym epizodem zakażenia układu moczowego jest dobrym, niezależnym wskaźnikiem pomocnym w rozpoznawaniu odpływu pęcherzowo-moczowodowego. Badanie to pozwala zidentyfikować dzieci, u których ryzyko obecności odpływu jest małe, i uniknąć wykonywania niepotrzebnych cystouretrografii mikcyjnych.
Test oddechowy z mocznikiem znakowanym izotopem 13C węgla oraz oznaczanie antygenów H. pylori w stolcu mają satysfakcjonującą wartość diagnostyczną w rozpoznawaniu zakażenia H. pylori u dzieci do 5. roku życia w porównaniu z inwazyjnymi metodami diagnostycznymi.
Montelukast podawany w pojedynczej dawce (oprócz inhalacji szybko działającego beta2-mimetyku) w zaostrzeniu astmy o lekkim lub umiarkowanym nasileniu u dzieci w wieku przedszkolnym był bezpieczny i szybciej zmniejszał nasilenie objawów zaostrzenia.
Przewlekłe podawanie antybiotyku dzieciom do 18. roku życia z grupy zwiększonego ryzyka skutecznie zmniejsza ryzyko wystąpienia kolejnego epizodu OZUŚ podczas trwania leczenia.
Pierwotne zszycie PŻW bez wprowadzania stentu w porównaniu z umieszczeniem w PŻW drenu T po otwartej eksploracji PŻW z powodu kamicy przewodowej wiąże się z podobnym ryzykiem zgonu w okresie okołooperacyjnym oraz podobnym ryzykiem powikłań pooperacyjnych, ale z mniejszym ryzykiem powikłań zakaźnych. Pierwotne zszycie PŻW z wprowadzeniem stentu w porównaniu z umieszczeniem w PŻ drenu T oceniano w 1 badaniu i nie stwierdzono znamiennych różnic pomiędzy grupami jeśli chodzi o ryzyko jakichkolwiek punktów końcowych.
Przedoperacyjne mycie ciała 4% roztworem chlorheksydyny nie zmniejsza ryzyka zakażenia rany operacyjnej w porównaniu ze stosowaniem placebo, zwykłego mydła lub zaniechaniem mycia.
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć