U chorych z nagłym zatrzymaniem krążenia samo uciskanie klatki piersiowej przez przygodnego świadka, w porównaniu z pełną resuscytacją krążeniowo-oddechową, wiązało się z nieznamiennie większym prawdopodobieństwem korzystnego stanu neurologicznego chorego w 30 dni po zatrzymaniu krążenia i jest, według autorów, preferowaną techniką resuscytacji w tej sytuacji klinicznej. Podjęcie jakichkolwiek czynności resuscytacyjnych przez przygodnego świadka w porównaniu z niepodjęciem resuscytacji, zwiększa prawdopodobieństwo korzystnego stanu neurologicznego chorego w 30 dni po zatrzymaniu krążenia.
Spośród chorych z tamponadą serca, u znacznej większości (80–90%) występowały takie objawy jak duszność, tachykardia, zwiększone ciśnienie w żyłach szyjnych i powiększenie sylwetki serca na RTG klatki piersiowej. Tętno dziwaczne >10 mm Hg u chorych z płynem w worku osierdziowym było pomocne w rozpoznawaniu tamponady serca, natomiast wartości <10 mm Hg zmniejszały kilkadziesiąt razy prawdopodobieństwo tamponady serca. Jakość poszczególnych badań była niska, a żaden z ocenianych parametrów nie potwierdza ani nie wyklucza z całkowitą pewnością tamponady serca.
Picie probiotycznego napoju jogurtowego zawierającego określony szczep Lactobacillus casei (Actimel) podczas antybiotykoterapii i przez 7 dni po jej zakończeniu znacznie zmniejszyło, w porównaniu z placebo, ryzyko wystąpienia biegunki związanej ze stosowaniem antybiotyków i biegunki związanej z zakażeniem C. difficile u hospitalizowanych osób w wieku podeszłym.
U mężczyzn z łagodnym rozrostem stercza i objawami pęcherza nadreaktywnego leczenie skojarzone tolterodyną i tamsulozyną, w porównaniu z placebo i z monoterapią każdym z leków, zwiększyło prawdopodobieństwo korzyści klinicznej w ocenie pacjenta. Leczenie skojarzone, w porównaniu z placebo, zmniejszyło nasilenie wszystkich ocenianych objawów i poprawiło jakość życia chorych, natomiast oba leki stosowane w monoterapii miały korzystny wpływ jedynie na niektóre objawy.
U chorych po zawale serca z niemym niedokrwieniem mięśnia sercowego rozpoznanym za pomocą prób obciążeniowych i z jedno- lub dwunaczyniową chorobą wieńcową w koronarografii wykonanie przezskórnej angioplastyki bez wszczepienia stentu, w porównaniu z leczeniem farmakologicznym, zmniejszyło w ciągu 10 lat obserwacji ryzyko wystąpienia poważnych incydentów sercowych, ryzyko zgonu z przyczyn sercowych i ryzyko zawału serca niezakończonego zgonem.
U chorych na astmę przewlekłą lekką, w większości po 15. rż., po uzyskaniu dobrej kontroli choroby dzięki trwającemu 4–6 tygodni leczeniu flutikazonem przyjmowanym wziewnie w dawce 100 µg 2 x dz., kontynuowanie leczenia mniejszą o połowę dawką flutikazonu z jednoczesnym dodaniem długo działającego beta2-mimetyku (salmeterolu) nie zwiększyło ryzyka nieskuteczności leczenia, natomiast odstawienie GKS i kontynuowanie leczenia samym montelukastem wiązało się z częstszą utratą kontroli astmy.
U chorych na astmę przewlekłą lekką doraźne stosowanie beklometazonu i salbutamolu z jednego inhalatora jest skuteczniejsze niż doraźne stosowanie samego salbutamolu oraz podobnie skuteczne jak regularne stosowanie beklometazonu i doraźne salbutamolu, bądź regularne stosowanie beklometazonu i salbutamolu z jednego inhalatora oraz salbutamolu doraźnie, natomiast wiąże się ze znacznie mniejszą całkowitą dawką glikokortykosteroidu wziewnego.
Częściowe wycięcie paznokcia oraz wycięcie macierzy w porównaniu z częściowym wycięciem paznokcia oraz miejscowym zastosowaniem przymoczków z roztworu fenolu u chorych, u których rozpoznano wrastający paznokieć stopy, wiązało się z większym ryzykiem nawrotu choroby, ale nie miało wpływu na ryzyko zakażenia.
Jednorazowe podanie ampicyliny z sulbaktamtem podczas wprowadzania do znieczulenia ogólnego w porównaniu z cefuroksymem u chorych planowo operowanych z powodu kamicy żółciowej sposobem otwartym lub laparoskopowym wiązało się z mniejszym ryzykiem zakażenia rany chirurgicznej.
Współczesne poglądy na temat leczenia zakrzepowego zapalenia żył powierzchownych (ZZŻP) są bardzo rozbieżne.
Zastosowanie gastrografiny w porównaniu z placebo lub standardowym postępowaniem u chorych, u których rozpoznano zrostową niedrożność jelita cienkiego, nie różni się znamiennie pod względem ryzyka konieczności operacji, powikłań i zgonu.
W całej analizowanej populacji chorych na bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych stosowanie glikokortykosteroidów jako leczenia wspomagającego, w porównaniu z placebo, zmniejsza ryzyko zgonu oraz ryzyko ciężkiego uszkodzenia słuchu, natomiast nie zmniejsza ryzyka wczesnych powikłań neurologicznych i nie wpływa na ryzyko skutków niepożądanych. W podgrupie dzieci, zwłaszcza z krajów rozwiniętych, zmniejszone było tylko ryzyko ciężkiego uszkodzenia słuchu, a w grupie dorosłych – ryzyko zgonu i ryzyko wczesnych powikłań neurologicznych.
Oglądanie programu telewizyjnego podczas nakłuwania żyły u dzieci w wieku szkolnym zmniejszyło nasilenie bólu związanego z zabiegiem w porównaniu z pocieszaniem przez matkę lub niestosowaniem żadnej interwencji.
U chorych na sezonowy alergiczny nieżyt nosa immunoterapia alergenowa istotnie zmniejsza nasilenie objawów klinicznych ANN i konieczność stosowania leków przeciwalergicznych. Ryzyko wystąpienia ciężkich działań niepożądanych jest niewielkie, jednak autorzy metaanalizy podkreślają, że dla pełnej oceny bezpieczeństwa interwencji konieczne jest przeprowadzenie dalszych badań z długim okresem obserwacji.
Podawanie heparyny w ciągłym wlewie do cewnika założonego do dużego naczynia żylnego u noworodków było bezpieczne i przedłużyło czas utrzymania drożności cewnika.
Żywienie niemowląt z obciążającym wywiadem rodzinnym w kierunku chorób atopowych (które nie mogą być karmione naturalnie) hydrolizatem kazeiny o znacznym stopniu hydrolizy zmniejszyło, w porównaniu ze stosowaniem standardowego mleka modyfikowanego, ryzyko zachorowania na atopowe zapalenie skóry w ciągu 3 pierwszych lat życia dziecka, ale nie wpłynęło na częstość występowania astmy w 3. roku życia.
U chorych ze stabilną dławicą piersiową przezskórna interwencja wieńcowa w połączeniu z intensywnym leczeniem farmakologicznym i odpowiednimi zmianami stylu życia nie zmniejszyła, w porównaniu z samym leczeniem zachowawczym, ryzyka zgonu oraz zawału serca niezakończonego zgonem w ciągu około 5 lat obserwacji. W krótszej obserwacji (rocznej i 3-letniej) wiązała się z rzadszym występowaniem dolegliwości dławicowych.
Według autorów badania, ze względu na stopniowe zmniejszanie się skuteczności ochronnej jednej dawki szczepionki przeciwko ospie wietrznej, celowe jest podanie dawki przypominającej.
Wczesne rozpoczęcie leczenia prednizonem dzieci z objawami choroby Schönleina i Henocha nie zmniejszyło, w porównaniu z placebo, ryzyka zajęcia nerek, ale przyśpieszyło ustępowanie objawów choroby zarówno ze strony nerek, jak i pozanerkowych.
Podawanie kobietom w ostatnim miesiącu ciąży probiotyków, a następnie ich dzieciom przez 6 miesięcy mieszanki probiotyków i galaktooligosacharydów prebiotycznych zmniejszyło ryzyko wystąpienia wyprysku, zwłaszcza wyprysku atopowego w ciągu 2 lat życia, ale nie wpłynęło na częstość innych chorób alergicznych u dzieci z dodatnim wywiadem rodzinnym w kierunku atopii.
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć