U chorych na ciężką lub bardzo ciężką przewlekłą obturacyjną chorobę płuc przewlekłe stosowanie salmeterolu z flutikazonem, w porównaniu z samym tiotropium, w podobnym stopniu zapobiegało zaostrzeniom oraz miało podobny wpływ na czynność płuc. Leczenie salmeterolem i flutikazonem wiązało się z mniejszym ryzykiem zgonu, lepszą jakością życia, ale z większym ryzykiem poważnych zdarzeń niepożądanych, w tym zapalenia płuc. Interpretację wyników utrudnia duży odsetek chorych, którzy wycofali się z badania.
Nebulizacja z hipertonicznego roztworu soli u dzieci chorych na wirusowe zapalenie oskrzelików była bezpieczna i skracała czas hospitalizacji w porównaniu z nebulizacją z fizjologicznego roztworu soli.
Szczepienie niemowląt w Europie, począwszy od 6.-14. tygodnia życia, doustną szczepionką przeciwko rotawirusom zawierającą atenuowany szczep RIX4414 ludzkiego rotawirusa (Rotarix) - jednocześnie z podaniem innych szczepionek przewidzianych w tym wieku w programie szczepień ochronnych - jest bezpieczne i znacznie zmniejsza ryzyko zachorowania na biegunkę rotawirusową w ciągu pierwszych 2 lat życia dziecka, zwłaszcza biegunkę o cięższym przebiegu lub wymagającą leczenia szpitalnego.
U chorych na przewlekłą stabilną ChSN na podłożu miażdżycy lub obciążonych licznymi czynnikami ryzyka sercowo-naczyniowego, ale bez klinicznie jawnej choroby, łączne stosowanie ASA i klopidogrelu przez 28 miesięcy, w porównaniu z samym ASA, nie wpływa znamiennie na ryzyko zdarzeń sercowo-naczyniowych oraz ryzyko poważnych krwawień, natomiast u chorych z NSTE-ACS zmniejsza ryzyko zdarzeń sercowo-naczyniowych, ale jednocześnie zwiększa ryzyko poważnych krwawień.
U chorych ze świeżym udarem niedokrwiennym mózgu heparyna drobnocząsteczkowa, w porównaniu z heparyną niefrakcjonowaną, skuteczniej zapobiega żylnej chorobie zakrzepowo-zatorowej (zarówno proksymalnej zakrzepicy żył głębokich, jak i zatorowości płucnej), a przy tym nie zwiększa ryzyka udaru krwotocznego, poważnego krwawienia pozaczaszkowego i zgonu.
Deksametazon podany doustnie niemowlętom chorym na zapalenie oskrzelików o umiarkowanym lub ciężkim nasileniu nie zmniejszył, w porównaniu z placebo, nasilenia objawów ani częstości hospitalizacji.
U chorych na raka żołądka bez przerzutów odległych operacja i przedoperacyjna radioterapia lub pooperacyjna chemioradioterapia w porównaniu z samą operacją zmniejsza ryzyko zgonu z jakiejkolwiek przyczyny w ciągu 3 i 5 lat obserwacji. Pooperacyjna chemioradioterapia nie powoduje zwiększenia ryzyka zgonu związanego z leczeniem, mimo dużego ryzyka działań niepożądanych. Radioterapia przedoperacyjna jest bezpieczna i nie zwiększa ryzyka powikłań.
U chorych na padaczkę ogniskową lamotrygina była skuteczniejsza niż karbamazepina pod względem niepowodzenia leczenia i nie mniej skuteczna pod względem osiągnięcia 12-miesięcznej remisji, ale nie pod względem czasu do wystąpienia kolejnego napadu padaczkowego. Według autorów badania lamotrygina może stanowić alternatywę dla dotychczas zalecanego leku pierwszego wyboru – karbamazepiny, natomiast poza szczególnymi przypadkami nie ma powodu do preferowania topiramatu lub gabapentyny jako leku pierwszego wyboru.
U chorych na padaczkę uogólnioną oraz padaczkę nieokreśloną leczenie kwasem walproinowym wiązało się z mniejszym ryzykiem niepowodzenia leczenia w porównaniu z topiramatem, a w porównaniu z lamotryginą – z większym prawdopodobieństwem uzyskania 12-miesięcznej remisji. Zdaniem autorów badania kwas walproinowy powinien pozostać lekiem pierwszego wyboru w leczeniu padaczki uogólnionej i nieokreślonej.
Szczepionka przeciwrotawirusowa zawierająca resegregowane szczepy bydlęco-ludzkie rotawirusów stosowana tuż przed upływem daty ważności u niemowląt, począwszy od 6.-12. tygodnia życia, była bezpieczna i zmniejszała - w porównaniu z placebo - ryzyko biegunki rotawirusowej, zwłaszcza o ciężkim przebiegu.
Przyjmowanie kwasu acetylosalicylowego (ASA) – w porównaniu z placebo albo nieprzyjmowaniem ani ASA, ani placebo – zmniejsza ryzyko zachorowania na raka jelita grubego. Zmniejszenie ryzyka było największe w grupie osób przyjmujących ASA przez >=5 lat i uwidoczniło się po 10 latach obserwacji. W badaniach obserwacyjnych stwierdzono podobną zależność związaną ze stosowaniem ASA lub niesteroidowych leków przeciwzapalnych. Według autorów badania efekty te odnoszą się głównie do dawek >=300 mg/d, a wnioski odnośnie do mniejszych dawek wymagają potwierdzenia w dalszych badaniach.
W ciągu 5 lat od wykonania pomostowanie aortalno-wieńcowe, w porównaniu z przezskórną interwencją wieńcową, wiąże się z podobną przeżywalnością, częstszym uwolnieniem chorego od dławicy piersiowej, rzadszą potrzebą ponownego zabiegu rewaskularyzacyjnego i podobną częstością zawału serca związanego z zabiegiem, ale z częstszym występowaniem udaru mózgu związanego z zabiegiem.
U chorych z depresją oporną na leczenie, definiowaną jako brak odpowiedzi na 2 kolejno zastosowane leki przeciwdepresyjne (w tym fluoksetynę) w czasie obecnego epizodu depresji, terapia skojarzona olanzapiną i fluoksetyną przez 8 tygodni, w porównaniu z monoterapią fluoksetyną i olanzapiną, wiąże się z większą redukcją nasilenia objawów depresyjnych ocenianych w skali MADRS oraz większym prawdopodobieństwem uzyskania odpowiedzi na leczenie lub remisji.
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć