Długotrwałe używanie marihuany wiąże się ze zwiększeniem ryzyka raka płuca.
Ryzyko żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej stwierdzono u ponad połowy chorych hospitalizowanych z przyczyn internistycznych lub chirurgicznych. Tylko około połowa tych chorych była objęta odpowiednią profilaktyką, przy czym odsetek był większy wśród chorych chirurgicznych.
U chorych na przewlekłą chorobę nerek stosowanie klasycznych preparatów witaminy D, w porównaniu z placebo, wiąże się z większym ryzykiem wystąpienia hiperkalcemii i hiperfosfatemii, a stosowanie nowych preparatów witaminy D, w porównaniu z placebo – z większym ryzykiem hiperkalcemii. Stosowanie witaminy D nie wpływa na częstość złamań, zespołów bólowych kości, konieczności wykonania paratyreoidektomii oraz na ryzyko zgonu. Nie stwierdzono znamiennych różnic między chorymi otrzymującymi klasyczne preparaty witaminy D a chorymi otrzymującymi nowe preparaty witaminy D. Wartość stosowania witaminy D u chorych na przewlekłą chorobę nerek pozostaje niepewna.
U chorych w stanie wstrząsu septycznego stosowanie hydrokortyzonu w porównaniu z placebo nie zmniejszyło ryzyka zgonu w ciągu 28 dni obserwacji i nie zwiększyło prawdopodobieństwa opanowania wstrząsu, ale skróciło czas do jego opanowania.
U chorych z ciężką sepsą lub we wstrząsie septycznym ani intensywna insulinoterapia, ani wlew skrobi hydroksyetylowanej nie zmniejszyły ryzyka zgonu, natomiast powodowały istotne skutki niepożądane – badanie VISEP
U dorosłych chorych na pierwotne nadciśnienie tętnicze stosowanie inhibitorów konwertazy angiotensyny w porównaniu z antagonistami receptora angiotensynowego wiąże się z podobną kontrolą ciśnienia tętniczego, podobnym wpływem na profil metaboliczny, czynność i masę lewej komory, ale z większym ryzykiem wystąpienia kaszlu i przerwania leczenia z powodu działań niepożądanych.
Stosowanie statyn przez okres od 1 do 6,1 roku, w porównaniu z placebo lub zwykłą opieką, wiąże się ze zmniejszeniem ryzyka zgonu z jakiejkolwiek przyczyny i z przyczyn sercowo-naczyniowych, ryzyka jakiegokolwiek udaru mózgu i niekrwotocznych incydentów naczyniowomózgowych. Zaobserwowano związek między zmniejszeniem śmiertelności a obniżeniem stężenia cholesterolu LDL.
Leczenie skojarzone oboma lekami nie wpłynęło korzystniej na ryzyko naczyniowe niż sam ramipryl i wiązało się z częstszym występowaniem zdarzeń niepożądanych – upośledzenia czynności nerek, hipotensji, omdleń i biegunki, będących przyczyną przerwania leczenia.
U dzieci chorych na ostre zapalenie ucha środkowego nieleczonych antybiotykiem wiek <2. roku życia oraz obustronne zapalenie zwiększają ryzyko utrzymywania się bólu i(lub) gorączki między 3. a 7. dniem choroby.
Płukanie nosa hipertonicznym roztworem soli, w porównaniu z niestosowaniem żadnej interwencji oraz jako uzupełnienie leczenia lekiem przeciwhistaminowym, zmniejsza nasilenie objawów przewlekłego nieżytu nosa i zatok przynosowych oraz poprawia jakość życia, jest natomiast mniej skuteczne niż glikokortykosteroidy podawane donosowo.
Szczepienie przeciwko WZW typu B zdrowych nastolatków dwoma dawkami szczepionki po 20 µg jest równie immunogenne i bezpieczne jak podanie trzech dawek po 10 µg.
W większości krajów spośród wszystkich nielegalnych substancji psychoaktywnych najczęściej używa się kanabinoli (marihuany). Ich nadużywanie jest powszechne zwłaszcza wśród osób w wieku młodzieńczym i dotyczy około 20% należących do tej grupy wiekowej.
Szczepionka przeciwrotawirusowa zawierająca resegregowane szczepy cielęco-ludzkie rotawirusów podawana w 6.-12. tygodniu życia niemowlętom urodzonym przedwcześnie (głównie po 32. tygodniu wieku płodowego) była bezpieczna i zmniejszała, w porównaniu z placebo, ryzyko hospitalizacji z powodu biegunki rotawirusowej.
Szybkie domięśniowe wstrzyknięcie szczepionki DTaP-Hib wiąże się z mniejszym natężeniem bólu związanego ze szczepieniem niż wykrzyknięcie standardowe (powolne).
U chorych na stabilną umiarkowaną lub ciężką przewlekłą obturacyjną chorobę płuc (POChP), bez zaostrzenia w ciągu ostatniego miesiąca, łączne stosowanie glikokortykosteroidu i długo działającego beta2-mimetyku (LABA; z jednego inhalatora), w porównaniu ze stosowaniem samego LABA, zmniejsza częstość zaostrzeń POChP oraz poprawia jakość życia chorych i czynność płuc, ale zwiększa ryzyko wystąpienia zapalenia płuc i nie wpływa na ryzyko zgonu.
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć