Tak u osób zdrowych, jak i u chorych na różne choroby suplementacja witaminy A, witaminy E lub beta-karotenu zwiększa ryzyko zgonu z jakiejkolwiek przyczyny, a stosowanie witaminy C i selenu nie wpływa na umieralność.
Suplementacja wapnia u osób zdrowych zmniejsza ryzyko złamań potwierdzonych na podstawie badania radiologicznego lub rozpoznania lekarskiego.
DŚ i DUW skuteczniej zmniejszają masę ciała niż DUT.
U chorych na umiarkowaną lub ciężką POChP regularne przyjmowanie salmeterolu z flutikazonem lub samego flutikazonu, lub samego salmeterolu zmniejszyło tempo pogarszania się czynności płuc.
ASA w połączeniu z dipirydamolem ER zapobiegały powtórnemu udarowi mózgu z podobną skutecznością jak klopidogrel.
Telmisartan nie zmniejszył znamiennie ryzyka powtórnego udaru mózgu, poważnych zdarzeń sercowo-naczyniowych i cukrzycy u chorych po przebytym niedokrwiennym udarze mózgu.
Według autorów przeglądu cyklezonid stosowany w dawkach równoważnych jest bezpieczny i równie skuteczny jak beklometazon, budezonid i flutikazon w zakresie poprawy czynności płuc (ocenianej na podstawie PEF i FEV1). Do oceny skuteczności klinicznej leku, zwłaszcza w populacji dziecięcej, konieczne jest przeprowadzenie dalszych badań.
U chorych na astmę przyjmujących przewlekle glikokortykosteroidy wziewne regularne stosowanie długo działających beta2-mimetyków wziewnych (LABA) nie zwiększa ryzyka hospitalizacji i wystąpienia poważnych zdarzeń niepożądanych związanych z astmą. Nie określono wpływu LABA na ryzyko intubacji dotchawiczej i zgonu związanego z astmą, ponieważ te punkty końcowe występowały bardzo rzadko w analizowanych badaniach.
Stosowanie przez 2 lata leczenia metotreksatu (MTX; i w razie obrzęku stawu betametazonu dostawowo) wiązało się, według autorów badania, ze skuteczną kontrolą choroby i niewielkimi zmianami radiologicznymi. Stosowanie MTX i cyklosporyny A (CyA) w porównaniu ze stosowaniem MTX bez CyA wiązało się z uzyskaniem poprawy klinicznej mierzonej niektórymi parametrami (ACR 20, ACR 50) u większego odsetka chorych, ale nie wpływało na prawdopodobieństwo uzyskania remisji i postęp zmian ocenianych radiologicznie.
U chorych na stabilną chorobę wieńcową z dysfunkcją skurczową lewej komory dodanie iwabradyny, w porównaniu z dodaniem placebo, do rutynowo stosowanych leków nie zmniejszyło ryzyka ocenianych zdarzeń sercowo-naczyniowych w całej badanej populacji. W podgrupie chorych ze spoczynkową częstotliwością rytmu serca >=70/min stwierdzono zmniejszenie ryzyka powikłań choroby wieńcowej (hospitalizacji z powodu zawału serca, hospitalizacji z powodu zawału serca i niestabilnej dławicy piersiowej łącznie oraz rewaskularyzacji wieńcowej). Według autorów badania iwabradyna może znaleźć zastosowanie w tej grupie chorych w celu uzyskania korzystnych efektów wieńcowych, ale wymaga to potwierdzenia w kolejnych badaniach klinicznych.
U dorosłych chorych z zaburzeniami depresyjnymi terapia poprzez aktywizację behawioralną, stosowana z lub bez amitryptyliny i z lub bez terapii poznawczej, skuteczniej zmniejsza nasilenie objawów depresyjnych w porównaniu z niepodjęciem psychoterapii i w podobnym stopniu do innych rodzajów psychoterapii.
Stosowanie bupropionu w dawce 300 mg/24 h wraz ze wsparciem behawioralnym u zmotywowanej młodzieży zwiększyło szansę na krótkotrwałe zaprzestanie palenia. Efekt ten był słabszy niż u dorosłych i szybko zanikał po zakończeniu leczenia.
U chorych w stanie krytycznym wymagających leczenia nerkozastępczego wprowadzenie cewnika do dializoterapii do żyły szyjnej, w porównaniu z cewnikowaniem żyły udowej, nie zmniejsza ryzyka kolonizacji bakteryjnej cewnika (z wyjątkiem chorych z BMI >28,4 kg/m2) i wystąpienia bakteriemii, oraz wiąże się z większym ryzykiem powstania krwiaka.
Według autorów metaanalizy, dostępne dane nie pozwalają określić, który sposób leczenia pierwotnego odpływu pęcherzowo-moczowodowego u dzieci jest najlepszy.
Stosowanie neuroleptyków – tak atypowych, jak i klasycznych – u osób w wieku >=66 lat z otępieniem wiąże się ze zwiększeniem ryzyka zgonu lub innych poważnych zdarzeń niepożądanych wymagających leczenia szpitalnego w ciągu 30 dni od podjęcia decyzji o rozpoczęciu leczenia neuroleptykiem.
Badania z użyciem bardziej swoistych narzędzi do oceny czynności poznawczych nie wykazały skuteczności piracetamu w leczeniu otępienia lub upośledzenia czynności poznawczych innego rodzaju, chociaż w skali GIC stwierdzono zwiększenie prawdopodobieństwa poprawy.
U młodych kobiet, niezakażonych HPV-16 lub HPV-18, domięśniowe podanie 3 dawek dwuwalentnej szczepionki przeciwko HPV, zawierającej wirusopodobne cząsteczki HPV (typów 16 i 18) z systemem adiuwantowym, zmniejszyło – w porównaniu z placebo – ryzyko wystąpienia w ciągu 15 miesięcy śródnabłonkowej neoplazji szyjki macicy co najmniej średniego stopnia (CIN2, CIN3), związanej z zakażeniem HPV-16 lub HPV-18. Według autorów badania w tej grupie kobiet oceniane szczepienie może zmniejszyć ryzyko zachorowania na raka szyjki macicy.
U chorych poddawanych artroskopii stawu kolanowego profilaktyczne stosowanie nadroparyny przez 7 dni po zabiegu, w porównaniu ze stosowaniem pończoch uciskowych, wiązało się z mniejszym ryzykiem objawowej dystalnej ZŻG w okresie do 3 miesięcy od zabiegu i nie wiązało się ze zwiększeniem ryzyka krwawienia.
Wzbogacenie hydrolizatu serwatkowego o znacznym stopniu hydrolizy w mieszaninę oligosacharydów prebiotycznych (GOS/FOS) zmniejszyło częstość występowania chorób infekcyjnych, zwłaszcza nawracających zakażeń górnych dróg oddechowych, w pierwszych 6 miesiącach życia u niemowląt z grupy zwiększonego ryzyka alergii.
Metoprolol w postaci preparatu o przedłużonym uwalnianiu stosowany w okresie okołooperacyjnym i przez 30 dni po operacji u chorych poddawanych operacjom niekardiochirurgicznym zwiększa umieralność ogólną, chociaż zmniejsza łączne ryzyko zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych, zawału serca niezakończonego zgonem lub zatrzymania krążenia niezakończonego zgonem.
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć