medycyna praktyczna dla lekarzy
medycyna praktyczna dla lekarzy
Zastosowanie acetaminofenu z ibuprofenem u chorych poddawanych operacjom naprawczym przepukliny pachwinowej, niewielkich przepuklin w bliźnie lub laparoskopowej cholecystektomii (w trybie jednodniowym), w porównaniu z użyciem acetaminofenu z kofeiną i kodeiną wiąże się z mniejszym średnim nasileniem pooperacyjnych dolegliwości bólowych, mniejszym ryzykiem działań niepożądanych i większym zadowoleniem chorych.
U chorych na ZZSK stosowanie adalimumabu wiązało się ze zmniejszeniem natężenia bólu, zmęczenia i sztywności oraz z poprawą mierzonych aspektów jakości życia związanych z bólem i zmęczeniem.
Rutynowe stosowanie zgłębnika nosowo-jelitowego lub nosowo-żołądkowego po wycięciu żołądka w porównaniu z zaniechaniem rutynowego stosowania zgłębnika nie wiąże się z korzyścią wyrażoną zmniejszeniem ryzyka powikłań i zgonu oraz ze skróceniem czasu pobytu w szpitalu.
Zastosowanie alteplazy w ciągu 3–4,5 h od wystąpienia udaru niedokrwiennego mózgu poprawia rokowanie poprzez zwiększenie prawdopodobieństwa uzyskania korzystnego stopnia sprawności chorego, przy zwiększonym ryzyku krwotoku śródczaszkowego.
U chorych z marskością wątroby po przebytym epizodzie krwawienia z żylaków przełyku leczenie skojarzone, tj. endoskopowa obliteracja lub podwiązanie żylaków w połączeniu ze stosowaniem beta-blokera, skuteczniej niż każda z tych metod samodzielnie zmniejsza ryzyko jakiegokolwiek krwawienia do górnego odcinka przewodu pokarmowego oraz nawrotu krwawienia z żylaków przełyku, ale nie wpływa istotnie na ryzyko zgonu.
HDCz i PUP skutecznie zmniejszają ryzyko wystąpienia ZŻG u chorych poddawanych zabiegom neurochirurgicznym. Pomimo ograniczonych danych autorzy przeglądu sugerują, że stosowanie samego PUP jest skuteczne, a połączenie metody mechanicznej i farmakologicznej może być korzystniejsze u niektórych chorych, np. operowanych z powodu nowotworu mózgu.
Riwaroksaban skuteczniej niż enoksaparyna zapobiegał powikłaniom zakrzepowo-zatorowym u chorych po całkowitej aloplastyce stawu kolanowego, przy podobnej częstości powikłań krwotocznych. Efekt ten zależał głównie od zmniejszenia częstości bezobjawowej ZŻG wykrytej podczas obligatoryjnej flebografii.
U chorych w ciężkim stanie klinicznym z ostrą niewydolnością nerek intensywna strategia leczenia nerkozastępczego, w porównaniu ze strategią mniej intensywną wiązała się z podobnym ryzykiem zgonu w ciągu 60 dni i z podobnym odsetkiem chorych, u których powróciła czynność nerek, przy większym ryzyku hipotensji, hipokaliemii i hipofosfatemii.
U kobiet z cukrzycą ciążową między 20. a 33. tygodniem ciąży stosowanie metforminy (samej, a w razie nieosiągnięcia docelowej glikemii w połączeniu z insuliną), w porównaniu z samą insulinoterapią, nie zwiększa ryzyka powikłań u noworodka analizowanych łącznie i jest preferowane przez kobiety. Zdaniem autorów badania leczenie cukrzycy ciążowej metforminą jest skuteczne i bezpieczne.
Przedłużona (śr. 34 dni) profilaktyka ŻChZZ za pomocą riwaroksabanu była skuteczniejsza niż krótkoterminowe (śr. 12 dni) podawanie eno ksaparyny chorym po całkowitej aloplastyce stawu biodrowego przy podobnej częstości powikłań krwotocznych. Efekt ten zależał głównie od zmniejszenia częstości bezobjawowej ZŻG wykrytej podczas obligatoryjnej flebografii.
Surfaktant podany dotchawiczo noworodkom z zespołem aspiracji smółki zmniejsza, w porównaniu z placebo, ryzyko ciężkiej niewydolności oddechowej wymagającej zastosowania pozaustrojowego natlenowania przezbłonowego i skraca czas hospitalizacji. Według autorów metaanalizy, wyciągnięcie dokładniejszych wniosków wymaga przeprowadzenia badań porównujących skuteczność surfaktantu z innymi metodami leczenia stosowanymi w zespole aspiracji smółki.
U chorych na astmę lekką lub umiarkowaną dodanie do glikokortykosteroidu wziewnego (GKSw) montelukastu, w porównaniu z dodaniem placebo lub niestosowaniem dodatkowego leku/placebo, poprawia kontrolę objawów choroby i nie zwiększa ryzyka objawów niepożądanych. Dodanie do GKSw montelukastu, w porównaniu z dodaniem salmeterolu w krótszym okresie obserwacji (12 tygodni), wiąże się z częstszym występowaniem zaostrzeń i nie zwiększa ryzyka objawów niepożądanych, a w dłuższym okresie obserwacji (48 tygodni) podobnie wpływa na ryzyko zaostrzeń i wiąże się z mniejszym ryzykiem objawów niepożądanych.
Karmienie piersią (wyłączne i co najmniej do 6. mż.) sprzyja lepszemu rozwojowi intelektualnemu dzieci rozpoczynających naukę szkolną.
Wzbogacenie w oligosacharydy prebiotyczne hydrolizatu serwatkowego o znacznym stopniu hydrolizy zmniejszyło częstość występowania atopowego zapalenia skóry, epizodów świszczącego oddechu i pokrzywki alergicznej oraz chorób infekcyjnych w ciągu pierwszych 2 lat życia u dzieci z grupy zwiększonego ryzyka rozwoju chorób alergicznych.
Żywienie noworodków urodzonych przedwcześnie mlekiem wzbogaconym w długołańcuchowe, wielonienasycone kwasy tłuszczowe (LCPUFA), w porównaniu z żywieniem standardowym mlekiem dla wcześniaków, nie zmienia ryzyka występowania chorób związanych z wcześniactwem i nie wpływa na rozwój umysłowy i psychoruchowy dzieci.
U chorych na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc (POChP) w stadium II–IV (wg GOLD), spośród których blisko 2/3 otrzymywało przewlekle glikokortykosteroidy i długo działające beta2-mimetyki wziewne, przewlekłe stosowanie tiotropium, w porównaniu z placebo, nie miało istotnego wpływu na tempo rocznego spadku średniej wartości FEV1, wiązało się natomiast z poprawą czynności płuc, poprawą jakości życia oraz wydłużeniem czasu do pierwszego zaostrzenia i zmniejszeniem częstości zaostrzeń POChP. Ryzyko poważnych zdarzeń niepożądanych zakończonych zgonem było mniejsze u chorych otrzymujących tiotropium.
U gorączkujących dzieci w wieku od 6 miesięcy do 6 lat paracetamol i ibuprofen podane łącznie obniżały gorączkę skuteczniej niż sam paracetamol i podobnie skutecznie jak sam ibuprofen. Autorzy badania zalecają, by gorączkującym dzieciom w pierwszej kolejności podawać ibuprofen.
Riwaroksaban skuteczniej niż enoksaparyna zapobiegał ŻChZZ u chorych poddawanych planowej całkowitej aloplastyce stawu biodrowego, przy podobnej częstości powikłań krwotocznych.
Sześciotygodniowe leczenie budezonidem podawanym donosowo zmniejszyło objawy zespołu obturacyjnego bezdechu występującego podczas snu u dzieci oraz wielkość migdałka podniebiennego, a efekty leczenia utrzymywały się 8 tygodni po jego zakończeniu.
U dzieci chorych na ostre zapalenie ucha środkowego, u których zdecydowano się odsunąć decyzję o włączeniu antybiotyku o 3 dni zależnie od zmiany stanu klinicznego dziecka (strategia "czujnego wyczekiwania"), niewystawienie recepty na antybiotyk podczas pierwszej wizyty lekarskiej zmniejszyło odsetek dzieci, które otrzymały antybiotyk, w porównaniu z dziećmi, których rodzice od razu otrzymywali receptę.
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć
