U dzieci chorych na padaczkę niepoddającą się leczeniu wprowadzenie, obok dotychczasowego leczenia przeciwpadaczkowego, diety ketogennej zmniejszyło liczbę napadów.
U chorych na schizofrenię lub zaburzenie schizoafektywne, przyjmujących LPP I lub LPP II, podawanie witaminy B6 w porównaniu z placebo powoduje klinicznie istotne zmniejszenie nasilenia zaburzeń ruchowych.
U chorych cierpiących na ostre zaburzenia psychiczne leczenie na oddziale dziennym w porównaniu z całodobową hospitalizacją na oddziale stacjonarnym zapewnia zbliżone rezultaty pod względem redukcji objawów psychopatologicznych, podobną satysfakcję z terapii i porównywalną jakość życia, a także korzystniej wpływa na społeczne funkcjonowanie chorego.
U chorych na WZJG z lekkim lub średnio ciężkim rzutem choroby przezskórna terapia nikotynowa, w porównaniu z placebo, częściej indukuje remisję ocenianą klinicznie lub endoskopowo, a w porównaniu z leczeniem standardowym jej efekt jest podobny.
U chorych na chorobę zwyrodnieniową stawu kolanowego regularnie wykonywane i nadzorowane przez fachowy personel ćwiczenia fizyczne zmniejszają przynajmniej czasowo natężenie bólu i ograniczenie czynności stawu kolanowego. Długoterminowe efekty takiego postępowania nie były przedmiotem tej analizy.
U chorych z BD typu I lub II, spełniających kryteria rozpoznania dużej depresji, podawanie paroksetyny lub bupropionu jako leku dodatkowego do leków normotymicznych nie zwiększa skuteczności leczenia, w tym dłuższymi okresami wyrównanego nastroju.
Prowadzona przez około 10 lat u chorych ze świeżo rozpoznaną cukrzycą typu 2 intensywna kontrola glikemii rozpoczynana pochodną sulfonylomocznika, insuliną lub metforminą (u osób z masą ciała >120% masy idealnej), w porównaniu ze standardową kontrolą glikemii rozpoczynaną samą dietą, wiąże się ze zmniejszeniem ryzyka zgonu oraz powikłań mikro- i makroangiopatycznych w obserwacji trwającej około 10 lat po zakończeniu badania z randomizacją.
U chorych na chorobę zwyrodnieniową stawu biodrowego ćwiczenia fizyczne, zwłaszcza wzmacniające siłę mięśniową, zmniejszają natężenie bólu.
Prowadzona przez około 9 lat u chorych ze świeżo rozpoznaną cukrzycą i nadciśnieniem tętniczym intensywna kontrola ciśnienia tętniczego, w porównaniu z mniej intensywną kontrolą, nie zmniejsza ryzyka zgonu oraz powikłań mikro- i makroangiopatycznych w okresie około 10-letniej obserwacji po zakończeniu badania z randomizacją (w tym czasie nie było różnicy między grupami pod względem wartości ciśnienia tętniczego), z wyjątkiem zmniejszenia ryzyka choroby tętnic obwodowych.
U chorych z podejrzeniem ZŻG kończyn dolnych ultrasonograficzny test uciskowy 2-punktowy połączony w razie ujemnego wyniku z oznaczeniem dimeru D we krwi był równie skuteczny w rozpoznawaniu choroby jak USG z kolorowym doplerem układu żylnego całej kończyny dolnej.
U dzieci z przerostem migdałków podawanie glikokortykosteroidów donosowo łagodzi objawy niedrożności nosa i zmniejsza wielkość migdałków. Autorzy przeglądu podkreślają jednak, że w celu ustalenia jednoznacznych zaleceń należy przeprowadzić dalsze badania.
U chorych nietolerujących inhibitorów konwertazy angiotensyny, obciążonych dużym ryzykiem zdarzeń sercowo-naczyniowych bez niewydolności serca, dodanie do rutynowo stosowanych leków telmisartanu, w porównaniu z dodaniem placebo, nie zmniejszyło ryzyka analizowanych łącznie zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych, zawału serca, udaru mózgu lub hospitalizacji z powodu niewydolności serca oraz zmniejszyło (na granicy istotności statystycznej) ryzyko analizowanych łącznie zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych, zawału serca lub udaru mózgu oraz ryzyko hospitalizacji z przyczyn sercowo-naczyniowych w blisko 5-letnim okresie obserwacji.
Zastosowanie czopka z NLPZ przed rozpoczęciem ECPW w porównaniu z placebo wiąże się ze zmniejszeniem ryzyka wystąpienia zapalenia trzustki po tym badaniu.
Podanie szczepionki przeciwko ospie wietrznej dzieciom, które miały w domu kontakt z chorym na ospę wietrzną, jest bezpieczne i zmniejsza liczbę przypadków zachorowania na ospę, zwłaszcza o umiarkowanym i ciężkim przebiegu.
Leczenie sekwencyjne skuteczniej niż leczenie standardowe zmniejsza ryzyko niepowodzenia leczenia eradykacyjnego zakażenia H. pylori u chorych wcześniej nieleczonych.
Podawanie probiotyków kobietom w ostatnim miesiącu ciąży, a następnie podawanie synbiotyków niemowlętom przez 6 miesięcy było dobrze tolerowane i zmniejszyło ryzyko zachorowania na zapalenie układu oddechowego w ciągu pierwszych 2 lat życia dzieci z dodatnim wywiadem rodzinnym w kierunku chorób alergicznych.
U kobiet w wieku 60–85 lat tibolon, w porównaniu z placebo, zmniejszył częstość złamań kości oraz ryzyko wystąpienia inwazyjnego raka piersi i raka okrężnicy, ale zwiększył ryzyko udaru mózgu i ginekologicznych objawów niepożądanych.
Przyjęcie pojedynczej dawki sumatryptanu z naproksenem w ciągu godziny od wystąpienia migrenowego bólu głowy o małym natężeniu, w porównaniu z placebo skuteczniej zapobiegało typowym i nietypowym dolegliwościom związanym z migreną i nie powodowało poważnych skutków niepożądanych.
Naprawa przepukliny w bliźnie po laparotomii sposobem otwartym z użyciem siatki w porównaniu z operacją bez użycia siatki wiąże się z mniejszym ryzykiem nawrotu, ale większym ryzykiem zakażenia miejsca opracowanego.
U ciężko chorych dorosłych przebywających na OIT ścisła kontrola glikemii, w porównaniu ze zwykłą kontrolą glikemii, zwiększa ryzyko hipoglikemii, nie wpływa znamiennie na ryzyko zgonu i ryzyko konieczności dializoterapii, ale zmniejsza ryzyko sepsy (efekt stwierdzony tylko u chorych na pooperacyjnym OIT).
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć