Zmniejszenie aktywności RAS poprzez stosowanie ACEI/ARB u chorych z PChN, w porównaniu z podawaniem placebo, zmniejsza ryzyko zdarzeń sercowo-naczyniowych, zawału serca i niewydolności serca u wszystkich analizowanych chorych łącznie, a także ryzyko niewydolności serca i zdarzeń sercowo-naczyniowych u chorych z nefropatią cukrzycową (zmniejszenie ryzyka zawału serca na granicy znamienności).
Dołączenie leku hipotensyjnego z innej grupy w małej dawce wiąże się z 5-krotnie większym efektem hipotensyjnym niż podwojenie dawki jednego leku przeciwnadciśnieniowego w monoterapii.
U dorosłych chorych z przewlekłą niewydolnością serca stosowanie β-blokerów wiąże się ze zmniejszeniem ryzyka zgonu z jakiejkolwiek przyczyny, przy czym efekt ten jest związany ze zwolnieniem rytmu serca, a nie z dawką leku.
Po uwzględnieniu w analizie zmian stężenia LDL-C wzrost stężenia HDL-C nie wiąże się ze znamiennym zmniejszeniem ryzyka zgonu z jakiejkolwiek przyczyny, zgonu z przyczyn wieńcowych oraz wystąpienia zdarzeń wieńcowych.
PSU zakładane na całe kończyny dolne nie zmniejszają ryzyka ZŻG u chorych ze świeżym udarem mózgu, natomiast powodują istotne powikłania skórne.
Mała wydajność i krótki czas trwania snu w ciągu 2 tygodni poprzedzających ekspozycję na rynowirusa wiązały się ze zwiększonym ryzykiem ostrego nieżytu górnych dróg oddechowych.
U chorych na cukrzycę typu 2 i stabilną chorobę wieńcową niezwłoczna rewaskularyzacja, w porównaniu z leczeniem zachowawczym, oraz leczenie zmniejszające insulinooporność, w porównaniu z leczeniem zwiększającym stężenie insuliny we krwi, wiązały się z podobnym ryzykiem zgonu i poważnych zdarzeń sercowo-naczyniowych.
Podanie młodym kobietom 3 dawek dwuwalentnej szczepionki przeciwko HPV (typów 16 i 18) z systemem adiuwantowym AS04 było bezpieczne i zmniejszyło – w porównaniu z placebo – ryzyko wystąpienia w ciągu średnio 3 lat śródnabłonkowej neoplazji szyjki macicy co najmniej średniego stopnia (CIN2+), w tym związanej z HPV-16 i/lub HPV-18 oraz innych onkogennych typów. Skuteczność ochronna była bardzo duża u kobiet, które nie przeszły zakażenia HPV przed szczepieniem, a ogólny efekt ochronny był istotny w grupach kwalifikujących się do programu szczepień powszechnych i wyrównawczych.
Stosowanie kwasu acetylosalicylowego (ASA) w prewencji pierwotnej zmniejsza ryzyko poważnych zdarzeń naczyniowych. Efekt ten jest mniejszy (o rząd wielkości) niż w przypadku prewencji wtórnej i, według autorów, bilans korzystnych efektów i zwiększonego ryzyka poważnych krwawień nie przemawia jednoznacznie za stosowaniem ASA w prewencji pierwotnej.
Skuteczność leku hipotensyjnego (diuretyku tiazydowego, inhibitora konwertazy angiotensyny, blokera receptora angiotensynowego lub blokera kanału wapniowego) w prewencji zdarzeń wieńcowych i udaru mózgu zależy głównie od stopnia obniżenia ciśnienia tętniczego. Wyjątki to dodatkowa korzyść (zmniejszenie ryzyka zdarzeń wieńcowych) ze stosowania β-blokera u chorych po zawale serca przebytym w ciągu ostatnich 4 miesięcy oraz związane ze stosowaniem blokera kanału wapniowego niewielkie dodatkowe zmniejszenie ryzyka udaru mózgu i mniejsza redukcja ryzyka wystąpienia niewydolności serca. Względne zmniejszenie ryzyka zdarzenia wieńcowego i ryzyka udaru mózgu jest podobne niezależnie od wyjściowej wartości ciśnienia tętniczego oraz występowania choroby sercowo-naczyniowej w wywiadzie. Stosowanie kilku leków hipotensyjnych w mniejszych dawkach jest skuteczniejsze niż stosowanie jednego leku w dużej dawce.
Według autorów przeglądu dostępne dane są niewystarczające do sformułowania jednoznacznych wniosków, ale raczej nie ma podstaw do stwierdzenia, że stosowanie u niemowląt smoczka "uspokajacza" wpływa na karmienie piersią.
Profilaktyczne stosowanie topiramatu w dawce 100 mg/dobę (ale nie w dawce 50 mg/dobę) jest bezpieczne i skutecznie zapobiega napadom migrenowym u dzieci w wieku 12–17 lat.
U chorych na miejscowo zaawansowany GIST zastosowanie imatynibu po doszczętnej operacji w porównaniu z placebo wiązało się z wydłużeniem mediany czasu przeżycia bez nawrotu choroby.
Smektyn dwuoktanościenny podawany doustnie, równolegle ze standardowym postępowaniem (nawadnianiem doustnym), dzieciom chorym na ostrą biegunkę o umiarkowanym nasileniu, zmniejszył, w porównaniu z samym nawadnianiem doustnym, objętość biegunkowych stolców i skrócił czas trwania choroby.
Zwiększona dawka tiomersalu zawartego w szczepionkach podawanych dzieciom w pierwszych miesiącach życia może nieznacznie wpłynąć na sprawność manualną dominującej ręki u dziewczynek, jednak – co podkreślają autorzy badania – różnica ta jest niewielka i nie wiadomo, czy ma znaczenie kliniczne. Nie wykazano związku między dawką tiomersalu a występowaniem autyzmu, tików i innych zaburzeń rozwoju neuropsychologicznego.
Przedstawiona metaanaliza przypomina lekarzowi praktykującemu psychiatrię o jeszcze jednym, mniej popularnym leku o podwójnym mechanizmie działania i wskazuje, że może on stanowić bezpieczną i skuteczną opcję terapeutyczną u chorych z zaburzeniami depresyjnymi.
Dotychczas zgromadzone dane wskazują, że LTPP jest efektywną metodą terapii osób z różnymi, w tym złożonymi, zaburzeniami psychicznymi. Konieczne są dalsze badania nad skutecznością tej formy psychoterapii w leczeniu cierpiących na swoiste zaburzenia psychiczne.
U noworodków z bardzo małą urodzeniową masą ciała wczesna (od 1. do 7. doby życia) insulinoterapia, w porównaniu z opieką standardową, zmniejszyła ryzyko hiperglikemii, ale zwiększyła nieco ryzyko hipoglikemii i nie wpłynęła w sposób istotny na oceniane parametry kliniczne.
U chorych na nowotwór złośliwy stosowanie rekombinowanych leków pobudzających erytropoezę zwiększa ryzyko zgonu w okresie leczenia oraz w całym okresie obserwacji.
Analiza uzyskanych danych wykazała, że u pacjentów, którzy przyjęli 1 opakowanie tabletek litu wskaźnik rozwoju otępienia wzrasta.
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć