U dorosłych z ABI =<0,95 bez klinicznie jawnej choroby sercowo-naczyniowej przyjmowanie ASA nie zmniejszyło ryzyka wystąpienia zdarzeń wieńcowych, udaru mózgu, zgonu z jakiejkolwiek przyczyny lub konieczności rewaskularyzacji tętnic wieńcowych bądź obwodowych.
POChP stanowi duże obciążenie dla chorych, jak i dla systemu opieki zdrowotnej. Program leczenia choroby przewlekłej można ogólnie zdefiniować jako działania mające na celu poprawę stanu zdrowia i redukcję kosztów opieki zdrowotnej.
Rehabilitacja kardiologiczna stanowi istotny element leczenia chorych po zawale serca lub po zabiegu rewaskularyzacji wieńcowej. Przyczynia się do zmniejszenia śmiertelności i chorobowości w tej grupie chorych.
Stosowanie leków przeciwgorączkowych w maksymalnych dawkach nie zapobiegało powtórnemu napadowi drgawek gorączkowych u dzieci.
U chorych na guza neuroenokrynnego środkowej części prajelita (midgut) z przerzutami odległymi lub miejscowo nieoperacyjnego, nieleczonych wcześniej systemowo, zastosowanie oktreotydu o przedłużonym działaniu w porównaniu z placebo wiązało się z wydłużeniem mediany czasu przeżycia bez progresji.
U chorych na IBS stosowanie psyllium, w porównaniu z placebo, częściej powodowało ustąpienie dolegliwości na >=2 tygodnie w miesiącu.
Stosowanie smoczka od 15. dnia życia dziecka nie zmniejszyło odsetka dzieci karmionych piersią (wyłącznie lub częściowo), ani nie skróciło czasu trwania karmienia piersią. Według autorów badania, wynik ten oraz stwierdzony wcześniej korzystny wpływ smoczka na zmniejszenie ryzyka SIDS upoważniają do zalecenia stosowana smoczka u niemowląt.
Suplementacja wit. D w dawce 700–1000 IU/d lub aktywnych postaci wit. D zmniejsza ryzyko upadków u osób w wieku >=65 lat.
Nebulizacja hipertonicznego roztworu soli z racemiczną epinefryną stosowana u niemowląt chorych na ostre wirusowe zapalenie oskrzelików nie poprawiła stanu klinicznego w porównaniu z nebulizacją izotonicznego roztworu soli z racemiczną epinefryną.
Zwiększone stężenie CRP w surowicy wiąże się z większym ryzykiem choroby wieńcowej, udaru niedokrwiennego mózgu oraz zgonu z przyczyn naczyniowych i z przyczyn innych niż naczyniowe.
Prednizolon podawany doustnie przez 5 dni dzieciom w wieku przedszkolnym podczas epizodu świszczącego oddechu (o łagodnym lub umiarkowanym nasileniu) w przebiegu infekcyjnego zapalenia górnych dróg oddechowych nie zmniejszył (w porównaniu z placebo) nasilenia objawów i nie wpłynął na czas hospitalizacji.
Według autorów przeglądu STE, w porównaniu z PTE, wydaje się skuteczniejsza w eradykacji zakażenia Hp, aczkolwiek wobec stosunkowo niskiej jakości dotychczas przeprowadzonych badań konieczne są dalsze badania, zanim uzna się STE za metodę z wyboru.
Podawanie Lactobacillus GG równocześnie z trójlekowym schematem leczenia u dzieci nie zmieniło szansy na eradykację H. pylori i nie wpłynęło na częstość występowania działań niepożądanych ze strony przewodu pokarmowego.
U chorych na ŻChZZ dabigatran był nie mniej skuteczny niż warfaryna w przewlekłym leczeniu przeciwkrzepliwym i rzadziej powodował krwawienia.
Podawanie kefiru dzieciom leczonym antybiotykiem nie zapobiegło (w porównaniu z placebo) biegunce związanej z antybiotykoterapią.
W tym przeglądzie systematycznym z metaanalizą, uwzględniającym zarówno RCT, jak i badania eksperymentalne bez randomizacji i badania obserwacyjne, autorzy zadali pytanie, czy u chorych na nadciśnienie tętnicze stosowanie preparatów złożonych zawierających 2 leki przeciwnadciśnieniowe jest bezpieczne i skuteczniejsze w obniżaniu ciśnienia tętniczego oraz czy poprawia przestrzeganie przyjmowania leku przez pacjenta, w porównaniu z lekami (tymi samymi lub z tej samej grupy) stosowanymi w takich samych (lub równoważnych) dawkach w osobnych tabletkach.
Profilaktyczne stosowanie przez 12 miesięcy kotrimoksazolu (sulfametoksazolu z trimetoprimem) u dzieci po co najmniej jednym epizodzie objawowego zakażenia układu moczowego zmniejszyło, w porównaniu z placebo, ryzyko powtórnego zakażenia.
W tym przeglądzie sytematycznym zadano pytanie, jakie są korzyści i działania niepożądane związane z zastosowaniem ACEI i ARB (pojedynczo lub w skojarzeniu) u chorych na stabilną chorobę niedokrwienną serca bez niewydolności serca lub z LVEF >40%, otrzymujących standardowe leczenie.
Leczenie napromienianiem zmniejsza ryzyko wznowy miejscowej po doszczętnym lub niedoszczętnym wycięciu DCIS niezależnie od wielkości guza, obecności martwicy typu comedo, wieku chorej oraz doszczętności zabiegu.
Według autorów u chorych kwalifikowanych do operacji sposobem Nissena metodą z wyboru powinna być metoda laparoskopowa.
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć