U chorych z dyslipidemią fibraty, w porównaniu z placebo, poprawiają profil lipidowy (zmniejszają stężenia cholesterolu całkowitego i triglicerydów oraz zwiększają stężenie cholesterolu HDL; wpływ na stężenie cholesterolu LDL jest mniej stały) i zmniejszają ryzyko zawału serca niezakończonego zgonem, ale nie wpływają na umieralność ogólną.
Diklofenak jest skuteczny (podobnie jak paracetamol) w krótkotrwałym leczeniu ostrego bólu u dzieci do 18. roku życia.
Według autorów przeglądu sekwencyjna terapia, w porównaniu z potrójną terapią, wydaje się skuteczniejsza w eradykacji zakażenia Helicobacter pylori. Ponieważ jakość dotychczas przeprowadzonych badań jest stosunkowo niska, zanim terapia sekwencyjna zostanie uznana za metodę z wyboru, konieczne jest przeprowadzenie dalszych badań.
Prawie u wszystkich dzieci, u których glikokortykosteroidy wziewne stosowane w małej dawce nie zapewniły wystarczającej kontroli astmy, obserwowano różnice w odpowiedzi na zastosowane metody intensyfikacji leczenia.
U chorych z IGT i rozpoznaną ChSN lub czynnikami ryzyka sercowo-naczyniowego, uczestniczących w programie modyfikacji stylu życia w celu zmniejszenia ryzyka rozwoju cukrzycy, stosowanie walsartanu w porównaniu z placebo wiązało się z mniejszym ryzykiem rozwoju cukrzycy i częstszym występowaniem objawów niepożądanych związanych z hipotensją.
U dzieci chorych na astmę przewlekłą lekką lub umiarkowaną glikokortykosteroidy wziewne zapewniają lepszą kontrolę astmy i skuteczniej zapobiegają występowaniu zaostrzeń niż montelukast stosowany doustnie.
U chorych na cukrzycę typu 2 obciążonych zwiększonym ryzykiem sercowo-naczyniowym dodanie fenofibratu do simwastatyny, w porównaniu z monoterapią simwastatyną, nie zmniejszyło ryzyka zgonu ani ryzyka poważnych zdarzeń sercowo-naczyniowych.
Pimekrolimus stosowany miejscowo na skórę twarzy u dzieci chorych na atopowe zapalenie skóry, które źle tolerują leczenie glikokortykosteroidami miejscowymi lub są od nich zależne, jest bezpieczny i zwiększa, w porównaniu z placebo, szansę na ustąpienie objawów choroby.
U chorych na cukrzycę typu 2 obciążonych zwiększonym ryzykiem sercowo-naczyniowym intensywna kontrola ciśnienia tętniczego (docelowe ciśnienie skurczowe <120 mm Hg), w porównaniu z kontrolą standardową (<140 mm Hg), zmniejszyła ryzyko udaru mózgu, nie wpłynęła istotnie na ryzyko innych zdarzeń sercowo-naczyniowych i wiązała się z częstszym występowaniem poważnych objawów niepożądanych.
Podawanie zdrowym dzieciom uczęszczającym do żłobka lub przedszkola produktu mlecznego z dodatkiem Lactobacillus GG w dawce 109 CFU przez 3 miesiące w okresie jesienno-zimowym zmniejszyło (w porównaniu z placebo) ryzyko zachorowania na infekcyjne zapalenie górnych dróg oddechowych, ale nie wpłynęło na ryzyko biegunki infekcyjnej.
U chorych na objawowego szpiczaka plazmocytowego zastosowanie lenalidomidu i deksametazonu w małej dawce w porównaniu z deksametazonem w dużej dawce wiązało się z większym prawdopodobieństwem przeżycia, mniejszym prawdopodobieństwem powikłań niehematologicznych oraz zmniejszeniem odsetka odpowiedzi na leczenie.
Fingolimod jest nowym doustnym lekiem immunomodulującym, modulującym receptor 1-fosforanu sfingozyny typu 1 (S1PR1). Powstrzymuje wychodzenie limfocytów z węzłów chłonnych, co zmniejsza liczbę autoagresywnych limfocytów w ośrodkowym układzie nerwowym i hamuje rozwój zmian zapalnych.
Używanie kasku ochronnego zmniejsza ryzyko urazu głowy narciarza lub snowboardzisty.
Dwuetapowe leczenie guzów zamykających światło lewej połowy okrężnicy obejmujące doraźne endoskopowe założenie stentu i odroczoną operację laparoskopową wiązało się mniejszym prawdopodobieństwem konieczności reoperacji oraz wyłonienia definitywnego odbytu sztucznego w porównaniu z doraźnym leczeniem sposobem otwartym.
U osób z radikulopatią szyjną noszenie półsztywnego kołnierza szyjnego i zalecenie odpoczynku w miarę możliwości albo fizjoterapia z samodzielnymi ćwiczeniami w domu wiązały się ze zmniejszeniem natężenia bólu ramienia i szyi.
W leczeniu stwardnienia rozsianego (SR) stosuje się leki immunomodulujące i immunosupresyjne. Skuteczność tych leków jest jednak często ograniczona, a ich stosowanie wiąże się z licznymi działaniami niepożądanymi.
U chorych na półpasiec (czas trwania osutki =<7 dni) dodanie do standardowego doustnego leczenia przeciwwirusowego i przeciwbólowego wstrzyknięć 0,25% bupiwakainy i 40 mg metyloprednizolonu w okolicy przykręgosłupowej zajętego dermatomu zmniejszyło częstość występowania neuralgii popółpaścowej po 1 i 12 miesiącach od zachorowania na półpasiec.
Laparoskopowa operacja chorych na raka odbytnicy wiązała się z mniejszą śródoperacyjną utratą krwi oraz dłuższym czasem operacji i podobnym ryzykiem powikłań oraz podobnymi odsetkami wznów miejscowych i przeżyć.
U chorych ze zwężeniem tętnicy szyjnej angioplastyka z wszczepieniem stentu, w porównaniu z endarterektomią, wiąże się z większym ryzykiem wystąpienia okołozabiegowego udaru mózgu oraz z mniejszym ryzykiem zawału serca i uszkodzenia nerwów czaszkowych.
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć