U chorych z objawową niewydolnością serca, szczególnie ze znacznym poszerzeniem zespołu QRS, terapia ICD+CRT w porównaniu z samym ICD, istotnie poprawiła rokowanie poprzez zmniejszenie ryzyka zgonu oraz ryzyka hospitalizacji z powodu niewydolności serca.
Prowadzenie cięcia powłok do operacji brzusznych i w obrębie klatki piersiowej elektrokoagulacją w porównaniu z cięciem wykonywanym skalpelem chirurgicznym wiązało się z mniejszym natężeniem bólu pooperacyjnego w pierwszej dobie po zabiegu, krótszym czasem trwania cięcia oraz mniejszą utratą krwi.
Palenie tytoniu było istotnym czynnikiem ryzyka objawowej ChTO u kobiet.
Podanie roztworu jodopowidonu w postaci aerozolu lub irygacji bezpośrednio przed lub po zamknięciu rany chirurgicznej w grupie chorych operowanych z powodu chorób z zakresu chirurgii ogólnej, ginekologii, ortopedii i neurochirurgii wiąże się z mniejszym ryzykiem zakażenia pola operacyjnego.
Picie alkoholu w małych lub umiarkowanych ilościach wiąże się z mniejszym ryzykiem zdarzeń sercowo-naczyniowych.
Operacyjne leczenie przewlekłych zaparć o typie outlet obstruction z wykorzystaniem staplera Contour TranstarTM w porównaniu z leczeniem techniką dwustaplerową wiązało się mniejszym ryzykiem nawrotu i mniejszym ryzykiem przejściowego pooperacyjnego uczucia parcia oraz wyższymi kosztami leczenia.
Zwiększenie wydalania sodu z moczem wiązało się ze wzrostem ciśnienia tętniczego skurczowego (ale nie rozkurczowego).
Podanie kleju tkankowego do światła przetoki przezzwieraczowej w porównaniu z założeniem setonu wiązało się z mniejszym prawdopodobieństwem wyleczenia.
Laparoskopowa operacja antyrefluksowa i doustne leczenie esomeprazolem umożliwiły utrzymanie remisji po 5 latach u dużego odsetka dorosłych chorych na przewlekłą ChRP, którzy odpowiedzieli na wstępne 3-miesięczne leczenie esomeprazolem.
U chorych operowanych z powodu guzków krwawniczych miejscowa podaż środka znieczulającego w porównaniu z niepodawaniem środka znieczulającego wiąże się z mniejszym natężeniem bólu.
U chorych z objawowym zwężeniem tętnicy szyjnej CAS, w porównaniu z endarterektomią, wiąże się z większym ryzykiem zgonu lub udaru mózgu, szczególnie u chorych >=70 lat.
CAS, w porównaniu z endarterektomią, wiązała się z większym ryzykiem udaru mózgu, ale z mniejszym ryzykiem zawału serca w okresie okołooperacyjnym.
Według autorów badania wobec większego ryzyka niekorzystnych zdarzeń klinicznych u chorych z upośledzoną czynnością nerek wyniki badania sugerują potencjalnie większe korzyści ze stosowania tikagreloru w tej grupie chorych.
W tym badaniu z randomizacją autorzy zadali pytanie, czy u chorych z OZW tikagrelor, w porównaniu z klopidogrelem, zmniejsza ryzyko zgonu i zdarzeń sercowo-naczyniowych oraz czy jest bezpieczny.
U chorych z OZW poddanych leczeniu inwazyjnemu tikagrelor, w porównaniu z klopidogrelem, zmniejszył ryzyko zgonu z jakiejkolwiek przyczyny, zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych, zawału serca oraz zakrzepicy w stencie, przy podobnym ryzyku udaru mózgu i poważnego krwawienia, oraz większym ryzyku wystąpienia duszności.
Wprowadzenie przez rodziców specjalnej diety oraz zwiększenie aktywności fizycznej dziecka pozwoliło na zmniejszenie nadmiernej masy ciała dzieci w okresie przedpokwitaniowym.
Akupunktura może być skuteczna w leczeniu niektórych zespołów bólowych, ale wiąże się też z (prawdopodobnie rzadkimi) powikłaniami, na ogół w następstwie błędów w technice zabiegu.
Szczepienie mężczyzn w wieku 16–26 lat 4-walentą szczepionką przeciwko HPV (typów 6, 11, 16 i 18) zmniejszyło, w porównaniu z placebo, ryzyko wystąpienia w ciągu 3 lat brodawek zewnętrznych narządów płciowych związanych z zakażeniem HPV, zwłaszcza u mężczyzn, którzy przed szczepieniem nie byli zakażeni HPV.
Stosowanie statyn nie zmienia związku między stężeniem HDL-C a ryzykiem sercowo-naczyniowym, i małe stężenie HDL-C pozostaje istotnym, niezależnym czynnikiem zwiększonego ryzyka sercowo-naczyniowego. Według autorów metaanalizy utrzymujące się ryzyko sercowo-naczyniowe u chorych przyjmujących statyny można częściowo tłumaczyć małym stężeniem HDL-C.
U chorych z owrzodzeniami żylnymi podudzi dodanie do standardowego leczenia terapii ultradźwiękami raz w tygodniu przez 12 tygodni nie przyśpieszyło gojenia rany, nie poprawiło jakości życia, nie zmniejszyło częstości nawrotu owrzodzenia i wiązało się z częstszym występowaniem skutków niepożądanych innych niż poważne.
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć