Zastosowanie 4-walentnej szczepionki przeciwko HPV, w porównaniu z placebo, u kobiet w wieku 18–22 lat zmniejszyło w ciągu 3 lat ryzyko wystąpienia zmian przedrakowych szyjki macicy związanych z zakażeniem HPV, przy zwiększonej częstości miejscowych niepożądanych odczynów poszczepiennych (głównie ból) i podobnej częstości reakcji ogólnoustrojowych.
U kobiet w wieku 16–23 lat seronegatywnych i PCR-negatywnych wobec HPV typów 6, 11, 16 i 18 podanie 3 dawek 4-walentnej rekombinowanej szczepionki zawierającej wirusopodobne cząsteczki HPV (typów 6, 11, 16 i 18) zapobiega, w porównaniu z placebo, przewlekłemu zakażeniu lub wystąpieniu związanych z nim zmian patologicznych wywołanych przez HPV tych typów w ciągu 5 lat obserwacji.
Szczepienie kobiet w wieku 16–23 lat, seronegatywnych wobec HPV typu 6, 11, 16 i 18, 4-walentną rekombinowaną szczepionką przeciwko HPV zapobiegało, w porównaniu z placebo, przewlekłemu zakażeniu lub związanym z nim zmianom patologicznym wywołanym przez typy HPV zawarte w szczepionce, w tym śródbłonkowej neoplazji szyjki macicy. Szczepienie było dobrze tolerowane i nie powodowało poważnych ani ciężkich niepożądanych odczynów poszczepiennych.
Leczenie uzupełniające – chemioterapia, tamoksyfen, ablacja lub supresja jajników – u kobiet po operacyjnym usunięciu niezaawansowanego raka sutka zmniejsza ryzyko wznowy raka lub zgonu w ciągu 15 lat.
Radioterapia pooperacyjna zmniejsza ryzyko wznowy w ciągu 5 lat i zgonu w ciągu 15 lat u kobiet chorych na niezaawansowanego raka sutka, pomimo zwiększenia ryzyka zgonu z przyczyn innych niż rak sutka u kobiet otrzymujących radioterapię.
Dopochwowe podanie 400 µg mizoprostolu zwiększało skuteczność postępowania wyczekującego w przypadku poronienia w I trymestrze ciąży, ale wiązało się z większym nasileniem bólu i potrzebą przyjmowania leków przeciwbólowych.
Dopochwowe podanie 800 µg mizoprostolu w porównaniu z aspiracją zawartości macicy w przypadku niepowodzenia ciąży w I trymestrze umożliwiło całkowite opróżnienie jamy macicy u mniejszego odsetka kobiet, ale zdaniem autorów badania różnica ta nie była istotna klinicznie.
Amnioinfuzja śródporodowa zastosowana w przypadku stwierdzenia smółki w płynie owodniowym nie zmniejszała ryzyka zgonu okołoporodowego, umiarkowanego lub ciężkiego MAS oraz innych poważnych powikłań u noworodka, a także zgonów i ciężkich powikłań u matki.
U kobiet z cukrzycą ciężarnych intensywna opieka (obejmująca samokontrolę glikemii, poradnictwo dietetyczne i w razie potrzeby insulinoterapię), w porównaniu ze standardową opieką, zmniejszyła ryzyko poważnych powikłań okołoporodowych noworodków, makrosomii oraz ryzyko nadciśnienia tętniczego wywołanego ciążą i depresji po porodzie.
Amoksycylina z klawulanianem jest mniej skuteczna niż cyprofloksacyna w 3-dniowym leczeniu ostrego niepowikłanego ZPM u kobiet.
Przekazanie leków dla partnerów kobiet i heteroseksualnych mężczyzn, u których rozpoznano rzeżączkę lub chlamydiozę narządów płciowych, w celu ich natychmiastowego leczenia zmniejsza częstość nawrotów lub przetrwałych przypadków zakażenia u tych osób, zwłaszcza w przypadku rzeżączki.
Rutynowe śródporodowe odessanie treści z ustnej i nosowej części gardła u donoszonych noworodków w przypadku obecności smółki w płynie owodniowym nie zapobiega występowaniu MAS.
Istnieją dwie techniki porodu łożyska w czasie cięcia cesarskiego: poród samoistny i ręczne wydobycie łożyska.
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć