U chorych z OZW poddanych leczeniu inwazyjnemu tikagrelor, w porównaniu z klopidogrelem, zmniejszył ryzyko zgonu z jakiejkolwiek przyczyny, zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych, zawału serca oraz zakrzepicy w stencie, przy podobnym ryzyku udaru mózgu i poważnego krwawienia, oraz większym ryzyku wystąpienia duszności.
Stosowanie statyn nie zmienia związku między stężeniem HDL-C a ryzykiem sercowo-naczyniowym, i małe stężenie HDL-C pozostaje istotnym, niezależnym czynnikiem zwiększonego ryzyka sercowo-naczyniowego. Według autorów metaanalizy utrzymujące się ryzyko sercowo-naczyniowe u chorych przyjmujących statyny można częściowo tłumaczyć małym stężeniem HDL-C.
U chorych z owrzodzeniami żylnymi podudzi dodanie do standardowego leczenia terapii ultradźwiękami raz w tygodniu przez 12 tygodni nie przyśpieszyło gojenia rany, nie poprawiło jakości życia, nie zmniejszyło częstości nawrotu owrzodzenia i wiązało się z częstszym występowaniem skutków niepożądanych innych niż poważne.
Czy u chorych na PChN niższe docelowe ciśnienie tętnicze (<125/75 lub <130/80 mm Hg) w porównaniu z wyższym (<140/90 mm Hg) zmniejsza ryzyko niewydolności nerek i zdarzeń sercowo-naczyniowych, czy jest bezpieczne oraz czy białkomocz ma wpływ na wyniki?
Uzyskane wyniki pozwalają wykluczyć możliwość zwiększenia ryzyka zawału serca przez ARB (nawet bezwzględne zwiększenie ryzyka o 0,3%) w łącznym porównaniu z placebo lub innym leczeniem aktywnym. ARB zmniejszają ryzyko udaru mózgu, niewydolności serca i cukrzycy.
U chorych na PChN wzrost stężenia fosforu w surowicy wiąże się z większym ryzykiem zgonu z jakiejkolwiek przyczyny i z przyczyn sercowo-naczyniowych, wzrost stężenia PTH – z podobnym ryzykiem zgonu z jakiejkolwiek przyczyny i z przyczyn sercowo-naczyniowych, a wzrost stężenia wapnia – z podobnym ryzykiem zgonu z jakiejkolwiek przyczyny, ale większym ryzykiem zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych.
W tym przeglądzie systematycznym z metaanalizą 25 RCT autorzy zadali pytanie, czy u chorych na ChSN bez towarzyszącego nadciśnienia tętniczego stosowanie leków przeciwnadciśnieniowych, w porównaniu z placebo, zmniejsza ryzyko zgonu i zdarzeń sercowo-naczyniowych.
U chorych na ChSN suplementacja witamin z grupy B ani ω-3 PUFA nie wiązała się z istotnymi korzyściami klinicznymi.
U chorych z osteoporozą suplementacja wapnia w dawce 0,5–2,0 g/d zwiększa ryzyko zawału serca i innych zdarzeń sercowo-naczyniowych.
U chorych po pierwszym epizodzie objawowej ŻChZZ i zakończeniu leczenia przeciwkrzepliwego częstość nawrotu ŻChZZ jest mniejsza, jeśli pierwszy epizod był wywołany operacją, pośrednia – jeśli czynnikiem niechirurgicznym, a największa w przypadku ŻChZZ idiopatycznej.
U chorych na NZJ po pierwszym epizodzie ŻChZZ zwiększone jest ryzyko wystąpienia kolejnego epizodu ŻChZZ bez innych czynników ryzyka zakrzepicy.
U chorych z czynnym krwawieniem z żylaków przełyku w przebiegu niewydolności wątroby (kategoria B lub C wg Childa i Pugha) wykonanie TIPS w ciągu 96 godzin od przyjęcia do szpitala, w porównaniu z leczeniem farmakologicznym i endoskopowym, zmniejszyło ryzyko zgonu i ponownego krwawienia.
Autorzy metaanalizy szacują, że zmniejszenie stężenia LDL-C o każdy 1 mmol/l obniża ryzyko poważnych zdarzeń sercowo-naczyniowych o około 20%.
Udar mózgu jest w większości krajów jedną z głównych przyczyn zgonów oraz główną przyczyną niesprawności. Badanie INTERHEART wykazało, że za ryzyko zawału serca odpowiada głównie 9 czynników poddających się modyfikacji.
U chorych operowanych planowo z powodu żylaków kończyn dolnych podanie jednej dawki amoksycyliny z kwasem klawulanowym w porównaniu z niepodawaniem antybiotyku wiązało się z mniejszym ryzykiem wystąpienia objawów zakażenia rany, konieczności leczenia antybiotykami oraz konieczności poszukiwania pomocy lekarskiej w ciągu pierwszych 2 tygodni po zabiegu.
W tym przeglądzie systematycznym z metaanalizą 18 badań z randomizacją autorzy zadali pytanie, czy stosowanie fibratów w prewencji pierwotnej lub wtórnej zmniejsza ryzyko poważnych zdarzeń sercowo-naczyniowych.
Czy u chorych na objawową ostrą ZŻG rywaroksaban jest nie mniej skuteczny niż leczenie standardowe (enoksaparyna i VKA) w zmniejszaniu ryzyka nawrotu ŻChZZ oraz czy leczenie tym lekiem jest bezpieczne?
W tym badaniu z randomizacją autorzy zadali pytanie, czy u chorych z migotaniem przedsionków obciążonych zwiększonym ryzykiem udaru mózgu wpływ dabigatranu, w porównaniu z warfaryną, na ryzyko powikłań zatorowych lub krwotocznych zależy od stopnia kontroli INR w danym ośrodku.
U chorych na ChSN lub obciążonych zwiększonym ryzykiem ChSN zmniejszenie stężenia homocysteiny w osoczu poprzez suplementację witamin z grupy B nie wpływa na ryzyko zgonu ani na ryzyko wystąpienia zdarzeń sercowo-naczyniowych i nowotworów złośliwych w ciągu 5 lat obserwacji.
W omawianej pracy autorzy dostarczyli kolejnych dowodów, potwierdzających konieczność szybkiego zajęcia się chorym z przemijającym napadem niedokrwienia mózgu lub małym udarem
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć