Zastosowanie jednorazowej dawki cefmetazolu 1 g i.v. bezpośrednio przed wykonaniem cięcia skórnego u chorych na raka jelita grubego operowanych w trybie planowym, którzy nie otrzymywali żadnych innych antybiotyków w okresie okołooperacyjnym, w porównaniu z trzema dawkami tego leku i.v. bezpośrednio przed cięciem skórnym oraz po 8 i 16 godzinach, wiązało się z większym ryzykiem wystąpienia powierzchownego zakażenia miejsca operowanego i wszystkich zakaźnych powikłań pooperacyjnych łącznie.
Profilaktyczne podanie penicyliny lub cefalosporyny i.v. bezpośrednio przed zabiegiem w porównaniu z placebo albo brakiem jakiegokolwiek leczenia wiązało się ze zmniejszeniem ryzyka zakażeń okołostomijnych w krótkim okresie po endoskopowym wytworzeniu przezskórnej gastrostomii.
Stosowanie Lactobacillus rhamnosus GG u dzieci w wieku szkolnym chorych na czynnościowe zaburzenia przewodu pokarmowego związane z bólem brzucha zwiększa szansę na ustąpienie dolegliwości, zwłaszcza u dzieci z zespołem jelita drażliwego.
Stosowanie inhibitorów pompy protonowej jest najskuteczniejszym sposobem krótkoterminowego leczenia refluksowego zapalenia przełyku. Korzystny efekt prawdopodobnie nie zależy od tego, jaki lek z tej grupy się stosuje. H2-blokery są skuteczniejsze niż placebo. Leki prokinetyczne i sukralfat nie wykazują statystycznie istotnej przewagi nad placebo, ale dane na ten temat pochodzą z małych badań. Uzyskane wyniki nie zależały od tego, czy skuteczność leczenia oceniano na podstawie badania endoskopowego czy cofania się objawów klinicznych. Leczenie inhibitorem pompy protonowej nie wiąże się ze zwiększeniem ryzyka objawów niepożądanych.
U chorych z krwawieniem z górnego odcinka przewodu pokarmowego stosowanie przed endoskopią omeprazolu dożylnie w dużej dawce w porównaniu z placebo zmniejszyło potrzebę (częstość) endoskopowego tamowania krwawienia w czasie tej samej endoskopii i skróciło czas hospitalizacji. U chorych z wrzodem trawiennym zmniejszyło ponadto częstość czynnego krwawienia i zwiększyło odsetek chorych z białym dnem owrzodzenia w endoskopii.
Zastosowanie gastrografiny w porównaniu z placebo lub standardowym postępowaniem u chorych, u których rozpoznano zrostową niedrożność jelita cienkiego, nie różni się znamiennie pod względem ryzyka konieczności operacji, powikłań i zgonu.
Biopsja ssąca odbytnicy z oceną aktywności acetylocholinesterazy oraz badanie manometryczne odbytnicy mają największą wartość diagnostyczną w rozpoznawaniu choroby Hirschsprunga u dzieci.
Test oddechowy z mocznikiem znakowanym izotopem 13C węgla oraz oznaczanie antygenów H. pylori w stolcu mają satysfakcjonującą wartość diagnostyczną w rozpoznawaniu zakażenia H. pylori u dzieci do 5. roku życia w porównaniu z inwazyjnymi metodami diagnostycznymi.
Profilaktyczne stosowanie antybiotyków w przebiegu ostrego martwiczego zapalenia trzustki nie zmniejsza w sposób statystycznie istotny ryzyka zakażenia ogniska martwicy, zgonu, zakażenia pozatrzustkowego lub konieczności podjęcia leczenia operacyjnego w przebiegu ostrego martwiczego zapalenia trzustki. Stosowanie antybiotyków wiąże się ze skróceniem czasu pobytu w szpitalu.
Zastosowanie opioidów u osób zgłaszających się do oddziałów pomocy doraźnej z powodu ostrego bólu brzucha może zwiększyć, w porównaniu z podaniem placebo, ryzyko zmiany wyniku badania fizykalnego (przede wszystkim wówczas, gdy analgezja jest skuteczna). Nie stwierdzono jednak wpływu stosowania opioidów na ryzyko błędnego postępowania (tj. niepotrzebna operacja lub błędna decyzja o opóźnieniu interwencji operacyjnej).
Stosowanie mieszanki zawierającej trzy szczepy probiotyczne Lactobacillus rhamnosus (łącznie ze standardowym leczeniem) skróciło czas utrzymywania się ostrej biegunki rotawirusowej i czas nawadniania pozajelitowego u dzieci, jednak nie wpłynęło na czas trwania biegunki o jakiejkolwiek etiologii.
Biopsja ssąca odbytnicy z oceną aktywności acetylocholinesterazy oraz badanie manometryczne odbytnicy mają największą wartość diagnostyczną w rozpoznawaniu choroby Hirschsprunga u dzieci.
Zastosowanie roztworu fosforanu sodu, w porównaniu z roztworem PEG lub pikosiarczanu sodu, zwiększa prawdopodobieństwo dobrego lub bardzo dobrego przygotowania jelita grubego do kolonoskopii. Roztwór PEG ma więcej działań niepożądanych w porównaniu z roztworem pikosiarczanu sodu.
Szczepienie niemowląt w wieku 6.–13. tygodnia życia doustną, monowalentną szczepionką przeciwrotawirusową zawierającą atenuowany szczep ludzki RIX4414 jest wysoce skuteczne w zapobieganiu biegunce rotawirusowej o ciężkim przebiegu i nie zwiększa ryzyka wystąpienia niepożądanych odczynów poszczepiennych, w tym wgłobienia jelita.
Szczepienie niemowląt w wieku 6.–12. tygodnia życia doustną, 5-walentną szczepionką przeciwrotawirusową, zawierającą resegregowane szczepy bydlęco-ludzkie rotawirusów, jest wysoce skuteczne w zapobieganiu biegunce rotawirusowej, zwłaszcza o ciężkim przebiegu, i nie zwiększa ryzyka wystąpienia niepożądanych odczynów poszczepiennych, w tym wgłobienia jelita.
Doustne podanie dzieciom w wieku od 6 miesięcy do 10 lat chorym na ostry nieżyt żołądkowo-jelitowy przebiegający z odwodnieniem niewielkiego lub umiarkowanego stopnia pojedynczej dawki ondansetronu przed rozpoczęciem nawadniania doustnego skuteczniej w porównaniu z placebo zmniejszyło ryzyko i liczbę wymiotów, ułatwiło nawadnianie doustne i skróciło czas pobytu na oddziale ratunkowym, jednak nie zmniejszyło ryzyka hospitalizacji i zwiększyło liczbę biegunkowych stolców.
U dzieci w wieku 3,3-18 lat z objawami dyspeptycznymi i zakażeniem H. pylori 10-dniowe sekwencyjne leczenie eradykacyjne było tak samo bezpieczne i dobrze tolerowane jak standardowa terapia 3 lekami, ale skuteczniejsze.
U dzieci w wieku 2-16 lat cierpiących na przewlekłe zaparcie czynnościowe stosowanie przez 12 tygodni Lactobacillus GG łącznie z laktulozą nie zwiększyło skuteczności leczenia zaparcia w porównaniu ze stosowaniem samej laktulozy.
U dzieci w wieku 2-15 lat chorych na mukowiscydozę, u których występują objawy niedożywienia lub wczesne oznaki pogorszenia stanu odżywienia, stosowanie oprócz standardowego poradnictwa dietetycznego białkowo-energetycznych suplementów pokarmowych nie poprawiało stanu odżywienia i tempa wzrastania w porównanie z samym poradnictwem dietetycznym.
Program przesiewowych badań noworodków w celu wczesnego rozpoznania mukowiscydozy umożliwiającego wczesne rozpoczęcie leczenia wpłynął na poprawę wzrastania i stanu odżywienia chorych dzieci z niewydolnością wewnątrzwydzielniczą trzustki w porównaniu z grupą, w której rozpoznanie ustalano dopiero po wystąpieniu objawów klinicznych. Badania przesiewowe nie wpłynęły natomiast w sposób istotny na stopień uszkodzeniu układu oddechowego.
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć