U osób w wieku >=50 lat bez objawów klinicznych badanie przesiewowe za pomocą kolonografii metodą tomografii komputerowej umożliwiło zidentyfikowanie 90% chorych z gruczolakiem lub rakiem jelita grubego o średnicy >=10 mm i 65% chorych z gruczolakiem lub rakiem jelita grubego o średnicy >=5 mm.
Podanie pojedynczej dawki ondansetronu wymiotującym dzieciom chorym na ostry nieżyt żołądkowo-jelitowy jest bezpieczne i skuteczniej, w porównaniu z placebo, zmniejsza ryzyko utrzymywania się wymiotów, a także ogranicza konieczność nawadniania dożylnego i ryzyko hospitalizacji.
Wczesne (=<4 h) rozpoczęcie odżywania przez PEG nie wiąże się z większym ryzykiem powikłań niż opóźnienie rozpoczęcia żywienia do następnego dnia lub o 24 godziny.
U chorych na WZJG z lekkim lub średnio ciężkim rzutem choroby przezskórna terapia nikotynowa, w porównaniu z placebo, częściej indukuje remisję ocenianą klinicznie lub endoskopowo, a w porównaniu z leczeniem standardowym jej efekt jest podobny.
Zastosowanie czopka z NLPZ przed rozpoczęciem ECPW w porównaniu z placebo wiąże się ze zmniejszeniem ryzyka wystąpienia zapalenia trzustki po tym badaniu.
Leczenie sekwencyjne skuteczniej niż leczenie standardowe zmniejsza ryzyko niepowodzenia leczenia eradykacyjnego zakażenia H. pylori u chorych wcześniej nieleczonych.
Rutynowe stosowanie zgłębnika nosowo-jelitowego lub nosowo-żołądkowego po wycięciu żołądka w porównaniu z zaniechaniem rutynowego stosowania zgłębnika nie wiąże się z korzyścią wyrażoną zmniejszeniem ryzyka powikłań i zgonu oraz ze skróceniem czasu pobytu w szpitalu.
U chorych z marskością wątroby po przebytym epizodzie krwawienia z żylaków przełyku leczenie skojarzone, tj. endoskopowa obliteracja lub podwiązanie żylaków w połączeniu ze stosowaniem beta-blokera, skuteczniej niż każda z tych metod samodzielnie zmniejsza ryzyko jakiegokolwiek krwawienia do górnego odcinka przewodu pokarmowego oraz nawrotu krwawienia z żylaków przełyku, ale nie wpływa istotnie na ryzyko zgonu.
Leczenie sekwencyjne skuteczniej niż leczenie standardowe zmniejsza ryzyko niepowodzenia leczenia eradykacyjnego zakażenia H. pylori u chorych wcześniej nieleczonych.
Operacja guzków krwawniczych metodą Longo w porównaniu z operacją konwencjonalną wiąże się z krótszym czasem operacji, pobytu w szpitalu i powrotu do normalnej aktywności oraz mniejszym nasileniem pooperacyjnych dolegliwości bólowych, podobnym ryzykiem powikłań ogółem i większym ryzykiem nawrotu choroby.
GKS doustne, w porównaniu z placebo i z 5-ASA, zwiększają prawdopodobieństwo uzyskania remisji u chorych na ChC.
Kaniulacja dróg żółciowych z użyciem prowadnika zaopatrzonego w miękką końcówkę wiązała się z mniejszym ryzykiem wystąpienia zapalenia trzustki związanego z ECPW.
U chorych na zaawansowanego, nieleczonego raka żołądka i przełyku zastosowanie kapecytabiny i oksaliplatyny charakteryzuje się taką samą skutecznością jak zastosowanie odpowiednio: fluorouracylu i cisplatyny.
GKS doustne, w porównaniu z placebo i z 5-ASA, zwiększają prawdopodobieństwo uzyskania remisji u chorych na ChLC.
Podanie szczepionki osobom, które miały kontakt z chorymi na WZW typu A, jest nie mniej skuteczne w zapobieganiu wtórnym zakażeniom niż podanie immunoglobuliny. Stosunkowo mała liczba zachorowań na WZW typu A potwierdza dużą skuteczność obu metod, jednak - jak podkreślają autorzy badania - utrudnia jednoznaczną interpretację wyniku. Dodatkową zaletą szczepienia jest wytworzenie długotrwałej odporności.
Makrogole (PEG 3350) stosowane łącznie z elektrolitami u dzieci w wieku 2-11 lat są bezpieczne i skuteczniejsze niż placebo w leczeniu przewlekłego zaparcia czynnościowego.
U kobiet po menopauzie chorych na wczesnego raka piersi stosowanie inhibitora aromatazy w porównaniu do stosowania tamoksyfenu wiąże się z niewielkim wzrostem ryzyka incydentów sercowo-naczyniowych a także spadkiem ryzyka występowania powikłań zakrzepowo zatorowych – przegląd systematyczny
Przyjmowanie kwasu acetylosalicylowego (ASA) – w porównaniu z placebo albo nieprzyjmowaniem ani ASA, ani placebo – zmniejsza ryzyko zachorowania na raka jelita grubego. Zmniejszenie ryzyka było największe w grupie osób przyjmujących ASA przez >=5 lat i uwidoczniło się po 10 latach obserwacji. W badaniach obserwacyjnych stwierdzono podobną zależność związaną ze stosowaniem ASA lub niesteroidowych leków przeciwzapalnych. Według autorów badania efekty te odnoszą się głównie do dawek >=300 mg/d, a wnioski odnośnie do mniejszych dawek wymagają potwierdzenia w dalszych badaniach.
U chorych skarżących się na ostry nieurazowy ból brzucha zastosowanie opioidowych leków przeciwbólowych w porównaniu z placebo nie zwiększa ryzyka ustalenia błędnego rozpoznania i podjęcia niewłaściwego leczenia oraz nie zmienia objawów przedmiotowych. Użycie leków opioidowych wiąże się natomiast ze zmniejszeniem nasilenia dolegliwości bólowych.
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć