Czy przedstawione obecnie wyniki badań dostarczają dowodów na poprawę przeżywalności pacjentów lub zmniejszenie liczby nowych przerzutów wewnątrzczaszkowych pod wpływem WBRT stosowanej u chorych z 1–3 przerzutami czerniaka w mózgu po leczeniu miejscowym?
Jakie efekty zaobserwowano w okresie 12 lat prowadzenia programu?
Odpowiedzi na to pytanie poszukiwali naukowcy ze Stanów Zjednoczonych i Kanady. Do jakich wniosków doszli?
Autorzy przeglądu Cochrane ocenili ryzyko powstania przepukliny okołostomijnej oraz innych powikłań miejscowych w zależności od umiejscowienia otworu stomii odbarczającej w stosunku do mięśnia prostego brzucha.
Czy aktualnie istnieją przesłanki (podstawy naukowe) pozwalające stwierdzić przewagę którejś ze stomii?
W latach 2009–2010 wyjściowo zrandomizowano do badania TULIP 302 chorych. W niniejszej publikacji przedstawiono jego wyniki w długim okresie obserwacji, której mediana czasu trwania wyniosła 85 miesięcy (zakres 74–117 mies.).
Dotychczas nie oceniano zmienności osobniczej w zakresie możliwości uwidocznienia przekładek tłuszczowych oddzielających zdrową trzustkę od otaczających struktur. Celem badania była ocena indywidualnych różnic pod względem widoczności przekładek tłuszczowych między miąższem trzustki a przylegającymi narządami i naczyniami krwionośnymi w wielorzędowej tomografii komputerowej.
Przeanalizowano wyniki 1657 zabiegów wykonanych w ramach 7 badań kohortowych.
Zapalenie uchyłków jest zwykle rozpoznawane w oparciu o wynik tomografii komputerowej, która wykazuje pogrubienie ściany i naciek uchyłku. Taki obraz radiologiczny wymaga różnicowania z rakiem jelita grubego, dlatego zaleca się rutynowe wykonanie kolonoskopii u wszystkich chorych po przebytym zapaleniu uchyłków.
Zakażenie miejsca operowanego rozwija się u 2–5% chorych leczonych chirurgicznie, u 8% chorych poddanych bardziej rozległym operacjom w obrębie jamy brzusznej i u 20–40% chorych po pankreatoduodenektomii. Celem niniejszego badania jest ocena skuteczności terapii podciśnieniowej w zapobieganiu zakażeniom rany operacyjnej po otwartej pankreatoduodenektomii.
Porównanie skuteczności FMT ze stosowaniem fidaksomycyny lub wankomycyny w leczeniu nawracających zakażeń Clostridioides difficile.
Omówienie badania REACTOR.
Wcześniejsze badania sugerowały ryzyko neurotoksycznego działania znieczulenia ogólnego. Nowsze badania przynoszą uspokajające wyniki, jednak konieczne jest wydłużenie okresu obserwacji.
Populacyjne badanie kohortowe; dane uzyskano z 2 dużych amerykańskich baz („MarketScan” i „Optum”).
Omówienie badania z czasopisma JAMA.
Autorzy podjęli próbę oceny zależności między występowaniem interakcji farmakologicznych z udziałem LPP a ryzykiem zgonu u osób starszych (mieszkających w domach opieki), u których rozpoznano istotne zaburzenia funkcjonowania poznawczego.
Autorzy określają skuteczność, tolerancję i bezpieczeństwo stosowania LPD u pacjentów z rozpoznaniem MDD w przebiegu chorób nowotworowych.
Autorzy niniejszego badania podjęli próbę retrospektywnej oceny ryzyka nagłego zgonu u dzieci i młodzieży (lub u młodych dorosłych) niewykazujących cech psychozy, u których jednak rozpoczęto terapię z użyciem LPP.
Późne podanie adrenaliny może zwiększać ryzyko wystąpienia dwufazowego przebiegu reakcji anafilaktycznej. Zapoznaj się z wynikami badania.
Wyniki badania przeprowadzonego w Niemczech wskazują, że zachorowania w dużej części dotyczyły dzieci szczepionych przeciwko pneumokokom.
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć