U chorych na powikłane zapalenie wyrostka robaczkowego bez rozlanego zapalenia otrzewnej leczenie zachowawcze, w porównaniu z wczesną operacją wycięcia wyrostka robaczkowego, wiązało się z mniejszym ryzykiem wystąpienia powikłań (...)
W tym przeglądzie systematycznym autorzy zadali pytanie, jaka jest skuteczność poszczególnych leków przeciwwirusowych względem innych leków przeciwwirusowych i placebo u chorych na przewlekłe WZW typu B.
U chorych z zakażeniem H. pylori poddawanych standardowej potrójnej terapii eradykacyjnej podawanie S. boulardii, w porównaniu z podawaniem placebo lub z niestosowaniem żadnej dodatkowej interwencji, zwiększa prawdopodobieństwo eradykacji zakażenia i zmniejsza ryzyko objawów niepożądanych związanych z leczeniem eradykacyjnym.
U chorych na AZW bez marskości wątroby stosowanie budezonidu doustnie w połączeniu z aziatopryną, w porównaniu z leczeniem prednizonem z azatiopryną, wiązało się z częstszą całkowitą remisją w badaniach biochemicznych i z rzadszym występowaniem objawów niepożądanych kortykoterapii.
U chorych z marskością wątroby, którzy przebyli >=2 epizody encefalopatii wątrobowej w ciągu ostatnich 6 miesięcy, stosowanie rifaksyminy zmniejszyło ryzyko nawrotu encefalopatii i hospitalizacji.
Krwawienia z wrzodów trawiennych są jedną z częstych przyczyn przyjęć na oddziały ratunkowe. Pomimo leczenia endoskopowego krwawienie nawraca u 10–20% chorych, a śmiertelność sięga 4%.
U chorych z objawami niedrożności jelita cienkiego podanie doustnie środka cieniującego rozpuszczalnego w wodzie, w porównaniu z niepodaniem takiego środka, zmniejsza ryzyko konieczności operacji, a także skraca czas do oddania pierwszego stolca i czas hospitalizacji.
Według autorów przeglądu sekwencyjna terapia, w porównaniu z potrójną terapią, wydaje się skuteczniejsza w eradykacji zakażenia Helicobacter pylori. Ponieważ jakość dotychczas przeprowadzonych badań jest stosunkowo niska, zanim terapia sekwencyjna zostanie uznana za metodę z wyboru, konieczne jest przeprowadzenie dalszych badań.
U chorych na IBS stosowanie psyllium, w porównaniu z placebo, częściej powodowało ustąpienie dolegliwości na >=2 tygodnie w miesiącu.
Według autorów przeglądu STE, w porównaniu z PTE, wydaje się skuteczniejsza w eradykacji zakażenia Hp, aczkolwiek wobec stosunkowo niskiej jakości dotychczas przeprowadzonych badań konieczne są dalsze badania, zanim uzna się STE za metodę z wyboru.
Podawanie Lactobacillus GG równocześnie z trójlekowym schematem leczenia u dzieci nie zmieniło szansy na eradykację H. pylori i nie wpłynęło na częstość występowania działań niepożądanych ze strony przewodu pokarmowego.
U chorych przyjmujących ASA w dawce 75–325 mg/d w ramach profilaktyki sercowo-naczyniowej stosowanie famotydyny w dawce 20 mg 2 × dz., w porównaniu z placebo, skutecznie zapobiegało wystąpieniu wrzodu żołądka, dwunastnicy lub nadżerkowego zapalenia przełyku.
Famotydyna w porównaniu z pantoprazolem mniej skutecznie zapobiega nawrotom choroby u chorych z wyleczonym wrzodem trawiennym lub z wyleczoną nadżerką błony śluzowej żołądka lub dwunastnicy związanymi z przyjmowaniem ASA w małej dawce.
Optymalne leczenie operacyjne raka pęcherzyka żółciowego (RPŻ) zależy od zaawansowania nowotworu. Ogólne zasady dotyczące rozległości zabiegu resekcyjnego opierają się na zaawansowaniu cechy T w klasyfikacji TNM, ale przydatne jest również uwzględnienie umiejscowienia guza i typu wzrostu.
Lactobacillus rhamnosus GG podawany dzieciom chorym na ostrą wodnistą biegunkę równolegle ze standardowym postępowaniem (nawadnianiem doustnym) zmniejszył, w porównaniu z samym nawadnianiem, nasilenie i czas trwania biegunki. Uzyskany efekt nie zależał od dawki probiotyku.
Żywienie niemowląt zagęszczonym mlekiem modyfikowanym jest bezpieczne, jednak tylko nieznacznie wpływa na zmniejszenie objawów refluksu żołądkowo-przełykowego.
U osób zgłaszających się do lekarza rodzinnego ze świeżymi objawami dyspepsji strategia polegająca na stopniowym zwiększaniu intensywności leczenia zmniejszającego kwaśność soku żołądkowego (strategia leczenia intensyfikowanego) była równie skuteczna i bardziej opłacalna z punktu widzenia społeczeństwa holenderskiego niż strategia leczenia redukowanego.
U chorych z objawami dyspepsji skuteczność porównywanych strategii postępowania oceniona po roku była podobna, a strategia "wykonaj test i lecz" była najbardziej efektywna kosztowo. Autorzy badania zalecają wykonywanie wczesnej endoskopii u chorych w wieku >55 lat lub z objawami alarmującymi, a u pozostałych chorych strategię "wykonaj test i lecz" lub leczenie empiryczne IPP.
Zastosowanie pojedynczej doustnej dawki albendazolu, mebendazolu lub pyrantelu wiąże się z dużym odsetkiem wyleczeń zarażeń glistą ludzką. W zarażeniach tęgoryjcami skuteczny jest albendazol, a w zarażeniach włosogłówką wszystkie 3 ww. leki są mało skuteczne. Dane na temat skuteczności lewamizolu są niewystarczające do wyciągnięcia wniosków. Autorzy podkreślają potrzebę opracowania nowych leków przeciwpasożytniczych.
Żywienie niemowląt zagęszczonym ryżem mlekiem modyfikowanym lub modyfikowaną mieszanką zagęszczoną mączką z chlebowca świętojańskiego nie przyśpiesza ustępowania regurgitacji w porównaniu z karmieniem standardowym mlekiem modyfikowanym dla niemowląt. Według autorów badania odpowiednie postępowanie rodziców jest najlepszą metodą wspomagającą proces samoistnego ustępowania regurgitacji u niemowląt.
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć