Celem niniejszego badania była ocena bezpieczeństwa i wykonalności leczenia zachowawczego ostrego zapalenia wyrostka robaczkowego bez przedziurawienia u dzieci w 5-letniej obserwacji.
Rękawowa resekcja żołądka oraz zespolenie omijające żołądkowo-jelitowe z pętlą Roux-en-Y należą do najczęściej wykonywanych zabiegów bariatrycznych. Celem badania było porównanie rękawowej resekcji żołądka z opaskowaniem ze standardową rękawową resekcją żołądka w aspekcie redukcji masy ciała, powikłań związanych z otyłością i powikłań ogólnych.
Celem niniejszego badania było ustalenie, czy śródoperacyjne płukanie tkanki podskórnej 0,04% poliheksanidyną zmniejsza częstość zakażeń miejsca operowanego po planowych laparotomiach w porównaniu z płukaniem 0,9% roztworem NaCl.
W piśmiennictwie brakuje wystarczających danych na temat roli dożylnej antybiotykoterapii u dzieci po laparoskopowej apendektomii wykonanej z powodu niepowikłanego zapalenia wyrostka robaczkowego.
„Mawia się, że od czasu do czasu należy ponownie zadać stare pytania. Kolejny raz w nowej odsłonie odżywa dyskusja, czy i kogo leczyć zachowawczo z powodu ostrego zapalenia wyrostka robaczkowego.” Zapraszamy do zapoznania się z krótkim opracowaniem wzbogaconym o komentarz redakcyjny.
Czy istnieją różnice w zakresie stopnia zaawansowania w chwili rozpoznania oraz pod względem przeżycia między chorującymi na sporadycznego raka jelita grubego, raka powstałego na podłożu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego oraz raka rozwijającego się na podłożu choroby Crohna?
Wczesne stosowanie diety doustnej u chorych po resekcji przełyku pozostaje przedmiotem kontrowersji. Celem niniejszego badania była ocena skutków włączenia diety doustnej bezpośrednio po operacjii.
Majaczenie często występuje u operowanych starszych chorych i wiąże się z gorszymi wynikami leczenia. Majaczenie oceniano, stosując Confusion Assessment Method (CAM) w przypadku chorych na własnym oddechu bądź CAM-ICU dla pacjentów oddziałów intensywnej terapii, gdy wymagali sztucznej wentylacji.
Niezamierzone uszkodzenie przytarczyc podczas tyroidektomii prowadzi do hipokalcemii. Z tego powodu śródoperacyjna identyfikacja i zachowanie przytarczyc mają zasadnicze znaczenie.
Na podstawie przeglądu systematycznego i metaanalizy 27 badań (6 z randomizacją i 21 kohortowych; lata 2008–2019) porównano wyniki stosowania protokołu ERAS z wynikami tradycyjnąej opieki okołooperacyjnej.
Leczenie zgagi opornej na farmakoterapię blokerami pompy protonowej koncentruje się na kontrolowaniu zarzucania żołądkowo-przełykowego za pomocą leków zmniejszających refluks (np. baklofen), operacji antyrefluksowych, neuromodulatorów tłumiących nadreaktywność trzewną (np. dezypramina). Czy którąś ścieżkę postępowanie można uznać za skuteczniejszą od innych, a jeśli tak to w przypadku jakich uwarunkowań?
Celem niniejszego badania była ocena równoważności przezustnej endoskopowej miotomii i laparoskopowej miotomii sposobem Hellera z fundoplikacją sposobem Dora.
Dotychczas nie ustalono, czy leczenie zachowawcze niepowikłanej samoistnej odmy opłucnowej (średniej lub dużej) jest akceptowalną alternatywą dla leczenia interwencyjnego.
W niniejszym badaniu oceniono odległe wyniki leczenia >18 tysięcy chorych.
Zaleca się wykonanie badania endoskopowego w tym zakresie w ciągu 24 godzin od konsultacji gastroenterologicznej. Rola doraźnej endoskopii wykonanej w odstępie czasowym krótszym niż 24 godziny nie została dotąd oceniona.
Czy należy rutynowo stosować małe objętości oddechowe w trakcie wentylacji mechanicznej pacjentów poddawanych zabiegom chirurgicznym? - omówienie randomizowanego badania klinicznego.
Analizą objęto 30 doniesień i wyniki leczenia 29 tysięcy chorych.
Autorzy badania postanowili sprawdzić, czy zastosowanie 1 z 2 metod mocowania płatów skórnych do mięśnia piersiowego większego pozwoli na ograniczenie wytwarzania chłonki w loży w porównaniu z niestosowaniem mocowania płatów. W omawianej publikacji przedstawiono wczesne wyniki badania.
Celem niniejszego wieloośrodkowego badania z randomizacją było porównanie częstości niedoczynności przytarczyc po wycięciu tarczycy, które jest definitywnym sposobem leczenia z powodu choroby Gravesa–Basedowa, jako że optymalny zakres resekcji nie został dotychczas jasno zdefiniowany.
Celem niniejszego badania było ustalenie, czy istnieją istotne klinicznie różnice między wynikami leczenia chorych po laparoskopowej prawej hemikolektomii w zależności od wykonania zespolenia krętniczo-okrężniczego: wewnątrz jamy brzusznej bądź po przemieszczeniu jelita ponad powłoki brzuszne. Nie opublikowano dotąd wysokiej jakości badań wykazujących przewagę jednego z wymienionych sposobów zespolenia jelit.
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć
Kryteria wyboru badań i słownik podstawowych pojęć